Yıl 2015,
Sayı: 19, 415 - 440, 29.04.2015
Zeki Yüksekbilgili
,
Gülbeniz Akduman
Öz
Today, there is a rapid increase on the number of people trying to prove themselves due the changing work environment and fear of unemployment. Accordingly, more importance is given on the researches related to workaholic concept. Workaholics are work oriented people that spend most of their time working in and out of the office. Researching workaholic concept according to generations can create benefits to working life. In the research DUWAS Dutch work addiction scale was used for the measure of work addiction. The main question of the study is to analyze the work addiction according to generations. In this study, it is proved that work addiction does not differ according to generations
Kaynakça
- Adıgüzel, O., Batur, H.Z., ve Ekşili, N. (2014). “Kuşakların Değişen Yüzü ve Y Kuşağı ile Ortaya Çıkan Yeni Çalışma Tarzı: Mobil Yakalılar”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (19): 165-182.
- Bardakçı, S., ve Baloğlu, M. (2012). “İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Okul Yöneticilerinin İşkoliklik Eğilimleri”. Eğitim ve Bilim Dergisi, 37 (164): 45-56.
- Burke, R.J., Matthiesen, S.B., ve Pallasen, S. (2006). “Personality Correlates of Workaholism”. Personality and Individual Differences, 40(6): 1223- 1233.
- Cantarow, E. (1979). “Women Workaholics”. Mother Jones, 6, 56–58.
- Comte, A. (1974). The Positive Philosophy, (Ed. Abraham S. Blumberg), AMS Pres, New York.
- Doğan, T., ve Tel, F. D. (2011). “Duwas İşkoliklik Ölçeği Türkçe Formunun (DUWASTR) Geçerlik ve Güvenirliğinin İncelenmesi”. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1): 61-69.
- Emhan, A., Emhan, A., ve Mete, M. (2012). “Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarında İşkoliklik ve Obsesyon Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Dicle Tıp Fakültesi Dergisi, 39(1): 75- 79.
- Gini, A. (1998). “Working Ourselves To Death: Workaholism, Stress and Fatigue”. Bussiness and Society Review, 100(1): 45-56.
- Günbeyi, M., ve Gündoğdu, T. (2010). “Polis Teşkilatının İşkolik Çalışanları”. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 11 (1): 56-63.
- Haas, R. (1991). “Strategies to Cope with a Cultural Phenomenon – Workaholism”. Supervisory Management, 36 (4): 4-11.
- Kanai, A. ve Wakabayashi, M. (2001). “Workaholism Among Japanese Blue-Collar Employees”. International Journal of Stres Management, 8 (2): 129- 145.
- Killinger, B. (1991) Workaholics: The Respectable Addicts. New York: Simon & Schuster.
- Klaft, R. P., Kleiner, B. H. (1988). “Understanding Workaholics”. Business, 38 (3): 37-40.
- McMillan, L.H.W., Brady, E.C., O’Driscoll, M.P.,ve Marsh, N.V. (2001). “Understanding Workaholism: Data Synthesis, Theoretical Critique and Future Design Strategies”. International Journal of Stress Management, 8 (2): 69-91.
- Machlowitz, M.M. (1978). Determining The Effects of Workaholism. Unpublished Doctoral Dissertation, Yale University, U.S.A.
- Machlowitz, M. (1980). Workaholics: Living with Them, Working with Them. Addison-Wesley, M.A.
- Morgan, G. (1998). Yönetim ve Örgüt Teorisinde Metafor. Çeviren: Gündüz Bulut, Mess Yayınları, İstanbul.
- Oates, W.E. (1968). “On Being a Workaholic”. Pastoral Psychology, 19(8): 16-20.
- Perlow, E.L. (2013). “Workaholics Anonymous”. Entrepreneur, 2013 (2): 26.
- Porter, G. (1996). “Organizational Impact of Workaholism: Suggestions for Researching the Negative Outcomes of Excessive Work”. Journal of Occupational Health Psychology, 1(1): 70-84.
- Robbins, S. P., ve Judge, T.A. (2011). Örgütsel Davranış. Çeviri Editörü: Prof. Dr. İnci Erdem, 14. Basımdan Çeviri, Nobel Kitap, İstanbul.
- Robinson, B.E. (1999). “The work addiction risk test: Development of a Tentative Measure of Workaholism”. Perceptual And Motor Skills, 88(1): 199-210.
- Robinson, B. E. (2000). “Workaholism: Bridging the Gap Between Workplace, Sociocultural and Family Research”. Journal of Employment Counseling, 37(1): 31-47.
