As a trilateral transaction, assignment of receivables involve several risks. Under such
risks, the lawmaker has a number of options. Within this scope, if the lawmaker
prefers to allocate such risks between the assignor and the assignee through mandatory
or default rules, the lawmaker must aim to maintain the most efficient risk
allocation, considering that each transaction has a cost. Turkish Law of Obligations
No. 6098 has diverged from the principle accepted by the Code of Obligations No.
818 and enlarged the scope of the warranty liability of the assignor in assignment
for consideration. From the economic perspective, such provision, which regulates
that “the assignor in assignment for consideration warrants the debtor’s ability to
pay” is highly inappropriate, since it fails to maintain efficiency and causes waste
of scarce resources.
Alacağın temliki işlemi üçlü taraf ilişkilerinin bir türü olması nedeniyle çeşitli
riskler ihtiva eder. Bu riskler karşısında kanun koyucunun önünde bir takım
seçenekler mevcuttur. Bu çerçevede, emredici veya tamamlayıcı hukuk kuralları
sevk etmek suretiyle bu riski alacağı temlik eden ve temlik alan taraflar arasında
paylaştırma yoluna gitmesi halinde kanun koyucu, her işlemin belirli bir maliyeti
olduğunu dikkate alarak en verimli risk dağılımını sağlama amacı gütmelidir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu, 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun kabul ettiği
esastan ayrılarak, ivaz karşılığı yapılan alacağın temlikinde, temlik edenin garanti
sorumluluğunun kapsamını genişletmiştir. İktisadi açıdan bakıldığında, “alacağı
ivaz karşılığı temlik eden tarafın borçlunun ödeme gücüne sahip olduğunu garanti
ettiğini” öngören bu düzenleme, verimlilik sağlamadığı ve kıt kaynakların israfına
yol açtığı için son derece isabetsizdir
Other ID | JA98NP26UP |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2012 |
Published in Issue | Year 2012 Issue: 1 |
Journal of Ankara Bar Association adopts the Turkish Legal Citation System (TÜHAS) citation system.