@article{article_1635160, title={TÜRK CEZA HUKUKUNUN BAĞLAYICI KAYNAKLARINDAN BİRİ OLARAK YARGITAY İÇTİHADI BİRLEŞTİRME KARARLARI}, journal={Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi}, volume={7}, pages={41–58}, year={2025}, DOI={10.47136/asbuhfd.1635160}, author={Kaşka, Hakan}, keywords={Precedent, Court of Appeal, Binding sources, Separation of functions, Judicial precedent.}, abstract={2797 numaralı Yargıtay Kanunu’nun 45. maddesi, içtihatların birleştirilmesi istemek yetkisi ve bağlayıcılığı başlığını taşımaktadır. Bu maddenin beşinci fıkrasında içtihatları birleştirme kararlarının benzer hukuki konularda Yargıtay Genel Kurullarını, dairelerini ve adliye mahkemelerini bağlayacağı hükmü bulunmaktadır. Böylelikle Türk hukukunda mahkeme kararlarının hukukun yardımcı kaynağı olmasına bir istisna getirilmiştir. Başka bir ifadeyle, mahkeme kararları, hukukun yardımcı kaynağı olduğu hâlde, Yargıtay’ın ilgili kurulları tarafından alınan içtihadı birleştirme kararları hukukun bağlayıcı kaynaklarındandır. Yargıtay’ın ilgili kurulları tarafından bu nitelikte kararlar alınması yetkisi anayasada düzenlenmemiştir. Yargıtay’ın ilgili kurullarına bu yetki kanunla verilmiştir. Hâliyle bunun yasama yetkisinin devredilmezliğine, fonksiyonlar ayrılığı ilkesine ve yargılama bağımsızlığına aykırı olup olmadığı bir sorun teşkil etmektedir. İçtihadı birleştirme kararlarıyla ilgili başka sorunlar da bulunmaktadır. Söz gelimi bu kararların zaman bakımından nasıl uygulanacağı, keza nasıl denetleneceği ve normlar hiyerarşisinde kanuna göre konumu çözülmesi gereken sorunlardır. Çalışmada Türk ceza hukukunun bağlayıcı kaynaklarından biri olan içtihadı birleştirme kararları, bu yönleri itibarıyla incelenmiştir.}, number={1}, publisher={Social Sciences University of Ankara}