Research Article
Eğitsel Kutu Oyunları Eğitim Programının Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Beceri Gelişimleri Üzerindeki Etkisi
Abstract
This research was conducted
to explore the effect of Educational Board Games Training Programme (EBGTP) on
the social skill development of the fourth graders. EBGTP is a training
programme that is based on educational board games that aim to improve the social
skills of the children. The pre-test/post-test model with control group was
used for the research since it is a real experimental model. A total of 80
children (40 experimental subjects, 40 control subjects) were included in the
research. A General Information Form and the Social Skill Evaluation Scale 7–12
(SSES 7–12) were used as data collection tool. EBGTP was formulated by the
investigator, in a regular and controlled manner an hour a day, two days a
week, for a period of 10 weeks, corresponding to a total of 20 hours. During
the data analysis, dependent group t-tests were conducted for intra-group
comparisons and independent group t-tests were used for inter-group
comparisons. In conclusion, EBGTP which was provided to 40 fourth graders in
primary school was detected to have a significantly positive effect on the
social skill development of children.
References
- Akçamete, G., & Avcıoğlu, H. (2005). Sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin (7-12 yas) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 61-77. Akman, B., Topçu, Z., Baydemir, G., Şahin, S., Şirin, E., & Arslan, Ç. A. (2011). 6 Yaş grubu çocukların sosyal becerilerinin oyun arkadaşı tercihleri üzerindeki etkisi. E-Journal Of New World Sciences Academy Education Sciences, 6(2), 1548-1560. Aldrich, C. (2004). Simulations and the future of learning: An innovative (and perhaps revolutionary) approach to elearning. San Francisco: Pfeiffer. Amr, K. (2012). Learning through games: Essential features of an educational game. Instructional Design, Development and Evaluation - Dissertations. Retrieved December 20, 2018, from https://surface.syr.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1055&context=idde_etd Aral, N., Gürsoy, F., & Köksal, A. (2000). Okul öncesi eğitimde oyun. İstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlama. Akkök, F. (1999). İlköğretimde sosyal becerilerin gelişmesi. Ankara: Meb Yayınları. Avcıoğlu, H. (2009). Etkinliklerle sosyal beceri öğretimi. Ankara: Kök Yayıncılık. Bacanlı, H. (2012). Sosyal beceri eğitimi. Ankara: Pegem Akademi. Bellis, T. J. (2002). When the brain can’t hear: Unraveling the mystery of auditory processing disorder. New York, NY, Atria. Bender, W. N. (2012). Öğrenme güçlüğü olan bireyler ve eğitimleri. (H. Sarı, Çev.). Ankara: Nobel. Board Game. (2018). In Merriam-Webster.com. Retrieved December 19, 2018, from https://www.merriam-webster.com/dictionary/board%20game Brady, J. E., Newcomb, A. F., & Hartup, W. W. (1983). Context and companion’s behavior as determinants of cooperation and competition in school-age children. Journal of Experimental Child Psychology, 36(3), 396-412. doi: 10.1016/0022-0965(83)90042-5 Brawerman, A., Bortoloti, C., Guimaraes, L. B., Granato, L. C., Aroldi, M. D., & de Sauza, V. M. (2013). ABC game-educating through mobile devices. In International Conference on Interactive Computer Aided Blended Learning (pp. 146-150). Brick by Brick. (2018). In Thinkfun.com. Retrieved December 21, 2018, from https://www.thinkfun.com/wp-content/uploads/2015/09/Brick-5901-INCards02.pdf Bruni, J., & Silverman, H. (1975). Using a pegboard to develop mathematical concepts. The Arithmetic Teacher, 22(6), 452-458. Burgess, K. B., Wojslawowicz, J. C., Rubin, K. H., Rose‐Krasnor, L., & Booth‐LaForce, C. (2006). Social information processing and coping strategies of shy/withdrawn and aggressive children: Does friendship matter? Child Development, 77(2), 371-383. