TY  - JOUR
T1  - ÖRGÜTSEL İLETİŞİMİN ÖRGÜTSEL SESSİZLİĞE ETKİLERİ: HAVACILIK BAKIM MERKEZLERİNDE BİR UYGULUMA
AU  - Kılıç, Tamer
AU  - Saygılı, İhsan
PY  - 2019
DA  - April
JF  - Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
PB  - Cukurova University
WT  - DergiPark
SN  - 1304-8899
SP  - 111
EP  - 125
VL  - 28
IS  - 1
LA  - tr
AB  - Buçalışmanın amacı; örgütsel iletişim ile çalışanların örgüt içindekarşılaştıkları sorunların çözümlenmesi sürecinde sessiz kalmaları şeklindeortaya çıkan örgütsel sessizlik arasındaki etkileşimi araştırmaktır. Araştırmakapsamında örgütsel iletişim ve örgütsel sessizlik ile örgütsel sessizliğin altboyutları olan “kabul edilen sessizlik, savunma amaçlı sessizlik ve örgütyararına sessizlik” arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Çalışma için Ankara’dafaaliyet gösteren havacılık bakım merkezlerinde görevli 324 iş gören üzerindegörgül bir araştırma yapılmıştır. Araştırma sonucunda; örgütsel iletişim ileörgütsel sessizlik arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu tespitedilmiştir. Ayrıca örgütsel iletişim ile örgütsel sessizliğin alt boyutlarından“kabul edilen sessizlik” ve “savunma amaçlı sessizlik” arasında da negatifyönlü anlamlı ilişkiler olduğu görülmüştür. Diğer taraftan örgütsel iletişimile örgütsel sessizliğin diğer alt boyutu “örgüt yararına sessizlik” arasında isepozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir.
KW  - Örgütsel İletişim
KW  - Örgütsel Sessizlik
KW  - Kabullenici Sessizlik
KW  - Savunma Amaçlı Sessizlik
KW  - Örgüt Yararına Sessizlik
CR  - Aktaş, H., Şimşek, E. (2012). Sükût ikrardan gelir mi? İşgörenlerin örgütsel sessizlik davranışlarına ilişkin tutumları ile iş tatmin düzeyleri ve duygusal tükenmişlik düzeyleri arasındaki etkileşim. 20. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiri Kitabı. 24-26 Mayıs 2012. İzmir: Dokuz Eylül Ü. İşletme Fak., 330-335.
Akyüz, B. (2015), Örgütsel Sessizlik ve Bireysel Yaratıcılık Performansı İlişkisi: Örgütsel Özdeşleşmenin Aracılık Rolü, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 44. Sayı.
Alparslan, A. M., Kayalar, M. (2012). Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları ve Örgütsel ve Bireysel Etkileri, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 4 Sayı: 6.
Ayduğ, D., Himmetoğlu, B., Turhan, E. (2017). Öğretmenlerin örgütsel sessizliğe ilişkin görüşlerinin nitel bir araştırma ile incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.
Bal, H. (2001). Bilimsel Araştırma Yöntem ve Teknikleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Basımevi, Yayın No: 20, Isparta.
Bitmiş, M.G. vd. (2014). İletişim Doyumu Verimlilik İlişkisinde Örgütsel Bağlılık ve İş Tatmininin Rolü: Çoklu Aracılı Bir Model Testi, H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 32, 2.
Bovee, Courtland L., & John V. Thill (2010). Business Communication Today. (Tenth Edition, Global Edition). New York: Pearson Company.
Bienefeld, N., Grote, G. (2012). Silence that may kill: When air crew members don’t speak up and why. Aviation Psychology and Applied Human Factors, 2, (1), 1-10. DOI: 10.1027/2192-0923/a000021.
Çakıcı, A., (2007), Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 16, Sayı 1, 145-162. 
Çakıcı, A., (2010), Örgütlerde İşgören Sessizliği-Neden Sessiz Kalmayı Tercih Ediyoruz?, Detay Yayıncılık, 117 s., Ankara.
Çalışkan, S. C. (2011). Çalışanların Psikolojik Güçlendirme Algıları Üzerinde İşyeri Arkadaşlıkları ve Örgütsel İletişimin Etkisi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3): 77-92.