- Scott, K., Moore, K., ve Miceli, M. (1997). “An exploration of The Meaning and Consequences of Workaholism”. Human Relations, 50 (3): 287- 314.
- Seybold, K.C., ve Salomone, P.R. (1994). “Understanding Workaholism: A view of Causes and Counseling Approaches”. Journal of Counseling and Development, 73(1): 4-9.
- Schaufeli, W.B., ve Bakker, A.B. (2004). “Job demands, job resources and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study”. Journal of Organizational Behavior, 25(3): 293–315.
- Schaufeli, W.B., Taris, T.W., ve Bakker, A. (2006). Dr. Jekyll and Mr. Hide: On the Differences Between Work Engagement And Workaholism. In R. Burke (Ed.): Research companion to working time and work addiction, Edward Elgar: Northampton, MA.
- Sözer, Ö. (2014). İşkolik Eşle Nasıl Başa Çıkılır. Hürriyet Gazetesi İnsan Kaynakları Eki, 16.11.2014.
- Spence, J. T., & Robbins, A. S. (1992). “Workaholism: Definition, measurement, and preliminary results. Journal of personality assessment”, 58(1), 160-178.
- Temel, A. (2006). “Organizasyonlarda İşkolizm ve İşkolik Çalışanlar”. İş, Güç ve Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 8(2): 104-127.
- Topolnicki, D. (1989). “Workaholics: Are You One?”. Psychology Today, 25(20): 25.
- Vodanovich, S.J., Piotrowski, C., ve Wallace, J.C. (2007). “The Relationship Between Workaholism and Health: A Report of Negative Findings”. Organizastion Development Journal, 25(1): 70-75.
- Yüksekbilgili, Z. (2013). “Türk Tipi Y Kuşağı”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45): 342-353.
- www.gallup.com/poll/content/print.aspx?ci=13291, Erişim tarihi: 01.12.2014.
KUŞAKLARA GÖRE İŞKOLİKLİK
Yıl 2015,
Sayı: 19, 415 - 440, 29.04.2015
Zeki Yüksekbilgili
,
Gülbeniz Akduman
Öz
Günümüzde teknolojik gelişmeler nedeniyle hızla değişen çalışma yaşamı ve artan rekabet nedeniyle oluşan işsiz kalma korkusunun da etkisiyle iş yaşamında kişilerin kendilerini ispat etmeye çalışmaları da hız kazanmıştır. Belirtilen bu etkilerin bir sonucu olarak ortaya çıkan işkoliklik kavramı ve etkilerinin araştırılması da önem kazanmıştır. İşkolikler zamanlarının çoğunu işyerinde veya dışında çalışarak geçiren iş odaklı kişilerdir. İş hayatında yer alan farklı yaş gruplarına yani kuşaklara ait bireylerin düşünce ve davranış tarzlarının farklılığı çalışma hayatlarına da yansıyacağı için işkoliklik kavramını kuşaklar bazında incelemekte de fayda vardır. Araştırmada işkolikliğin ölçülmesi için DUWAS işkoliklik ölçeği kullanılmıştır. Bu araştırmada kuşaklar ve işkoliklik kavramları bir arada değerlendirilmiş ve işkolikliğin kuşaklara göre herhangi bir farklılık gösterip göstermediği analiz edilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda işkoliklikle kuşaklar arasında ilişki olmadığı tespit edilmiştir. Farklı kuşakların çalışma hayatına bakış açılarında farklılıklar olsa da işkolik konusunda aralarında fark bulunmamaktadır.
Kaynakça
- Adıgüzel, O., Batur, H.Z., ve Ekşili, N. (2014). “Kuşakların Değişen Yüzü ve Y Kuşağı ile Ortaya Çıkan Yeni Çalışma Tarzı: Mobil Yakalılar”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (19): 165-182.
- Bardakçı, S., ve Baloğlu, M. (2012). “İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumlarında Görev Yapan Okul Yöneticilerinin İşkoliklik Eğilimleri”. Eğitim ve Bilim Dergisi, 37 (164): 45-56.
- Burke, R.J., Matthiesen, S.B., ve Pallasen, S. (2006). “Personality Correlates of Workaholism”. Personality and Individual Differences, 40(6): 1223- 1233.
- Cantarow, E. (1979). “Women Workaholics”. Mother Jones, 6, 56–58.
- Comte, A. (1974). The Positive Philosophy, (Ed. Abraham S. Blumberg), AMS Pres, New York.
- Doğan, T., ve Tel, F. D. (2011). “Duwas İşkoliklik Ölçeği Türkçe Formunun (DUWASTR) Geçerlik ve Güvenirliğinin İncelenmesi”. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1): 61-69.