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2006.00876.x Byrne, D. (1995). Games. Teaching oral English. Harlow: Longman Group UK Limited. Caldarella, P., & Merrell, K. W. (1997). Common dimensions of social skills of children and adolescents: A taxonomy of positive behaviors. Social Psychology Review, 26(2), 264-278. Catron, C. E., & Allen, J. (2003). Early childhood curriculum a creative play model. (3. Edition). USA: Pearson Education. Chen, Z. H., Liao, C. C., Cheng, H. N., Yeh, C. Y., & Chan, T. W. (2012). Influence of game quests on pupils' enjoyment and goal-pursuing in math learning. Educational Technology & Society, 15(2), 317-327. Collins, K. M., Griess, C. J., Carithers, K., & Michaelis Castillo, D. (2011). It's all in the game designing and playing board games to foster communication and social skills. YC Young Children, 66(2), 12-19. Çağdaş, A., & Seçer, Z. (2002). Çocuk ve ergende sosyal ve ahlak gelişimi. İstanbul: Nobel Yayınevi. Çetin, F., Bilbay A. A., & Kaymak D. A. (2003). Çocuklarda sosyal beceriler. İstanbul: Epsilon Yayıncılık. Çoban, B., & Nacar, E. (2006). Okul öncesi eğitimde eğitsel oyunlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Çubukçu, Z., & Gültekin, M. (2006). İlköğretimde öğrencilere kazandırılması gereken sosyal beceriler. Bilig: Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 154-174. Darwish, D., Esquivel, G. B., Houtz, J. C., & Alfonso, V. C. (2001). Play and social skills in maltreated and non-maltreated preschoolers during peer ınteractions. Child Abuse and Neglect, 25, 13-31. https://doi.org/10.1016/S0145-2134(00)00228-3 Dowrick, P. W. (1986). Social survival for children. New York: Brunner/Mazel. Driscoll, A., & Nagel, N. G. (2008). Early childhood education, Birth-eight. (4. Edition). USA: Pearson Education. Durualp, E., & Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 160-172. Durualp, E., & Aral, N. (2015). Oyun temelli sosyal beceri eğitimi. (2. Baskı). Ankara: Vize Basın Yayın. Ekukinam, T. U. (2014). Planning guided instructional activities for pupils’ cognitive development through adaptation of collecting as a play. Journal of Research and Development in Education, 5(1), 50-58. Ellialtıoğlu, M. F. (2005). Okul öncesi dönemde oyun ve oyun örnekleri. İstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlama. Erbay, F., & Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249- 264. Esen, M. A. (2008). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri ve unutulmaya yüz tutmuş ahıska oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 357-367. Foreman, J., Gee, J. P., Herz, J. C., Hinrichs, R., Prensky, M., & Sawyer, B. (2004). Game-based learning: How to delight and ınstruct in the 21st century. EDUCAUSE Review, 39(5), 50- 66. Garton, A. F., & Pratt, C. (2001). Peer assistance in children’s problem solving. British Journal of Development Psychology, 19, 307-318. https://doi.org/10.1348/026151001166092 Glover-Gagnon, S., & Nagle, R. J. (2004). Relationships between peer interactive play and social competence in at-risk preschool children. Psychology in The Schools, 41(2), 173-189. Guralnick, M. J., Hammond, M. A., Connor, R. T., & Neville, B. (2006). Stability, change, and correlates of the peer relationships of young children with mild developmental delays. Child Development, 77(2), 312-324. