@article{article_924568, title={Gümüşsu Homa Şelalesi Çivril-Denizli}, journal={Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi}, pages={203–216}, year={2012}, author={Polat, Selahattin and Karğı, Süleyman and Güney, Yıldız}, keywords={Denizli, Çivril, Gümüşsu, Waterfall, Natural Asset, Tourism}, abstract={Turizmin temelini oluşturan unsurlardan biri çekiciliklerdir. Çekicilikler, doğal ve insan yapısı kültürel turistik çekicilikler olarak ikiye ayrılırlar ve turizm işletmelerinde talebi yönlendiren, turist akışınısağlayan faktörlerdendir. Çivril-Dinar tektonik havzası, doğal ve beşeri çekicilikler açısından oldukça zengindir. Işıklıve Gökgöl gölleri, AkdağTabiat Parkı, Işıklı, Yuva, Gökgöl, Suçıkan kaynakları, Işıklıantik kenti, Beycesultan höyüğü önemli çekiciliklerdir. Hiç şüphesiz bunlardan biri de Gümüşsu Homa kasabasısınırlarıiçindeki Gümüşsu Şelalesi’dir. Çeşitli nedenlere bağlıolarak meydana gelen akarsu yatağıboyundaki eğim kırıklıklarından, suların hızlıdüşüm yaptığıyerler olan şelaleler çağlayanlar önemli doğal turistik çekiciliklerden biri olup, eşsiz görselliğe sahiptirler. Türkiye de, oluşum şekli, su düşüm yüksekliği ve su miktarıbakımından birbirinden farklıbirçok şelale bulunmaktadır. Araştırma konumuz olan Gümüşsu Homa şelalesi de önemli turizm potansiyeline sahip şelalelerden biri olmasına rağmen yeterince değerlendirilememiştir. Şelale, tektono-karstik kökenli Pınarbaşıkaynağından çıkan suların 150 metre aktıktan sonra 15 ve 30 m. yüksekliğinde faya bağlıolarak gelişmişiki eğim kırıklığından düşüşyapmasıile oluşmuştur. Sular, ofiolitli melanjıkesen fayların oluşturduğu eğim kırıklığından düşüm yapar. Araştırma sahasıkarasal ve Akdeniz ikliminin mücadele sahasında yer alır. Bu nedenle geçiştipi iklim özellikleri görülür. Yörenin iklim özelliklerini ortaya koymak için Dinar ve Çivril meteoroloji istasyonlarının rasatlarından yararlanılmıştır. Şelale ve yakın çevresinde başlıca üç litolojik birim seçilmektedir. Bunlarkalkerler, ofiolitli melanj ve alüvyonlardır. Kalkerler, Akdağformasyonu, Çamoluk formasyonu, Akçay formasyonu ve Kartal formasyonu şeklinde adlandırılmıştır. Melanj, Akçay vadisi boyunca küçük bir sahada tabanda peridotit ve piroksenitler görülür. Yöredeki en genç birim Kuaterner yaşlıalüvyonlardır. Kuaterner birimleri, daimi ve sürekli akışa sahip akarsuların çevredeki dağlardan yağışlımevsimlerde getirip graben tabanına bıraktıklarıçakıl, kum, silt ve kil içerikli alüvyonlardan, dağile ovanın temas kısmında gelişmişolan birikinti yelpaze çökellerinden, Beydilli-Yuva arasında ve Akçay vadisinde fay diklikleri önünde gelişmişyamaç molozlarından oluşmaktadır. Gümüşsu ve çevresi başlıca iki jeomorfolojik üniteden oluşur: Akdağve Dinar grabeni. Şelale, Akdağ’ın güney yamacında yer alır. Akdağ, etrafıfaylarla çevrili, Sandıklı, Çivril-Dinar, Dombay depresyonlarıarasında yükselen kuzeybatı-güneydoğu yönlü uzun eksene sahip bir horsttur. Depresyon tabanından kütleye geçişeğim atımlıfayların bir neticesi olarak ani olarak gerçekleşmektedir. Fay diklikleri, periyodik ve daimi akışlıakarsular tarafından yarılmıştır. Uşak-Isparta karayolunun Yuva-Dinar arasında kalan kısmıboyunca faya ait morfolojik özelliklerin hemen hemen hepsini görmek mümkündür. Fay façetaları, fay aynaları, fay breşleri, asılıvadiler, sıralıkaynaklar, sıralıbirikinti koni ve yelpazeleri bunlardandır. Araştırmamıza konu olan Gümüşsu ve çevresinde de bu özellikleri görmek imkân dâhilindedir. Çivril-Dinar depresyonu tabanıalt basamaktan fay dikliği ile ayrılır. Diklik, BeydilliGümüşsu arasındaki karayolu boyunca izlenmektedir. Diklik, ofiolitli melanjdan yapılıdır. Periyodik akışlıakarsular tarafından kısmen parçalanmıştır. Şelale, bu yamaçta yer alır. Çok kısa mesafede eğim atımlıfaylarla deforme edilmiştir. Sahanın en önemli akarsuyu Gümüşsu doğusunda akışgösteren, Akdağüzerinde genişbir beslenme havzasına sahip olan, Akçay’dır. Akçay, Gümüşsu doğusunda Dinar grabenine iner. Şelaleyi besleyen Pınarbaşıkaynağı Kocapınar , 1020 metre yükseltiye sahip olup, ortalama debisi 85 l/s’dir. Debi miktarı70-93 l/s arasında değişmektedir. İlkbahar sonu yaz başı, debinin maksimum olduğu sezondur. Sonbaharda debi düşmektedir. Kaynak suları, kasabanın içme suyu ihtiyacının bir kısmının karşılanmasında ve Akçay’ın oluşturduğu birikinti yelpazesi üzerindeki tarım alanlarının sulanmasında kullanılmaktadır. Bunun yanında bir ara şişelenerek piyasaya sürülmüştür. Gümüşsu’nun güneybatısında IşıklıGölü, güneydoğusunda ise Gökgöl bulunur. Akçay’ın oluşturduğu birikinti yelpazesi bu iki gölü birbirinden ayırır. Doğal bir göl olan IşıklıGölü, çevredeki tarım alanlarınıve yerleşmeleri tehdit etmesi nedeni ile 1953 yılından itibaren yapılan çalışmalarla batı, güney ve doğu kıyılardan seddelerle çevrilmişve baraj gölü haline dönüştürülmüştür.}, number={27}, publisher={Selcuk University}