@article{article_1616579, title={Müzelerde Nesne ve Anlam İlişkisi: Geştalt Perspektifinden Algısal Deneyimler}, journal={İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi}, volume={14}, pages={337–361}, year={2025}, DOI={10.15869/itobiad.1616579}, author={Kaplanlıoğlu, Burçe and Güneröz, Ceren}, keywords={Object Studies in the Museum, Visitor Studies in the Museum, Learning in the Museum, Museum Education, Gestalt Perceptual Organization Principles}, abstract={Nesne çalışmaları, sosyal ve beşerî bilimler, eğitim bilimleri ve fen bilimleri gibi çeşitli disiplinlerin bir araya gelerek nesneleri çok boyutlu bir perspektifle ele aldığı kapsamlı bir araştırma alanı olarak öne çıkmaktadır. Bu disiplinler arası yaklaşım, nesneleri yalnızca fiziksel varlıklar olarak değil, aynı zamanda kültürel, sosyal, tarihsel, psikolojik ve bilimsel anlamlar içeren karmaşık yapılar şeklinde incelemeyi amaçlamaktadır. Bu çalışma, nesne çalışmalarını, müze bilim perspektifinden küratoryel tasarımın algısal ve pedagojik boyutlarıyla birleştiren bir yaklaşımla ele almaktadır. Algısal boyut, nesnelerin sergi bağlamında nasıl algılandığını ele alırken, pedagojik boyut, bu algının öğrenme süreçlerindeki yansımalarına odaklanmaktadır. Bu bağlamda nesne bilgisi ile anlam arasındaki ilişkiyi; zihin-beden etkileşimi, post-müze kavramında nesnelerin kullanımına ilişkin otantik ve meta deneyimler ve Geştalt psikolojisinin nesne algısı ile öğrenme süreçlerindeki rolü gibi unsurlar üzerinden kapsamlı bir kavramsal çerçeve ile sunmaktadır. Müzeler çeşitli ihtiyaçlara, ilgi alanlarına ve isteklere sahip ziyaretçilerin bulunduğu öğrenme yerleri olarak tanımlanmıştır. Müze eğitimi, ziyaretçilerin kendi öğrenme süreçlerini kontrol edebildikleri, aktif ve katılımcı bir deneyimdir. Bu deneyim, yapılandırmacı yaklaşım ve sosyokültürel yaklaşım gibi özgün eğitimsel nitelikler sayesinde gerçekleşir. Müzelerin eğitimsel işlevi ve deneyim odaklı yaklaşımları, nesnelerle ziyaretçiler arasındaki ilişkiyi yeniden tanımlarken, bu bağlamda geliştirilen teorik ve pedagojik yöntemlerin önemi artmaktadır. Çalışma, nesne-insan ilişkisi bağlamında deneysel estetik, hikâye anlatımı ve Geştalt pedagojisinin birleşimini vurgulamakta ve müze sergilerinin yalnızca bilgi aktarma işlevini değil, aynı zamanda anlam inşası ve derinlemesine öğrenme süreçlerini nasıl teşvik edebileceğini göstermektedir. Bu perspektif, müzecilik ve eğitim alanlarında çok disiplinli bir yaklaşımı desteklerken, gelecekteki araştırmalar ve uygulamalar için de yol gösterici niteliktedir. Böylece, okuyucunun nesne çalışmalarının müze eğitimi ve sergi tasarımındaki rolü hakkında derinlemesine bir anlayış kazanması hedeflenmektedir.}, number={1}, publisher={Mustafa Süleyman ÖZCAN}