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2006.00872.x Gül, M. (2006). Anasınıfına devam eden alt sosyo-ekonomik düzeydeki 61-72 ay arası çocuklara sembolik oyun eğitiminin genel gelişim durumlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Gülay, H., & Akman, B. (2009). Okul öncesi dönemde sosyal beceriler. Ankara: Pegem Akademi. Güney, S. (2000). Davranış bilimleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Güngör, A. (2004). Toplumsal ve duygusal gelişim. A. Ulusoy (Ed.), Gelişim ve öğrenme içinde (93-124). Ankara: Anı Yayıncılık. Handel, G., Cahill, S., & Elkin, F. (2007). Children and society: The sociology of children and childhood socialization. New York: Oxford University Press. Hinebaugh, J. P. (2009). A board game education. R&L Education. Hromek, R., & Roffey, S. (2008). Promoting social and emotional learning with games. Simulation and Gaming, 40(5), 626-644. https://doi.org/10.1177/1046878109333793 Huizinga, J. (1950). Homo Ludens: A study of the play element in culture. Boston, MA: Beacon Press. İpek, A. (1998). Eğitimde dramanın zihinsel engelli çocukların sosyal gelişimleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Kakuzu. (2018). In Foxmind.com. Retrieved December 19, 2018, from http://eng.foxmind.co.il/game-90 Kalles, D., & Kanellopoulos, P. (2008). A minimax tutor for learning to play a board game. In 18th European Conference on Artificial Intelligence, Workshop on Artificial Intelligence in Games, Patras, Greece (pp. 10-14). Keesee, G. (2012). Educational games. Retrieved December 22, 2018, from http://teachinglearningresources.pbworks.com/w/page/35130965/Educational%20Games Kılıçoğlu, M. (2006). Anasınıfı, hazırlık ve ilköğretim birinci sınıflarda okuyan görme engelli öğrencilerin oyunlarının değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Kırıkkaya, E. B., İşeri, Ş., & Vurkaya, G. (2010). A board game about space and solar system for primary school students. Turkish Online Journal of Education Technology, 9(2) , 1-13. Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., & Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 325-42. Kramer, L., & Radey, C. (1997). Improving sibling relationships among young children: A social skills training model. Family Relations, 46(3), 237-247. Köroğlu, E. ( 2005). Oyun çocuğu. (2. Basım). Ankara: HYB Yayıncılık. LeVine, R. A. (2003). Childhood socialization: Comparative studies of parenting, learning and educational change. Hong Kong, China: University of Hong Kong. Licciardello, C. C., Harchik, A. E., & Luiselli, J. K. (2008). Social skills intervention for children with autism during interactive play at a public elementary school. Education and Treatment of Children, 31(1), 27-37. https://doi.org/10.1353/etc.0.0010 Lillard, A. S., Lerner, M. D., Hopkins, E. J., Dore, R. A., Smith, E. D., & Palmquist, C. M. (2013). The impact of pretend play on children’s development: A review of the evidence. Psychological Bulletin, 139(1), 1–34. https://doi.org/10.1037/a0029321 Liu, T. Y., & Chu, Y. L. (2010). Using ubiquitous games in an English listening and speaking course: Impact on learning outcomes and motivation. Computers & Education, 55(2), 630-643. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2010.02.023 Lutfey, K., & Mortimer, J. (2006). Development and socialization through the adult life course. In J. Delamater (Ed.), Handbook of social psychology (pp. 183-202). New York: Springer. Mackey, A. P., Hill, S. S., Stone, S. I., & Bunge, S. A. (2011). Differential effects of reasoning and speed training in children. Developmental Science, 14(3), 582-590. https://doi.org/10.1111/j.1467-7687.2010.01005.x Madjidzadeh, Y. (2003). Jiroft, The earliest oriental civilization. Organization of the Ministry of Culture and Islamic Guidance, Tehran. Mangır, M., & Aktaş, Y. (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi. Yaşadıkça Eğitim, 26, 14-18. Mathdice 8-99. (2018). In Thinkfun.com. Retrieved December 21, 2018, from https://www.thinkfun.com/wp-content/uploads/2015/09/MathD-1510-IN.pdf Mengütoy, S. (1999). Okul öncesi ve ilkokullarda beden eğitimi ve spor. İstanbul: Tekel Ambalaj Fabrikası Yayınları. Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, bilişsel gelişim ve toplumsal dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası (M. T. Bağlı, Çev.). