@article{article_1511074, title={GELENEKSEL ANLATIDAN DİJİTAL ESTETİĞE: "BİRDMAN" FİLMİ ÜZERİNDEN BİR DEĞERLENDİRME}, journal={İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İNİF E-Dergi)}, volume={10}, pages={1–26}, year={2025}, DOI={10.47107/inifedergi.1511074}, author={Ozturk, Ali}, keywords={Digital Cinema, film industry, digital camera, cinema audience, Birdman}, abstract={Dijital sinema, 20. yüzyılın sonlarından itibaren gelişen teknolojik yeniliklerin etkisiyle, geleneksel film yapım süreçlerinden ayrışarak sinema üretiminde köklü bir dönüşüm başlatmıştır. Analog film teknolojisinin sınırlılıklarını aşan dijitalleşme süreci, sinemanın yalnızca teknik boyutunu değil, aynı zamanda estetik ve kuramsal temellerini de derinlemesine etkilemiş; görsel anlatının sınırlarını genişletmiştir. Bu dönüşüm, salt teknolojik bir ilerleme olarak değil, aynı zamanda sinema sanatının düşünsel paradigmalarında meydana gelen bir kırılma olarak değerlendirilmelidir. Dijital sinemanın tarihsel gelişimi, 1990’lı yıllarda dijital görsel efektlerin yaygınlaşmasıyla ivme kazanmış, 2000’li yıllarda ise dijital kameraların film yapım süreçlerine entegre edilmesiyle birlikte belirleyici bir üretim normuna dönüşmüştür. Bu çalışma, dijital sinemanın tarihsel ve kuramsal bağlamda geleneksel sinema anlayışından nasıl farklılaştığını incelemekte ve Alejandro G. Iñárritu’nun Birdman (2014) filmi üzerinden bu dönüşümün somut bir örneğini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Birdman, dijital sinemanın sunduğu teknik ve estetik olanakları kullanarak geleneksel sinema unsurlarıyla harmanlayan; bu yönüyle iki sinema anlayışı arasındaki geçiş sürecini temsil eden nitelikli bir yapımdır. Çalışmada, filmin anlatı yapısı ve biçimsel özelliklerini değerlendirmek amacıyla neoformalist analiz yöntemi benimsenmiştir. Neoformalist yaklaşım, anlatının içeriğinden ziyade biçimsel öğelere odaklanarak sinematik anlam üretim süreçlerini çözümlemeye imkân tanır. Bu çerçevede, filmin uzun plan tekniği, dijital kurgu biçimleri ve görsel anlatı stratejileri incelenmekte; dijitalleşmenin sinema sanatına kazandırdığı estetik yenilikler ve bu yeniliklerin geleneksel sinemayla kurduğu ilişki tartışılmaktadır. Ayrıca, dijital teknolojilerin sinemada gerçeklik olgusunu nasıl yeniden tanımladığına dair kuramsal bir değerlendirme sunulmaktadır.}, number={1}, publisher={Inonu University}