Bu yazı, Ankara’da Mardinli bir ailenin çocuğu olarak doğan, Mardin kültürü içinde büyüyen ve mesleğini edindikten 11 yıl sonra, 2008’de bu kente ilk seyahatini yapan bir şehir plancısına aittir. Yazarının o güne kadar hakkında binlerce şey dinlediği ve gördüğü bu olağanüstü kente ilk ziyareti sonrası tek düşüncesi; geç kalınmış bu ‘ilk’in kesinlikle ‘son’ olmayacağıdır. Bu makale ile yazar, Mardin’i Mardin yapan ‘fiziksel ve sosyo-kültürel doku’yu zaman üzerinden anlatarak kente ilişkin söyleyeceği birçok şeyi paylaşmayı amaçlamıştır. “Bedri Rahmi Misali...” adlı ilk bölümde, kentin konumlanışı ve fiziki özgünlüğünün üzerinde bıraktığı etkileri anlatan yazar, sonraki bölümlerde kentin fiziksel ve sosyo-kültürel oluşum sürecini, sakinlerinin, “Zamana Hakkını Vermek” yoluyla nasıl sağladıklarını tarihsel bir perspektifle irdelemiş ve Mardin’in “Zamanın Dinginliği İçindeki Öyküler”inden söz etmiştir. “Geleceğe Uzanırken...” ve “Son Söz” olarak, binlerce yıllık geçmişe sahip kentin, özellikle Dünya Kültür Mirası Geçici Listesine girmesiyle benimsenen turizm politikalarına yönelik “hızla” ve “aceleyle” yapılan uygulamaların doğurduğu geri dönülemeyecek hataları, buna karşılık nasıl bir vizyon ve yaklaşımın benimsenmesi gerektiğini tartışmış, bunu yaparken okuyucuların aklında beklenen soruları uyandırmayı hedeflemiştir.
Bu makalenin ilk hali 31-05-2013 tarihinde yayınlandı.
https://dergipark.org.tr/tr/pub/idealkent/issue/36682/417580