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Vol. 37 (2), s.137-169. Pehlivan, H. (2005). Oyun ve öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık. Prensky, M. (2001). Fun, play and games: What makes games engaging, In Digital game-based learning. New York: McGraw-Hill. Prince, M. (2004). Does active learning work? A Review of the Research Journal of Engineering Education, 93(3), 223-234. https://doi.org/10.1002/j.2168-9830.2004.tb00809.x Putallaz, M., & Gottman, J. M. (1981). An interactional model of children’s entry into peer groups. Child Development, 52, 986-994. Q-bitz Extreme. (2018). In Mindware.com. Retrieved December 20, 2018, from https://www.mindware.orientaltrading.com/q-bitz-extreme-a2-56035.fltr Quinn, C. N. (2005). Engaging Learning: Designing e-learning simulation games. San Francisco: Pfeiffer. Ramazan, O. (2013). Oyun etkinlikleri II. Çocuk ve Oyun. R. Zembat (Ed.), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayını. Retrieved July 21, 2015, from http://www.ataturkuni.net/ow_userfiles/plugins/forum/attachment_1312_544130ab2055e_544130a94c0d3_%C3%87OCUK-VE-OYUN-7.pdf Rubin, K. H., Fein, G., & Vandenberg, B. (1983). Play. P. H. Musser (Ed.) In Handbook of child psychology (755-834) New York: Wiley. Rubin, K. H., Bukowski, W. M., & Laursen, B. (2011). Handbook of peer interactions, relationships, and groups. New York: Guilford Press. Shapira, A., & Madsen, M. (1974). Between and within group cooperation and competition among Kibbutz and Non-Kibbutz children. Developmental Psychology, 10, 140-145. Shaver, K. G. (1981). Principles of social psychology, Cambridge: Winthrop Publishers. Seyrek, H., & Sun, M. (2010). Okul öncesi eğitiminde oyun. İzmir: Müzik Eserleri Yayınları. Singer, D. G., Singer, J. L., DíAgostino, H., & Delong, R. (2009). Children’s pastimes and play in sixteen nations: Is free play declining? American Journal of Play, 1(3), 283–312. Strayer, F. F., & Santos, A. J. (1996). Affiliative structures in preschool peer groups. Social Development, 5(2), 117-130. https://doi.org/10.1111/j.1467-9507.1996.tb00075.x Swindells, D., & Stagnitti, K. (2006). Pretend play and parents’ view of social competence: The construct validity of the child-initiated pretend play. Australian Occupational Therapy Journal, 53, 314-324. https://doi.org/10.1111/j.1440-1630.2006.00592.x Şahin, H. M. (2006). Okul öncesi eğitimde eğitsel oyunlar. Ankara: Nobel YayınDağıtım. Treher, E. N. (2011). Learning with board games. Play for performance. Tools for learning and retention. The Learning Key Inc. Retrieved December 22, 2018, from http://www.thelearningkey.com Türkoğlu, B., Çeliköz, N., & Uslu, M. (2013). 3-6 yaş aralığında çocuğu olan babaların nitelikli zaman algılarına dair görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 54-71. Türkoğlu, B., & Uslu M. (2016). Oyun temelli bilişsel gelişim programının 60-72 aylık çocukların bilişsel gelişimine etkisi. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(6), 50-68. Retrieved September 12, 2017, from http://dergipark.org.tr/inesj/issue/40018/475797 Uskov, V. L., Howlett, R. J., & Jain, L. C. (2015). Smart education and smart e-learning. New York: Springer Vij, V. (2011). Party games for all occasions. New Delhi: Vij Books India Pvt. Ltd. Walsh, G., Sproule, L., McGuinness, C., Trew, K., Rafferty, H., & Sheehy, N. (2006). An appropriate curriculum for 4-5-year-old children in Northern Ireland: Comparing play-based and formal approaches. Early Years: An International Journal of Research and Development, 26(2), 201-221. https://doi.org/10.1080/09575140600760003 Westwood, P. (1993). Commonsense methods for children with special needs. London: Routledge. Yavuzer, H. (2006). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi. Yen, S. J., Chou, C. W., Chen, J. C., Wu, I. C., & Kao, K. Y. (2015). Design and implementation of Chinese dark chess programs. Computational Intelligence and AI in Games, 7(1), 66-74.
