@article{article_279786, title={OLGUCU YAKLAŞIMLAR PERSPEKTİFİNDE DİN DİLİ (ALFRED JULES AYER ÖRNEĞİ)}, journal={İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi}, volume={2}, pages={1–31}, year={2016}, DOI={10.20486/imad.279786}, author={Ögcem, Ergin}, keywords={Positivist,Religious Language,Principle of Verification,Metaphysics,Ethics}, abstract={<p class="MsoNormal" style="margin:12pt 0cm 6pt;line-height:150%;"> <span style="line-height:107%;">Din
Dili’nin çeşitli söylem tarzları, beşeri literatürden alınarak, kutsal
varlıklara göndermede bulunmak için kullanılmaktadır. Kutsal ile ilgili konuşma
imkânının beşeri tecrübenin ürünü olan argümanlardan seçilmesi, kutsal ve
dolayısıyla aşkın olanla sorunu bulunan çevreler için iyi bir eleştiri
malzemesi olmuştur. Özellikle on sekizinci yüzyılda başlayıp, yirminci yüzyılın
ortalarına kadar etkinliğini arttırarak muhafaza eden pozitivistler bu durumu
bahane ederek dine ve onun söylem biçimine ağır eleştirilerde bulunmuşlardır.
Viyana Çevresi filozofları, özellikle de Alfred Jules Ayer, geliştirmiş olduğu
"Doğrulama İlkesi" vasıtasıyla, Din’ i ve ileri sürdüğü bildirimleri,
salt dini içerikli metinlerin kullandığı dilin, objesi ile ilgili
münasebetinden dolayı yok sayma noktasına gelmiştir. Hâlbuki din de, insana ait
diğer ürünler gibi, toplumun kültürüne ait bir unsurdur. Bu nedenle dini söylem
de anlaşılır, inanılır ve kabul edilebilir bir söylem biçimidir. Toptancı, tek
perspektifli ve kuralcı bir mantıkla reddetme girişimi objektif, benimsenebilir
bir yaklaşım değildir. </span> <span style="line-height:107%;"> </span> <span style="line-height:107%;">Böyle statükocu, sığ bakış açısını aşmak ve
herhangi bir din dilini anlayabilmek için, bu din dilinin kullanıldığı toplumun
kültürü içerisindeki yaşam tarzlarına, buradan da değişik kullanım
paradigmalarına; dolayısıyla derin gramerine müracaat etmek gerekir. </span> <br /> </p> <p> </p>}, number={1}, publisher={Kütahya Dumlupinar University}