@article{article_594539, title={İnanç Kontrolü ve Yönelimsellik}, journal={Kader}, volume={17}, pages={586–607}, year={2019}, author={Steup, Matthias}, translator={Ölmez, Tahsin}, keywords={İnanç,Bağdaşımcılık,İnanmaya Karar Verme,İrade,Niyet}, abstract={<p> <br /> </p> <span style="color:rgb(51,51,51);font-size:12px;"> </span> <p> <font color="#000000" face="Times New Roman" size="3"> <br /> </font> </p> <p style="margin:6pt 2.85pt 0pt;text-align:justify;line-height:normal;text-indent:2.85pt;"> <span style="font-family:’Palatino Linotype’, serif;font-size:10pt;"> <font color="#000000">Bu
yazıda, inancın iradî oluşunu [ <i>doxastik
voluntarism </i>] reddetmenin, karşı çıkanların yaptığı kadar kolay olmadığını
savunacağım. William Alston’un, inancın iradî olamayacağı savunmasını eleştirel
olarak ele alıp, ardından inancın niyet edilebilir [bir konu] olup olmadığı
sorusu üzerinde duracağım. </font> </span> </p> <p> <font face="Times New Roman" size="3"> <br /> </font> </p> <p> <br /> </p>}, number={2}, publisher={Mehmet BULĞEN}