The Effect of Educational Board Games Training Programme on the Social Skill Development of the Fourth Graders
Abstract
Bu araştırma, Eğitsel Kutu
Oyunları Eğitim Programı'nın (EKOEP) dördüncü sınıf öğrencilerinin sosyal
beceri gelişimine etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. EKOEP, çocukların
sosyal becerilerini geliştirmeyi amaçlayan eğitsel kutu oyunları temeline dayanan
bir eğitim programıdır. Araştırmada gerçek deneme modellerinden olan ön test/son test kontrol
gruplu model kullanılmıştır. Çalışma grubunda toplam 80 çocuk (40 deneme, 40 kontrol grubu) yer
almıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Genel Bilgi Formu ve “Sosyal
Becerileri Değerlendirme Ölçeği 7-12 (SBDÖ 7-12)” kullanılmıştır. EKOEP, araştırmacı
tarafından 10 hafta boyunca, haftada 2 gün ve günlük 1 saat olmak üzere toplam
20 saat “düzenli ve kontrollü” olarak uygulanmıştır. Veriler analiz edilirken
grup içi karşılaştırmalarda bağımlı gruplar t testi kullanılırken, gruplar
arası karşılaştırmalarda bağımsız gruplar t testi kullanılmıştır. Sonuç olarak, ilkokuldaki
40 dördüncü sınıf öğrencisine uygulanan “EKOEP”in çocukların sosyal beceri
gelişimi üzerinde pozitif yönde anlamlı bir etkisinin olduğu tespit edilmiştir.
References
- Akçamete, G., & Avcıoğlu, H. (2005). Sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin (7-12 yas) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 61-77. Akman, B., Topçu, Z., Baydemir, G., Şahin, S., Şirin, E., & Arslan, Ç. A. (2011). 6 Yaş grubu çocukların sosyal becerilerinin oyun arkadaşı tercihleri üzerindeki etkisi. E-Journal Of New World Sciences Academy Education Sciences, 6(2), 1548-1560. Aldrich, C. (2004). Simulations and the future of learning: An innovative (and perhaps revolutionary) approach to elearning. San Francisco: Pfeiffer. Amr, K. (2012). Learning through games: Essential features of an educational game. Instructional Design, Development and Evaluation - Dissertations. Retrieved December 20, 2018, from https://surface.syr.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1055&context=idde_etd Aral, N., Gürsoy, F., & Köksal, A. (2000). Okul öncesi eğitimde oyun. İstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlama. Akkök, F. (1999). İlköğretimde sosyal becerilerin gelişmesi. Ankara: Meb Yayınları. Avcıoğlu, H. (2009). Etkinliklerle sosyal beceri öğretimi. Ankara: Kök Yayıncılık. Bacanlı, H. (2012). Sosyal beceri eğitimi. Ankara: Pegem Akademi. Bellis, T. J. (2002). When the brain can’t hear: Unraveling the mystery of auditory processing disorder. New York, NY, Atria. Bender, W. N. (2012). Öğrenme güçlüğü olan bireyler ve eğitimleri. (H. Sarı, Çev.). Ankara: Nobel. Board Game. (2018). In Merriam-Webster.com. Retrieved December 19, 2018, from https://www.merriam-webster.com/dictionary/board%20game Brady, J. E., Newcomb, A. F., & Hartup, W. W. (1983). Context and companion’s behavior as determinants of cooperation and competition in school-age children. Journal of Experimental Child Psychology, 36(3), 396-412. doi: 10.1016/0022-0965(83)90042-5 Brawerman, A., Bortoloti, C., Guimaraes, L. B., Granato, L. C., Aroldi, M. D., & de Sauza, V. M. (2013). ABC game-educating through mobile devices. In International Conference on Interactive Computer Aided Blended Learning (pp. 146-150). Brick by Brick. (2018). In Thinkfun.com. Retrieved December 21, 2018, from https://www.thinkfun.com/wp-content/uploads/2015/09/Brick-5901-INCards02.pdf Bruni, J., & Silverman, H. (1975). Using a pegboard to develop mathematical concepts. The Arithmetic Teacher, 22(6), 452-458. Burgess, K. B., Wojslawowicz, J. C., Rubin, K. H., Rose‐Krasnor, L., & Booth‐LaForce, C. (2006). Social information processing and coping strategies of shy/withdrawn and aggressive children: Does friendship matter? Child Development, 77(2), 371-383. