@article{article_1708415, title={Sağlık Tedbiri Nedeniyle Bir Eğitim Araşırma Hastanesinde Takipli Olan Çocukların Sosyodemografik Özelliklerinin Değerlendirilmesi: Üç Yıllık Retrospektif İnceleme}, journal={Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi}, volume={22}, year={2025}, author={Bozduman Çelebi, Seda and Güneş, Serkan and İnal Ulutaş, Gupse}, keywords={Child protection law, Health measure, Child psychiatry}, abstract={Amaç: Bu çalışma, sağlık tedbiri kapsamında Sağlık Bilimleri Üniversitesi Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde takip ve tedavisi sürdürülen çocukların klinik ve sosyodemografik özelliklerini değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Materyal ve metod: Bu çalışmaya 01 Haziran 2020-23 Aralık 2022 tarihleri arasında Sağlık Bilimleri Üniversitesi Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniği’nde sağlık tedbiri nedeniyle takip edilen çocuklar alınmıştır. Çalışma için gerekli veriler, kliniğin kendine ait arşivinde yer alan sağlık tedbiri hastalarının dosya kayıtlarının geriye dönük incelenmesi ile elde edilmiştir. Sağlık tedbiri kararı verilmiş olan çocukların yaşı, cinsiyeti, eğitim durumu; ebeveynlerine ait yaş, eğitim ve ruhsal hastalık bilgileri; çocuğun IQ düzeyi, sağlık tedbiri kararı verilme sebebi ve verilen diğer tedbir kararları incelenmiştir.
Bulgular: Çocuk Psikiyatrisi Polikliniği’ne sağlık tedbiri nedeniyle yönlendirilmiş 50 çocuk ve ergen dâhil edilmiştir. Katılımcıların %58’i (n=29) kız, %42’si (n=21) erkek olup, ortalama yaşları 13,8±4,5 yıldır. Sağlık tedbiri kararıyla birlikte en sık verilen tedbir danışmanlık tedbiridir. Sağlık tedbiri kararının en sık nedeni “cinsel istismar”, ikinci sırada “ebeveynin bakım verememesi” yer almaktadır. Cinsel istismar olgularında mağdurların çoğunluğu kız çocuklarıdır. Katılımcıların %64’ü bir psikiyatrik tanıya sahip olmakla birlikte en sık travma sonrası stres bozukluğu görülmektedir. Katılımcıların %56’sı psikofarmakolojik tedavi almaktadır.
Sonuç: Araştırma sonuçları, çocuk istismarı ve ihmalinin önlenmesi için erken müdahale programlarının güçlendirilmesi, risk altındaki ailelere yönelik destek hizmetlerinin artırılması ve sağlık çalışanlarının bu konudaki farkındalık ve becerilerinin geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir.}, number={4}, publisher={Harran University}