Çavuşoğlu, S., & Sevinç, K. Ö. S. E. (2016). Örgüt Kültürünün Örgütsel Sessizlik Davranışına Etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18 (1), 115-146.
Detert, J.R., Burris, E.R. (2007). Leadership behavior and employee voice: Is the door really open? Academy of Management Journal, 50, 869-884.
Dilek, Y.ve Taşkıran, E. (2016), Kişilik Özelliklerinin Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma, Bartın Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 7, Sayı 13. 
Durak, G. (2012). Korku kültürü ve örgütsel sessizlik. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
Dyne, L. V., Ang, S., & Botero, I. C. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of management studies, Vol. 40 Issue 6, p1359-1392.
Elitok, Y., Elitok, U. (2016).  Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kocaeli İlinde Bankacılık Sektöründe Bir Araştırma, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4, 28.
Erenler T., E., Çetin, A., & Torun, T. (2016). Çalışanların Öz-Yeterlik Algılarının Sessizlik Davranışı Üzerine Etkisi. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt 12, Sayı 1: 71-88. 
Erkutlu, H. V.(2015), Pozitif Örgütsel Davranış, Ankara: Akademisyen Kitabevi. 
Eroğlu, A. H., Adıgüzel, O., Öztürk, A. G. U. C. (2011). Sessizlik Girdabı ve Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2): 99-124.
Gül, H., Özcan, N. (2011). Mobbing ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişkiler: Karaman il özel idaresinde görgül bir çalışma. KSU İİBF Dergisi, 1 (2): 107-134.
Gürgen, H. (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi, İstanbul: Der Yayınları.
Karcıoğlu, F., Timuroğlu, M. K., ve Çınar, O. (2009). Örgütsel İletişim ve İş Tatmini İlişkisi-Bir Uygulama-. Yönetim, Yıl: 20 (63) : 59-76.
Kılıç, G. vd. (2013). Örgütsel Stresin Örgütsel Sessizlik Üzerine Etkisi: Beş Yıldızlı Termal Otel İşletmelerinde Bir Uygulama, İşl. Araştırmaları Dergisi. 5/1, 17-32.
Morrison E.W. ve, Milliken F.J. (2000). Organizational silence: A barrier to change and development in a pluralistic world. The Academy of Management Review, 25(4), 706-725.
Paksoy, M ve Ark. (2001), Örgütsel İletişim, Eskişehir Anadolu Üni.Yayınları, No: 964. 
Pinder C.C. ve Harlos K.P. (2001). “Employee Silence: Quiescence and Acquiescence As Responses to Perceived Injustice”, Research in Personnel and Human Resources Management, Vol.20: s. 331-369.
Premeaux, S.F., Bedeian, A.G. (2003). Breaking the silence: The moderating effects of self‐monitoring in predicting speaking up in the workplace. Journal of Management Studies, 40(6), 1537‐1562.
Roberts, K.H., O’Reilly, C.A. (1974). Measuring organizational communication. Journal of Applied Psychology, 59,321-326.
SHGM, (2013), SHY-145 Onaylı Bakım Kuruluşları Yönetmeliği, Ankara.
Şimşek, E., ve Aktaş, H. (2014). Örgütsel Sessizlik ile Kişilik ve Yaşam Doyumu Etkileşimi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt/Vol.: 14 - Sayı/No: 2 (121-136).
Tayfun, A. ve Çatır, O. (2013). Örgütsel Sessizlik ve Çalışanların Performansları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma, İşletme Araştırmaları Dergisi, 5/3, 114-134.
Tutar, H. (2003). Örgütsel İletişim, Ankara: Seçkin Yayıncılık. 
Tutar, H., Yılmaz, M.K. (2013). İletişim Genel ve Örgütsel Boyutlarıyla,  (Gözden Geçirilmiş ve Güncellenmiş10. Baskı),  Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yeşilaydın,  G. vd. (2016).  Örgütsel Sessizliğin Nedenleri: Kamu Hastaneleri Çalışanları Üzerine Bir Araştırma,  KMÜ Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18 (31), 14-22.
UR  - https://dergipark.org.tr/en/pub/cusosbil/issue//556504
L1  - https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/699582
ER  -