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2006.00876.x Byrne, D. (1995). Games. Teaching oral English. Harlow: Longman Group UK Limited. Caldarella, P., & Merrell, K. W. (1997). Common dimensions of social skills of children and adolescents: A taxonomy of positive behaviors. Social Psychology Review, 26(2), 264-278. Catron, C. E., & Allen, J. (2003). Early childhood curriculum a creative play model. (3. Edition). USA: Pearson Education. Chen, Z. H., Liao, C. C., Cheng, H. N., Yeh, C. Y., & Chan, T. W. (2012). Influence of game quests on pupils' enjoyment and goal-pursuing in math learning. Educational Technology & Society, 15(2), 317-327. Collins, K. M., Griess, C. J., Carithers, K., & Michaelis Castillo, D. (2011). It's all in the game designing and playing board games to foster communication and social skills. YC Young Children, 66(2), 12-19. Çağdaş, A., & Seçer, Z. (2002). Çocuk ve ergende sosyal ve ahlak gelişimi. İstanbul: Nobel Yayınevi. Çetin, F., Bilbay A. A., & Kaymak D. A. (2003). Çocuklarda sosyal beceriler. İstanbul: Epsilon Yayıncılık. Çoban, B., & Nacar, E. (2006). Okul öncesi eğitimde eğitsel oyunlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Çubukçu, Z., & Gültekin, M. (2006). İlköğretimde öğrencilere kazandırılması gereken sosyal beceriler. Bilig: Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 154-174. Darwish, D., Esquivel, G. B., Houtz, J. C., & Alfonso, V. C. (2001). Play and social skills in maltreated and non-maltreated preschoolers during peer ınteractions. Child Abuse and Neglect, 25, 13-31. https://doi.org/10.1016/S0145-2134(00)00228-3 Dowrick, P. W. (1986). Social survival for children. New York: Brunner/Mazel. Driscoll, A., & Nagel, N. G. (2008). Early childhood education, Birth-eight. (4. Edition). USA: Pearson Education. Durualp, E., & Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 160-172. Durualp, E., & Aral, N. (2015). Oyun temelli sosyal beceri eğitimi. (2. Baskı). Ankara: Vize Basın Yayın. Ekukinam, T. U. (2014). Planning guided instructional activities for pupils’ cognitive development through adaptation of collecting as a play. Journal of Research and Development in Education, 5(1), 50-58. Ellialtıoğlu, M. F. (2005). Okul öncesi dönemde oyun ve oyun örnekleri. İstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlama. Erbay, F., & Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(2), 249- 264. Esen, M. A. (2008). Geleneksel çocuk oyunlarının eğitimsel değeri ve unutulmaya yüz tutmuş ahıska oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 357-367. Foreman, J., Gee, J. P., Herz, J. C., Hinrichs, R., Prensky, M., & Sawyer, B. (2004). Game-based learning: How to delight and ınstruct in the 21st century. EDUCAUSE Review, 39(5), 50- 66. Garton, A. F., & Pratt, C. (2001). Peer assistance in children’s problem solving. British Journal of Development Psychology, 19, 307-318. https://doi.org/10.1348/026151001166092 Glover-Gagnon, S., & Nagle, R. J. (2004). Relationships between peer interactive play and social competence in at-risk preschool children. Psychology in The Schools, 41(2), 173-189. Guralnick, M. J., Hammond, M. A., Connor, R. T., & Neville, B. (2006). Stability, change, and correlates of the peer relationships of young children with mild developmental delays. Child Development, 77(2), 312-324. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2006.00872.x Gül, M. (2006). Anasınıfına devam eden alt sosyo-ekonomik düzeydeki 61-72 ay arası çocuklara sembolik oyun eğitiminin genel gelişim durumlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Gülay, H., & Akman, B. (2009). Okul öncesi dönemde sosyal beceriler. Ankara: Pegem Akademi. Güney, S. (2000). Davranış bilimleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Güngör, A. (2004). Toplumsal ve duygusal gelişim. A. Ulusoy (Ed.), Gelişim ve öğrenme içinde (93-124). Ankara: Anı Yayıncılık. Handel, G., Cahill, S., & Elkin, F. (2007). Children