Bureaucracy leads to the problem of red tape business in practice as an administrative style used paper in all state administrations. The bureaucracy was one of the important problems of the Ottoman Empire and it was inherit to the Turkish Republic. Mustafa Kemal Atatürk plans that the outdated and traditional bureaucracy remaining from the Ottoman Empire should be structured with a new understanding based on legal foundations and in harmony with the newly established regime. Urgently the top brass of the Ottoman bureaucracy, which were still under the old regime, were liquidated and on the other hand, a renewal was made with different methods in order to create a class subject to the new regime. Member of TBMM offer extraordinary remedies to destroy bureaucracy but governments generally considered bureaucracy necessary for state affairs. Discussions and proposals for solutions were generally expressed by the same deputies. Turkey started to deal with this problem after the Second World War, which gained a momentum in the 1960s. This work shows that the struggle with stationery business started with foundation of TBMM. Although the Turkish Parliament was willing to end the problem, it was not able to achieve due to reasons such as lack of technical infrastructure and expertise and not examining all the state organizations with the desire to finish the stationery business.
Bürokrasi bütün devlet yönetimlerinde kullanılan bir idare tarzı olarak, uygulama safhasında kırtasiyecilik denen problemi ortaya çıkarmaktadır. Bürokrasi, Osmanlı Devleti’nin de önemli problemlerinden birisi olmuş ve bu hâliyle Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne miras kalmıştır. Osmanlı Devletinden devralınan geleneksel bürokrasinin millî egemenlik esasına dayalı yeni devlet ile uyumlu hâle gelmesini amaçlayan Mustafa Kemal Atatürk, bu amaçla bazı düzenlemeler gerçekleştirmiştir. Öncelikle Osmanlı bürokrasisi kısmen tasfiye edilmiş, yeni kurulan devletle sorunsuz işleyebilecek bürokrasi yaratılmaya çalışılmıştır.
TBMM hükûmeti, yeni bir bürokrasi anlayışı oluşturmamış, Osmanlı bürokrasi geleneğini devam ettirmiştir. Bu durum her ne kadar içinde bulunulan olağanüstü ortamın bir gereği olarak düşünülse bile, temellerinden bir tanesi de halkçılık ilkesi olan mecliste önemli tartışmalara sebep olmuştur. Milletvekilleri, devletle vatandaş arasındaki resmî yazışma ve işlemlerin yavaş seyrettiğinden hareketle hükûmetlere sert eleştirilerde bulunmuş, çözüm yolları önermişlerdir. Hükûmetler ise bürokrasinin devletin işleyişinde anahtar rol üstlendiği düşüncesi ile radikal önlemler almamışlardır. Bu tartışmalar zaman zaman azalmakla birlikte sürekli olarak devam etmiştir. Tartışmalar ve çözüm önerileri genelde aynı milletvekilleri tarafından dile getirilmiştir. Türkiye’de kırtasiyecilikle mücadele çalışmaları ciddi mahiyette II. Dünya Savaşı’ndan sonra başlayarak 1960 yılında hız kazanmıştır. Çalışmamızda kırtasiyecilikle mücadelenin TBMM’nin kuruluşu ile birlikte başladığı, meclisin kırtasiyeciliği bitirmek için arzulu olmasına rağmen teknik altyapı ve uzman eksikliği ile birlikte konunun bütün devlet teşkilatlarını içine alacak şekilde incelenmemesi gibi sebeplerden dolayı başarılamadığı anlatılmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | May 1, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 36 Issue: 101 |