TY  - JOUR
T1  - OBEZ ÇOCUKLARIN ANNE/BABALARININ BEDEN KÜTLE İNDEKSLERİ BEDEN ALGILARINI ETKİLER Mİ?
AU  - Koç, Nevra
AU  - Bülbül, Fatma Selda
AU  - Akıncı, Nagihan
AU  - Yıldız, Kemal Cem
AU  - Bölükbaş, Şule
PY  - 2018
DA  - December
DO  - 10.46971/ausbid.483364
JF  - Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi
PB  - Ankara University
WT  - DergiPark
SN  - 2146-328X
SP  - 11
EP  - 20
VL  - 7
IS  - 2
LA  - tr
AB  - ÖZET: Amaç: Bu çalışmanın amacı, obez çocukların anne/babalarındaşişmanlık durumunun saptanması ve algılanan ile gerçek beden ağırlığıarasındaki ilişkiyi göstermektir. Gereç ve Yöntemler: Bu kesitsel tanımlayıcı çalışmada, Ocak-Mart 2015tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk MetabolizmaKliniği ve Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ankara Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıHematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Diyet Ünitesi’ne başvuranobez hastaların anne ve babaları [419 263 (%62,8) kadın, 156 (%37,2) erkek]araştırma grubunu oluşturmuştur (yaş ortalaması 34±10,90 yıl). Veriler soruformu ve Beden Algı skalası (Stunkardscale) kullanılarak toplanmıştır. Ayrıca her bireyin boy ve kiloölçümleri araştırmacılar tarafından yapılarak Beden Kütle İndeksleri (BKI)hesaplanmıştır. İstatistiksel analizler SPSS 21 programı kullanılarakyapılmıştır.Bulgular : Araştırma grubunun BKI ortalaması 26,16±5,5 olup, tüm grup içinde fazlatartılı oranı %32,7 ve şişman oranı ise %21,8 dir (%15,8 1. derece şişman, %4,32.derece şişman, %1,7 aşırı şişman) . Erkeklerde kadınlara göre fazla tartılı veşişman oranı fazla olup aradaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır (Tablo 3,X2= 14,859 p= 0,011). Tüm grupta şişman ve aşırı şişman olanların algıskalasında kendilerini bir alt grup olarak algıladıkları saptanmıştır. Zayıfolanların %11,8’lik bir kısmı ise kendisini kilolu olarak değerlendirmiştir.Öğrenim durumu ve mesleğinin beden ağırlığı algısı üzerine bir etkisi olmadığıgösterilmiştir. (p>0.05). Skala değerleri ile algı değerlerikarşılaştırıldığında; %27.9’u uygun resmi, %54.2’si daha şişman, %17.9’u isedaha zayıf resmi işaretlemiştir. Sonuçlar: Obez çocuklarda tedavi öncesi anne/babaların bedenalgısının değerlendirilmesi tedavi uyumunu artırmak ve ailelerin evde beslenmebiçimini değiştirmelerini sağlamak açısından yardımcı olacak bir uygulamaolacaktır. Anahtar kelimeler: Beden algısı, Beden imajı, Beden kütle indeksi, Çocuklar,Ebeveynler, Obezite
KW  - Beden algısı
KW  - Beden imajı
KW  - Beden kütle indeksi
KW  - Çocuklar
KW  - Ebeveynler
KW  - Obezite
CR  - 1. Howe CJ, Alexander G, Stevenson J. Parents’ underestimations of child weight: implications for obesity prevention, J Pediatr Nurs 2017; 37: 57-61.2. Hirko KA, Kantor ED, Cohen SS, et al. Body mass index in young adulthood, obesity trajectory, and premature mortality. Am J Epidemiol 2015; 182: 441-450.                                                                                                                                                                                                                                      3. Karnik S, Kanekar A. Childhood obesity: A global public health crisis. Int J Prevent Med 2015; 3: 1-7.4. Lundahl A, Kidwell KM, Nelson TD. Parenteral underestimates of child weight: A meta-analysis. Pediatrics 2014; 133: 689-703.5. Rietmeijer- Mentink M, Paulis WD, Middelkoop M. et al. Difference between parenteral perception and actual weight status of children: A systematic review. Matern Child Nutr  2013; 9: 3-22.6. Tompkins CL, Seablom M, Brock DW. Parenteral perception of child’s body weight: A systematic review. J Child Family Stud 2015;  24: 115-130.7. Zwart H. Medicine, symbolization and the "real" body--Lacan's understanding of medical science. Med Health Care Philos 1998; 1: 107-17.8. Uskun E, Şabaplı A. The relationship between body image and eating attitudes