and society: The sociology of children and childhood socialization. New York: Oxford University Press. Hinebaugh, J. P. (2009). A board game education. R&L Education. Hromek, R., & Roffey, S. (2008). Promoting social and emotional learning with games. Simulation and Gaming, 40(5), 626-644. https://doi.org/10.1177/1046878109333793 Huizinga, J. (1950). Homo Ludens: A study of the play element in culture. Boston, MA: Beacon Press. İpek, A. (1998). Eğitimde dramanın zihinsel engelli çocukların sosyal gelişimleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Kakuzu. (2018). In Foxmind.com. Retrieved December 19, 2018, from http://eng.foxmind.co.il/game-90 Kalles, D., & Kanellopoulos, P. (2008). A minimax tutor for learning to play a board game. In 18th European Conference on Artificial Intelligence, Workshop on Artificial Intelligence in Games, Patras, Greece (pp. 10-14). Keesee, G. (2012). Educational games. Retrieved December 22, 2018, from http://teachinglearningresources.pbworks.com/w/page/35130965/Educational%20Games Kılıçoğlu, M. (2006). Anasınıfı, hazırlık ve ilköğretim birinci sınıflarda okuyan görme engelli öğrencilerin oyunlarının değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Kırıkkaya, E. B., İşeri, Ş., & Vurkaya, G. (2010). A board game about space and solar system for primary school students. Turkish Online Journal of Education Technology, 9(2) , 1-13. Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N., & Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 325-42. Kramer, L., & Radey, C. (1997). Improving sibling relationships among young children: A social skills training model. Family Relations, 46(3), 237-247. Köroğlu, E. ( 2005). Oyun çocuğu. (2. Basım). Ankara: HYB Yayıncılık. LeVine, R. A. (2003). Childhood socialization: Comparative studies of parenting, learning and educational change. Hong Kong, China: University of Hong Kong. Licciardello, C. C., Harchik, A. E., & Luiselli, J. K. (2008). Social skills intervention for children with autism during interactive play at a public elementary school. Education and Treatment of Children, 31(1), 27-37. https://doi.org/10.1353/etc.0.0010 Lillard, A. S., Lerner, M. D., Hopkins, E. J., Dore, R. A., Smith, E. D., & Palmquist, C. M. (2013). The impact of pretend play on children’s development: A review of the evidence. Psychological Bulletin, 139(1), 1–34. https://doi.org/10.1037/a0029321 Liu, T. Y., & Chu, Y. L. (2010). Using ubiquitous games in an English listening and speaking course: Impact on learning outcomes and motivation. Computers & Education, 55(2), 630-643. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2010.02.023 Lutfey, K., & Mortimer, J. (2006). Development and socialization through the adult life course. In J. Delamater (Ed.), Handbook of social psychology (pp. 183-202). New York: Springer. Mackey, A. P., Hill, S. S., Stone, S. I., & Bunge, S. A. (2011). Differential effects of reasoning and speed training in children. Developmental Science, 14(3), 582-590. https://doi.org/10.1111/j.1467-7687.2010.01005.x Madjidzadeh, Y. (2003). Jiroft, The earliest oriental civilization. Organization of the Ministry of Culture and Islamic Guidance, Tehran. Mangır, M., & Aktaş, Y. (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi. Yaşadıkça Eğitim, 26, 14-18. Mathdice 8-99. (2018). In Thinkfun.com. Retrieved December 21, 2018, from https://www.thinkfun.com/wp-content/uploads/2015/09/MathD-1510-IN.pdf Mengütoy, S. (1999). Okul öncesi ve ilkokullarda beden eğitimi ve spor. İstanbul: Tekel Ambalaj Fabrikası Yayınları. Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, bilişsel gelişim ve toplumsal dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası (M. T. Bağlı, Çev.). