Mehmet Âkif’e dair hal-i hazırda yazılmış bulunan mevcut telifâtın
büyük çoğunluğu onun hayatı, karakteri, edebî yönü, siyâsî
düşünceleri, İslam’a bakışı ve Kur’ân meâli üzerinde yoğunlaşmış
ancak onun Kur’ân anlayışı ve yorumuna dair görüşleri -bazı çalışmalar
dışında- derinlikli olarak pek fazla ele alınmamıştır. Âkif,
güçlü bir şair ve karakter abidesi olduğu kadar aynı zamanda
bir Kur’ân şairi, klasik ve teknik anlamda bir âlim ve müfessir
olmasa da tefsir, fıkıh, hadis, kelâm gibi temel İslamî ilimleri tahsil
etmiş ve özellikle de Kur’ân dili olan Arapçaya vukûfiyetiyle
temayüz etmiş, varoluşunun kaynağını Kur’ân’dan ve İslam’dan
almış, düşüncesinin temel kodlarını Kur’ân odaklı olarak düzenlemiş,
Müslümanların terakkisini ve ittihadını Kur’ân’ın doğru
anlaşılmasında görmüş ve bazı âyetleri bu doğrultuda tefsir etmeye
çalışmış bir Kur’ân düşünürüdür. Bunun yanı sıra Mehmet
Âkif, Kur’ân’a dayalı bir ıslah ve tecdit düşüncesini savunan fikir
öncülerinden biridir. Dolayısıyla onun Kur’ân anlayışı ve yorumu
klasik tefsir geleneğinden bu yönüyle biraz farklılık taşımaktadır.
Buradan hareketle Mehmet Âkif’in Kur’ân yorumunda öne çıkardığı
noktaları bilmek bir bakıma modern/çağdaş tefsir anlayışının
hangi hususlara vurgu yaptığını, başka bir ifadeyle modern tefsirin
dayandığı bazı temel zihin kodlarını bilme yolunda bir takım
ipuçları verecektir. İşte bu makalede Mehmet Âkif Ersoy’un muhtelif
tefsir yazıları, tefsir tercümeleri, vaazları, şiirleri ve makalelerinden
hareketle Kur’ân’ı yorumlamada ve âyetleri ele almada
nasıl bir metot izlediği hususu üzerinde durulacak ve bu hususa
dair bazı somut örnekler üzerinden Mehmet Âkif’in ictimâî/sosyolojik
tefsir ekolü çerçevesindeki yeri ve konumu irdelenecektir.
}, number={2}, publisher={Near East University} }