of secondary school students. TAF Prevent Med Bull 2013; 12: 519-528.9.Park MH, Falconer CL, Croker H, et al. Predictors of health-related behaviour change in parents of owerweight children in England. Prevent Med 2014; 62: 20-24.10. Stunkard AJ, Sorensen T, Schulsinger F. Use of the Danish adoption register for the study of obesity and thinness. In: Kety S, Rowland L, Sidman R, et al., editors. The Genetics of Neurological and Psychiatric Disorders. New York, NY: Raven Press; 1983. pp. 115–120.11. World Health Organization. Obesity and overweight, Factsheet N311, Updated May 2012 http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs311/en/ index.html (Erişim 18.06.2012)12. Lydecker JA, Grilo CM. Does your child’s weight influence how you judge yourself as a parent? A cross-sectional study to define and examine parental overvaluation of weight/shape. Prevent Med 2017; 105: 265-270.13.Robinson E. Overweight but unseen: a review of the underestimation of weight status and a visual normalization theory. Obes Rev 2017; 18: 1200-1209.14. Mama SK, Quill BE, Fernandez-Esquer ME, et all. Body image and physical activity among Latina and African women. Ethn Dis 2011; 21: 281-287.15. Kral TVE, Rauh EM. Eating Behaviors of children in the context of their family environment, Physiology and Behavior 2010; 100: 567-573.16. Scaglioni S, Arrizza C, Vecchii F, Tedeschi S.  Determinants of children’s, eating behavior, Am J Clin Nutr 2011; 94: 2006-2011.17. Eldridge G, Paul L, Bailey SJ, et al. Effects of parent-only childhood obesity prevention programs on BMIz and body image in rural preteens, Body Image 2016; 16: 143-153.18. Niemeier BS, Hektner JM, Enger KB. Parent participation in weight-related health intervations for children and adolescents: A systematic review and meta-analysis. Prevent Med 2012; 55: 3-13.19. Golan M, Crow S. Targeting parents exclusively in the treatment of childhood obesity: Long-term results. Obes Res 2004; 12: 357-361.20. Golan M, Kaufman V, Shahar D. Childhood obesity treatment: Targeting parents exclusively v. Parents and children. Br J Nutr 2006; 95: 1008-1015. 21. Golley RK, Magarey AM, Baur LA, et al. Twelve-month effectiveness of a parent-led, family-focused weight-management program for prepubertal children: A randomized, controlled trial. Pediatrics 2007; 119: 517-525.22. Campbell M, Benton JM, Werk LN.  5-2-1 almost none: parent’ perceptions of changing health-related behaviors in their obese child. Perm J 2009; 13: 4-8.23. Staniford LJ, Breckon JD, Copeland RJ, Hutchison A. Key stakeholders’ perspectives towards childhood obesity treatment: a qualitative study.  J Child Health Care 2011; 105: 230-244, 2011.24. Tanner MK. Empowering parents to fight childhood overweight. J Am Diet Assoc 2005; 105: 1416-1417.25. Alwan H, Viswanathan B, Williams J, et al. Association between weight perception and socioecenomic status among adults in the Seychelles. BMC Public Health 2010; 9; 467.26. Foster BA, Hale D. Perceptions of weight and health practices in Hispanic children: A mixed-methods study. Int J Pedatr 2015; doi.org/10.1155/2015/761515.
CR  - 27. Black JA, Park M, Gregson J, Falconer CL, et al. Child obesity cut-offs as derived from parenteral perceptions: Cross-sectional questionnaire. Br J Gen Pract 2015; 65: 234-239.28. Towns N, D’auria J. Parenteral perceptions of their child’s overweight: An integrative review of the literature. J Pediatr Nurs 2009; 24: 115-130.29. Yardimci H, Hakli G, Çakıroglu FP, et al. The correlation between body conception and actual body mass index among adolescents: some variables and their role. Progr in Nutr 2016; 18: 222-230.30.Türkiye Beden Algısı Ağırlığı Araştırması (TBAA), T.C Sağlık Bakanlığı, Sağlığın Geliştirilmesi Genel Müdürlüğü, Ankara, 894 (2012).
UR  - https://doi.org/10.46971/ausbid.483364
L1  - https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/599428
ER  -