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Vol. 37 (2), s.137-169. Pehlivan, H. (2005). Oyun ve öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık. Prensky, M. (2001). Fun, play and games: What makes games engaging, In Digital game-based learning. New York: McGraw-Hill. Prince, M. (2004). Does active learning work? A Review of the Research Journal of Engineering Education, 93(3), 223-234. https://doi.org/10.1002/j.2168-9830.2004.tb00809.x Putallaz, M., & Gottman, J. M. (1981). An interactional model of children’s entry into peer groups. Child Development, 52, 986-994. Q-bitz Extreme. (2018). In Mindware.com. Retrieved December 20, 2018, from https://www.mindware.orientaltrading.com/q-bitz-extreme-a2-56035.fltr Quinn, C. N. (2005). Engaging Learning: Designing e-learning simulation games. San Francisco: Pfeiffer. Ramazan, O. (2013). Oyun etkinlikleri II. Çocuk ve Oyun. R. Zembat (Ed.), Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayını. Retrieved July 21, 2015, from http://www.ataturkuni.net/ow_userfiles/plugins/forum/attachment_1312_544130ab2055e_544130a94c0d3_%C3%87OCUK-VE-OYUN-7.pdf Rubin, K. H., Fein, G., & Vandenberg, B. (1983). Play. P. H. Musser (Ed.) In Handbook of child psychology (755-834) New York: Wiley. Rubin, K. H., Bukowski, W. M., & Laursen, B. (2011). Handbook of peer interactions, relationships, and groups. New York: Guilford Press. Shapira, A., & Madsen, M. (1974). Between and within group cooperation and competition among Kibbutz and Non-Kibbutz children. Developmental Psychology, 10, 140-145. Shaver, K. G. (1981). Principles of social psychology, Cambridge: Winthrop Publishers. Seyrek, H., & Sun, M. (2010). Okul öncesi eğitiminde oyun. İzmir: Müzik Eserleri Yayınları. Singer, D. G., Singer, J. L., DíAgostino, H., & Delong, R. (2009). Children’s pastimes and play in sixteen nations: Is free play declining? American Journal of Play, 1(3), 283–312. Strayer, F. F., & Santos, A. J. (1996). Affiliative structures in preschool peer groups. Social Development, 5(2), 117-130. https://doi.org/10.1111/j.1467-9507.1996.tb00075.x Swindells, D., & Stagnitti, K. (2006). Pretend play and parents’ view of social competence: The construct validity of the child-initiated pretend play. Australian Occupational Therapy Journal, 53, 314-324. https://doi.org/10.1111/j.1440-1630.2006.00592.x Şahin, H. M. (2006). Okul öncesi eğitimde eğitsel oyunlar. Ankara: Nobel YayınDağıtım. Treher, E. N. (2011). Learning with board games. Play for performance. Tools for learning and retention. The Learning Key Inc. Retrieved December 22, 2018, from http://www.thelearningkey.com Türkoğlu, B., Çeliköz, N., & Uslu, M. (2013). 3-6 yaş aralığında çocuğu olan babaların nitelikli zaman algılarına dair görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 54-71. Türkoğlu, B., & Uslu M. (2016). Oyun temelli bilişsel gelişim programının 60-72 aylık çocukların bilişsel gelişimine etkisi. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(6), 50-68. Retrieved September 12, 2017, from http://dergipark.org.tr/inesj/issue/40018/475797 Uskov, V. L., Howlett, R. J., & Jain, L. C. (2015). Smart education and smart e-learning. New York: Springer Vij, V. (2011). Party games for all occasions. New Delhi: Vij Books India Pvt. Ltd. Walsh, G., Sproule, L., McGuinness, C., Trew, K., Rafferty, H., & Sheehy, N. (2006). An appropriate curriculum for 4-5-year-old children in Northern Ireland: Comparing play-based and formal approaches. Early Years: An International Journal of Research and Development, 26(2), 201-221. https://doi.org/10.1080/09575140600760003 Westwood, P. (1993). Commonsense methods for children with special needs. London: Routledge. Yavuzer, H. (2006). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi. Yen, S. J., Chou, C. W., Chen, J. C., Wu, I. C., & Kao, K. Y. (2015). Design and implementation of Chinese dark chess programs. Computational Intelligence and AI in Games, 7(1), 66-74.
There are 1 citations in total.