@article{article_1551288, title={Osteomiyelitli Hastalarda Oksidan ve Antioksidan Kapasitelerin Değerlendirilmesi}, journal={Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi}, volume={22}, pages={538–543}, year={2025}, DOI={10.35440/hutfd.1551288}, author={Hamidanoğlu, Melek and Tekin, Süda and Aksoy, Nurten}, keywords={Osteomiyelit, TAS, TOS, OSİ}, abstract={Amaç: Osteomiyelit; bir mikroorganizmanın infeksiyöz ve inflamatuar süreçler ile kemik dokuda hasar yaratması sonucu ortaya çıkan ilerleyici karakterde bir hastalıktır. Osteomiyelitin patogenezinde serbest oksijen radikallerinin rolü olabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada osteomiyelit tanısı alan 30 hastadan alınan kan örneklerinde total oksidan ve total antioksidan seviyelerin değerlendirilmesi amaçlandı.
Materyal ve Metod: Ocak 2008 ile Eylül 2010 tarihleri arasında Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiy-oloji ile Ortopedi ve Travmatoloji Kliniklerinde ayaktan ve/veya yatarak osteomiyelit tanısı alan 30 hasta ve osteomiyeliti olmayan 30 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Hastaların ve kontrol grubunun TAS (Total anti-oksidan seviye) ve TOS (Total oksidan seviye) düzeyleri tam otomatik kolorimetrik yöntemle çalışıldı. TOS/TAS oranı hesaplanarak oksidatif stres indeksi (OSİ) bulundu. Hastaların TAS, TOS ve OSİ düzeyleri sağlıklı kişilerin sonuçları ile kıyaslandı.
Bulgular: Çalışmaya alınan 30 osteomiyelit olgusunun 20’si (%67,7) erkek idi. Hasta ve kontrol grupları arasında yaş, cinsiyet ve beden kitle indeksi ortalaması açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,05). TOS ve OSİ düzeyleri osteomiyelitli hastalarda yüksek, kontrol grubunda ise düşüktü ve gruplar arasında anlamlı fark vardı (p=0,001). TAS düzeyi ise osteomiyelitli hasta grubunda düşük, kontrol grubunda yüksekti (p=0,024).
Sonuç: Çalışma sonuçları osteomiyelitli hastaların şiddetli oksidatif strese maruz kaldıklarını, TAS, TOS ve OSİ seviye ölçümlerinin bu hastaların takibinde kullanılabilecek biyokimyasal parametreler olduğunu ve ayrıca tedaviye destekleyici olarak antioksidanların eklenmesi ile gelişme sağlanabileceğini düşündürmektedir. Ancak bu sonucu teyit edebilmek için daha geniş popülasyonlarla daha kapsamlı yapılacak çalışmalara gerek vardır.}, number={3}, publisher={Harran University}