@article{article_1161869, title={موتیف«تُرک» در اشعار مولانا}, journal={Şarkiyat Mecmuası}, pages={61–83}, year={2022}, DOI={10.26650/jos.1161869}, author={Sparham, Davoud}, keywords={Rumi, Turk, motif, metaphor, symbol}, abstract={مولانا همچون دیگر شاعران برای بیان مؤثر اندیشه، باور و احساسات¬خود از نمادهای¬متنوعی سود می¬برد. واژه و نماد ادبی «تُرک» از جمله موتیف¬هایی¬است¬که مولانا به دلیل حضور در سرزمین ترکان(روم شرقی) و تُرک¬بودن محبوبش(شمس تبریزی) بدان علاقة¬وافر دارد. با بررسی¬کاملی¬که از آثار مولانا به عمل آمد دایرة کاربرد معنایی و ادبی(نمادین و غیر نمادین) این موتیف و تعابیر و تصاویری که شاعر با دستاویز «تُرک» ارایه¬کرده به¬نحوی دقیق تدوین شد. مهم¬ترین شیوة کاربرد ادبی «تُرک» در اشعار مولانا برقراری تقابل¬های هنری و معنوی/معنایی بین تُرک و هندو، ترک و تاجیک، ترک و ارمنی، ترک و رومی، ترک و بلغاری، ترک و عرب، ترک و کُرد، ترک و زنگباری است. علاوه برآن اوصاف و ویژگی¬های نمادین ویژه¬ای چون؛ معشوق، زیبایی و عشوه-گری، صلابت و تندی، یغما و ترکتازی، و... استعاراتی چون ماه و خورشید و... با موتیف ترک بیان شده¬است. تنوع اقوام ترک در زبان مولانا نیز نکتة دیگری¬¬است¬که بدان توجه شده¬است. مولانا از ترک ختایی/خطایی، ترک ترکستانی، ترک طرازی، ترک ترکمانی، ترک تبریزی سخن گفته¬است. همچنین مولانا عارفی وحدت وجودی/شهودی¬است لذا در رویکرد یگانه¬نگر خود زیباترین وباشکوه-ترین بیان معنوی/معنایی از وحدت در عین¬کثرت صوفیانه را با بهره¬گیری از تنوع و تکثر صوری اقوام و زبان¬ها رقم می¬زند.}, number={41}, publisher={Istanbul University}