@article{article_1398785, title={HEGEL FENOMENOLOJİSİNDE BİLME OLARAK DİN}, journal={FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi}, pages={81–102}, year={2024}, DOI={10.53844/flsf.1398785}, author={Baykal, Erdem}, keywords={Self-Consciousness, Reason, Spirit, Hegel, Religion, Unhappy Consciousnnes, Absolute Knowledge, Philosophy of Religion}, abstract={Bu makalede temel amacımız Hegel’in din üzerine görüşlerini onun Fenomenolojisi üzerinden açıklamak olacaktır. Bunu yaparken de dinin Fenomenolojideki yeri üzerinden bir değerlendirmeye gideceğiz. Bunun anlamı da Dinin, Tinin tamamlanışı olduğunu göstermeye çalışacağız demektir; Din, Tinin özbilinci olarak bir halkın kendi üzerine tasarımıdır. Bu anlamda Din temel olarak cemaatin kendi üzerine tasarımdır. Ama bu tasarımın birçok şekli söz konusudur, diğer bir deyişle çok farklı din biçimleri söz konusudur ve Hıristiyanlık da din olarak dindir. Hristiyanlık, Dinin tam olarak açınımı ve Tinin en olgun biçimde kendini ortaya serişidir. Bunun dışında Hegel’de Din, Fenomenoloji’de tam olarak Mutsuz Bilincin, Özbilinç bölümünde ayrılmış olarak bıraktığı Özsel-olan ve özsel-olmayan veya değişen ve değişmeyen arasındaki ayrımı ortadan kaldırır. Bilincin Mutsuz Bilinçteki konumu tam olarak hakikati kendi dışında bir şey olarak sezmesidir. Bir Bakıma Fenomenoloji’deki Akıl ve Tin bölümündeki tartışmalar, bilinç ile dünyayı uzlaştırma çabasıdır ve Dinde son bulur. Bilme veya bilmenin koşulu da bu uzlaşmadır.}, number={37}, publisher={Hamdi BRAVO}