@article{article_1295171, title={Türkçe [-CI] / [-man] Ve Japonca [-in] (員) / [-ka-] (家) Türetme Ekleri}, journal={World Language Studies}, volume={1}, pages={91–104}, year={2021}, author={Atay, Ayşegül}, keywords={Word Derivation, Derivational Suffixes, Kanji, Morpheme, Affix, Comparison Of TurkishJapanese}, abstract={Ural-Altay dil ailesine mensup olan Japonca ve Türkçenin en belirgin özelliği sondan eklemeli dil olmalarıdır. Sözcük, her zaman ardına aldığı eklerle türetilir ya da çekime uğrar. Buna, sözcük-ek yapısındaki bir sözcük için Türkçede kitap-çı ve Japoncada hon-ya sözcükleri örnek verilebilir. Bu sözcükler üzerindeki [-çı] ve [-ya] ekleri türetme ekleri olduğundan sözcük türetmede bu iki dil birbiriyle benzerlik göstermektedir. Ancak, Japoncanın yazı sistemi Çince karakterlerden (kanji) oluşması, sözcüklerin hem Japonca hem de Çince okunuşlarını doğurmaktadır. Dolayısıyla bazı Çince kökenli sözcükler aynı zamanda ek işleviyle yeni sözcükler türetmektedir. Örneğin, “ie” sözcüğü “ev” anlamında iken, “honyakuka” sözcüğünde [-ka] okunuşuyla sözcük türetmektedir. Bu durum Japonca türetme ekleri ile Türkçe türetme ekleri arasında benzerlik ya da farklılıklar olup olmadığı konusunda merak uyandırmaktadır. Bu nedenle bu çalışmada Türkçe ve Japoncadaki sözcük yapısı ve türetme eklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bu karşılaştırma Türkçedeki [-CI] ekinin “bir mesleği yapan kişi” anlamıyla Japonca tüm ekleri karşıladığı için çok geniş kullanımının olduğunu göstermiştir. Buradan hareketle Türkçenin Japoncaya göre daha kolay öğrenilebileceğini söylemek mümkündür. Ayrıca, Japonca açısından bakıldığında, Japoncada Kanjilerin eksel kullanımı söz konusu olduğundan, her bir sözcüğün temel anlamı “ek” işleviyle sözcüğe yansımıştır. Bu nedenle bu çalışmada Japoncanın sadece yapı açısından değil anlam açısından da ele alınarak anlambirim olan Kanji ile birlikte değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.}, number={2}, publisher={Social Sciences University of Ankara}