Bu makale, Kuru Otlar Üstüne (2023) filmini sosyal, siyasal ve yönetsel kuramlar çerçevesinde analiz etmektedir. Film, Doğu Anadolu’nun ücra bir köyünde görev yapan bir resim öğretmeninin yalnızlık, yönsüzlük ve hayal kırıklıkları üzerinden taşra gerçekliğini yansıtır. Bu yönüyle bireysel bir hikâyenin ötesine geçerek modernleşme süreçlerine eşlik eden toplumsal sorunlara eleştirel bir perspektif sunar. Makale, Türkiye’de devlet-toplum ilişkileri, eğitim politikaları, kültürel sermayenin yeniden üretimi, toplumsal anomi, merkez-çevre gerilimi, bürokratik yabancılaşma ve modern bireyin kimlik arayışı gibi temaları ele almaktadır. Filmin diyalogları ve karakterler arası güç mücadelesi ile mekânsal/sembolik öğeler, eleştirel söylem analizi ve görsel yorumsal çözümleme yöntemleri kullanılarak Shils, Şerif Mardin, Durkheim, Marx, Bourdieu ve Bauman gibi düşünürlerin kuramsal çerçevelerini ekseninde yorumlanmıştır. Doğayı merkezi alan estetik çekimleri, karakterlerin iç dünyasını aktarmadaki güçlü anlatım dili, ödüllü oyunculuk performansları gibi nitelikler filmin sanatsal değerini ön plana çıkarırken, makale filmin siyasal, yönetsel ve sosyolojik açılardan sunduğu zengin çözümleme potansiyeline odaklanmaktadır. Bu sayede "Kuru Otlar Üstüne" filmi, estetik bir sanat eseri olmanın ötesine geçerek Türkiye’de kırsal alanın modern devletle ilişkisi ve bürokratik yetersizlikleri aktarmada kullandığı güçlü metaforik dil ile sinemanın disiplinler arası araştırmalar için zengin bir nesne olabileceğini göstermektedir.
Kuru Otlar Üstüne Devlet–Toplum İlişkileri Merkez–Çevre Anomi Yabancılaşma
The present article applies a social, political, and administrative theoretical framework to analyse the 2023 film Kuru Otlar Üstüne. The film reflects rural realities through themes of loneliness, aimlessness, and disappointment, portraying the experiences of an art teacher in a remote Eastern Anatolian village. It moves beyond an individual story to offer a critical perspective on social issues accompanying modernisation. The article explores state-society relations, education policies, cultural capital reproduction, social anomie, centre-periphery tensions, bureaucratic alienation, and the modern individual’s search for identity. Dialogues, character power dynamics, and spatial and symbolic elements are examined through critical discourse and visual interpretive analysis, drawing on the theoretical frameworks of Shils, Şerif Mardin, Durkheim, Marx, Bourdieu, and Bauman. The film’s artistic value is underlined by nature-centred aesthetic shots, a powerful narrative that conveys characters’ inner worlds, and award-winning performances. Beyond its artistic qualities, the article highlights the film’s analytical richness from political, administrative, and sociological perspectives. Kuru Otlar Üstüne ultimately transcends aesthetic expression, demonstrating its potential as a subject of interdisciplinary inquiry. Through its metaphorical language, the film vividly portrays the complex relationship between rural regions and the contemporary Turkish state while pointing to bureaucratic constraints.
About Dry Grasses State–Society Relations Center–Periphery Anomie Alienation
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sinema Sosyolojisi |
| Bölüm | Derleme |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 28 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 25 Kasım 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 11 Sayı: 3 |