Recommendations for Family Medicine System in Turkey

Year 2020, Volume: 53 Issue: 3, 225 - 228, 31.12.2020

İzzet Fidancı Duygu Yengil Taci

https://doi.org/10.20492/aeahtd.786014

Cited By: 1

Abstract

As the main component of primary health care services, the Family Medicine system has been introduced in most developed and developing countries, and almost all preventive health care services are provided through this system. A quality family medicine system will also reduce the burden of other healthcare institutions, as it includes ease of access to the patient and secondary protection, and will also increase their quality and efficiency. On the contrary, both the burden of other health institutions will increase and disruptions in preventive health services will occur due to unplanned density in the family medicine system.

Keywords

Family medicine, Primary Care Physicians, Preventive medicine

Supporting Institution

-

Project Number

-

Thanks

-

Türkiye’deki Aile Hekimliği Sistemi İçin Öneriler

Abstract

Birinci basamak sağlık hizmetlerinin ana bileşeni olarak çoğu gelişmiş ve gelişmekte olan ülkede Aile Hekimliği sistemine geçilmiş olup, koruyucu sağlık hizmetlerinin neredeyse tamamı bu sistem üzerinden verilmektedir. Hastaya ulaşım kolaylığı ve ikincil korumayı da içerdiğinden kaliteli bir aile hekimliği sistemi, diğer sağlık kuruluşlarının yüklerini de azaltacak olup, onların da kalitelerinde ve verimliliklerinde artışa sebep olacaktır. Tam tersi durumda ise hem diğer sağlık kuruluşlarının yükü artacak hem de Aile hekimliği sistemindeki plansız yoğunluk nedeniyle koruyucu sağlık hizmetlerinde aksamalar meydana gelecektir.

Keywords

Aile hekimliği, Birinci Basamak Hekimleri, Koruyucu Hekimlik

Project Number

-

References

• Ayhan Başer D, Kahveci R, EM Koç, Kasım İ, Şencan İ, Özkara A. Etkin Sağlık Sistemleri İçin Güçlü Birinci Basamak. Ankara Med J 2015, 15(1): 26-31.
• Akman M. Türkiye’de birinci basamağın gücü. Türk Aile Hek Derg 2014; 18(2): 70-78.
• Öztek Z. Sağlıkta Dönüşüm Ve Aile Hekimliği. Toplum Hekimliği Bülteni 2006; 25(2): 1-6.
• Uğurlu M, Eğici MT, Yıldırım O, Örnek M, Üstü Y. Aile Hekimliği Uygulamasında Güncel Problemler ve Çözüm Yolları – 2. Ankara Med J 2012; 12(1): 4-10.
• Üstü Y, Uğurlu M. Bir Analiz: Aile Hekimliği Ülkemizde Etkin Kullanılıyor mu? Ankara Med J, 2015, 15(4): 244-248.
• Serin H, Serin S, Bakacak M, Ölmez S. Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet. STED 2015; 24(3): 109-113.
• Başol E. Gelişmekte olan ülkelerde strateji: Sağlık sisteminde sevk zinciri. Balkan Sosyal Bilimler Dergisi 2015; 4(8): 128-140.
• Bulut S, Uğurluoğlu Ö. Aile hekimlerinin bakış açısı ile sevk zincirinin değerlendirilmesi. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi 2018; 22(3): 118-132.
• Yılmazel G, Çetinkaya F. Sağlık okuryazarlığının toplum sağlığı açısından önemi. TAF Preventive Medicine Bulletin 2016; 15(1), 69-74.
• Ölmez E, Barkan O. Sağlık okuryazarlık düzeylerinin belirlenmesi ve hasta hekim ilişkisinin değerlendirilmesi. Balkan Sosyal Bilimler Dergisi 2015; 4(8): 121-127.
• Fettah K, Şahin B. Birinci Basamak Sağlık Kuruluşlarında Çalışan Personelin Performansa Dayalı Döner Sermaye Ek Ödeme Uygulamasına İlişkin Değerlendirmeleri. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi 2009; 12(2): 177-201.
• Doğru EK. Aile Hekimliğinde Disiplin Hükümleri ve İhtar Puanları. TAAD 2016; 28(7): 471-94.
• Kitapçı H, Avcı S. Aile Hekimliği Uygulaması Hakkında Kişilerin Bilgi Düzeylerinin Ölçülmesi ve Beklentilerinin Tespit Edilmesi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2010; 4(1): 66-29.