@article{article_1811238, title={İnsanartıcılık: Bir Transidealin Kuruluşu}, journal={Temaşa Erciyes Üniversitesi Felsefe Bölümü Dergisi}, pages={456–475}, year={2025}, DOI={10.55256/temasa.1811238}, author={Koç, Mustafa}, keywords={Transhumanism, Bioconservatism, Bioethics, Life extension, Posthumanity, Biocosmism}, abstract={Nanoteknoloji, Biyoteknoloji, Bilişim teknolojisi ve Bilişsel bilime (NBIC) dayalı olarak insanın bedensel ve bilişsel özelliklerini iyileştirmeyi ve artırmayı amaçlayan insan+ uygulamalar (human enhancement) genetik, nörofarmakolojik, morfolojik ve sibernetik olmak üzere dört temel alanda uygulanmaktadır. Bu uygulamalara karşı çıkan biyokonservatizm ile temel güdülenimini insan+ uygulamalardan alan insanartıcılık (transhumanism) arasında girift bir biyoetik-biyopolitik dikotomi oluşmakta, söz konusu dikotomi bu iki farklı düşünsel pozisyon arasında şiddetli bir çatışmayı süreğen kılmaktadır. Bu çalışmada, belirlenen bu dikotomiden hareketle, bir dünya görüşü ve kozmovizyon olarak insanartıcı pozisyonun özünde bir transidealden hareket ettiği ve bir trans-ontolojiye yöneldiği saptanmakta, oluşturulan bu transidealin temel dayanakları olan; “insan yaşamının uzatılması” atılımı, gelecek kategorisi olarak “insanlıksonrası” (posthumanity) olasılığı ve bir evrensel varoluş kavrayışı olarak “biyokozmizim” bileşenleri çözümlenmek suretiyle insanartıcılığın neliği aydınlatılmaya çalışılmakta ve insanartıcılığın tarihsel biyokonservatif bakış açısı karşısındaki konumunun gerekçelendiriliş biçimi irdelenmektedir. Bu amaçla, ilkin insanartıcı düşünce evreninin bir kartografyası oluşturulmakta, ardından, her biri biyokonservatif aklın eleştirisine dayalı olarak kurulan, insan yaşamının uzatılması, insanlıksonrası ve (özgün bir katkı çabası olarak) biyokozmizim olguları ele alınarak, insanartıcı transidealin ontik, epistemik, mantıksal ve etik dayanakları argümantatif karakteristikleriyle ortaya koyulmakta ve yorumlanmaktadır.}, number={24}, publisher={Arslan TOPAKKAYA}