- Emhan, A., Emhan, A., ve Mete, M. (2012). “Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarında İşkoliklik ve Obsesyon Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. Dicle Tıp Fakültesi Dergisi, 39(1): 75- 79.
- Gini, A. (1998). “Working Ourselves To Death: Workaholism, Stress and Fatigue”. Bussiness and Society Review, 100(1): 45-56.
- Günbeyi, M., ve Gündoğdu, T. (2010). “Polis Teşkilatının İşkolik Çalışanları”. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 11 (1): 56-63.
- Haas, R. (1991). “Strategies to Cope with a Cultural Phenomenon – Workaholism”. Supervisory Management, 36 (4): 4-11.
- Kanai, A. ve Wakabayashi, M. (2001). “Workaholism Among Japanese Blue-Collar Employees”. International Journal of Stres Management, 8 (2): 129- 145.
- Killinger, B. (1991) Workaholics: The Respectable Addicts. New York: Simon & Schuster.
- Klaft, R. P., Kleiner, B. H. (1988). “Understanding Workaholics”. Business, 38 (3): 37-40.
- McMillan, L.H.W., Brady, E.C., O’Driscoll, M.P.,ve Marsh, N.V. (2001). “Understanding Workaholism: Data Synthesis, Theoretical Critique and Future Design Strategies”. International Journal of Stress Management, 8 (2): 69-91.
- Machlowitz, M.M. (1978). Determining The Effects of Workaholism. Unpublished Doctoral Dissertation, Yale University, U.S.A.
- Machlowitz, M. (1980). Workaholics: Living with Them, Working with Them. Addison-Wesley, M.A.
- Morgan, G. (1998). Yönetim ve Örgüt Teorisinde Metafor. Çeviren: Gündüz Bulut, Mess Yayınları, İstanbul.
- Oates, W.E. (1968). “On Being a Workaholic”. Pastoral Psychology, 19(8): 16-20.
- Perlow, E.L. (2013). “Workaholics Anonymous”. Entrepreneur, 2013 (2): 26.
- Porter, G. (1996). “Organizational Impact of Workaholism: Suggestions for Researching the Negative Outcomes of Excessive Work”. Journal of Occupational Health Psychology, 1(1): 70-84.
- Robbins, S. P., ve Judge, T.A. (2011). Örgütsel Davranış. Çeviri Editörü: Prof. Dr. İnci Erdem, 14. Basımdan Çeviri, Nobel Kitap, İstanbul.
- Robinson, B.E. (1999). “The work addiction risk test: Development of a Tentative Measure of Workaholism”. Perceptual And Motor Skills, 88(1): 199-210.
- Robinson, B. E. (2000). “Workaholism: Bridging the Gap Between Workplace, Sociocultural and Family Research”. Journal of Employment Counseling, 37(1): 31-47.
- Scott, K., Moore, K., ve Miceli, M. (1997). “An exploration of The Meaning and Consequences of Workaholism”. Human Relations, 50 (3): 287- 314.
- Seybold, K.C., ve Salomone, P.R. (1994). “Understanding Workaholism: A view of Causes and Counseling Approaches”. Journal of Counseling and Development, 73(1): 4-9.
- Schaufeli, W.B., ve Bakker, A.B. (2004). “Job demands, job resources and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study”. Journal of Organizational Behavior, 25(3): 293–315.
- Schaufeli, W.B., Taris, T.W., ve Bakker, A. (2006). Dr. Jekyll and Mr. Hide: On the Differences Between Work Engagement And Workaholism. In R. Burke (Ed.): Research companion to working time and work addiction, Edward Elgar: Northampton, MA.
- Sözer, Ö. (2014). İşkolik Eşle Nasıl Başa Çıkılır. Hürriyet Gazetesi İnsan Kaynakları Eki, 16.11.2014.
- Spence, J. T., & Robbins, A. S. (1992). “Workaholism: Definition, measurement, and preliminary results. Journal of personality assessment”, 58(1), 160-178.
- Temel, A. (2006). “Organizasyonlarda İşkolizm ve İşkolik Çalışanlar”. İş, Güç ve Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 8(2): 104-127.
- Topolnicki, D. (1989). “Workaholics: Are You One?”. Psychology Today, 25(20): 25.
- Vodanovich, S.J., Piotrowski, C., ve Wallace, J.C. (2007). “The Relationship Between Workaholism and Health: A Report of Negative Findings”. Organizastion Development Journal, 25(1): 70-75.
- Yüksekbilgili, Z. (2013). “Türk Tipi Y Kuşağı”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (45): 342-353.
- www.gallup.com/poll/content/print.aspx?ci=13291, Erişim tarihi: 01.12.2014.