@article{article_1729691, title={YENİ BİR ONTOLOJİNİN İMKÂNI: MEILLASSOUX’NUN SIRADIŞI MUTLAĞI}, journal={FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi}, pages={33–64}, year={2025}, DOI={10.53844/flsf.1729691}, author={Mandalinci, Maya}, keywords={Correlationalism, new, creatio ex nihilo, emergence, thing-in-itself}, abstract={“21. yüzyılın insan-merkezcilikten uzak yeni bir paradigmaya ihtiyacı var!” Birçoğumuzun bir çırpıda onaylayacağı bu söylem, arka planda asli bir ontolojik dönüşüm gerektirir. Bu incelemede, böylesi bir dönüşüme giden yoldaki temel ontolojik düğümü; yani insan-merkezciliği aşma imkânını ele alacağım. Bu uğurda naif realist bir ön kabulden (insandan bağımsız bir gerçek vardır) fazlasına ihtiyaç duyulduğu, Meillassoux’nun korelasyonculuk (varlığın düşünceyle bir-aradalığı) eleştirisi üzerinden ortaya konacaktır. Meillassoux, bu eleştiri vasıtasıyla, mutlaksızlaştırılmış düşüncenin içinden yeni bir mutlaklık inşa etmeyi dener ve korelasyonun sınırlarını içeriden dışarıya aşacak, çifte olumsuzluk temelli bir hamleye başvurur: Korelasyoncu tezin aksinin imkânsız olmayışı – veya olumsallığın zorunluluğu. Bu modal çerçeveden hareketle, ben de onun sistemindeki radikal yeniliği ve temelde de yeni bir ontolojinin anlamını sorgulayacağım. Araştırmama son derece eski bir tartışmadan, yani hiçten yaratım (creatio ex nihilo) öğretisinden başlayarak sonrasında Meillassoux’nun hiçten beliriş (ex nihilo zuhur) fikriyle gelen kopuşa odaklanacağım. Amacım, yeni bir ontoloji fikrini, imlediği kopuş ve devrimci nitelik bakımından, ex nihilo zuhur –yani Hiperkaotik Zaman’ın olanaklarından sebepsizce belirme– ve bunun yol açtığı sıradışı mutlaklık fikriyle beraber okumak.}, number={41}, publisher={Hamdi BRAVO}