THE EFFECT OF INFİLL WALLS AND DAMPİNG SYSTEMS ON BEHAVİORS OF REİNFORCED CONCRETE BUİLDİNGS AGAİNST EARTHQUAKE
Öz
In this study, damping characteristics of reinforced concrete
buildings considering the damping effects of the infill walls are discussed in
case of the performance evaluation and design. The contribution of the infill walls to the behavior
of reinforced concrete was investigated on the structure model according to the
performance criteria enforced in the Turkish earthquake code. Reinforced concrete building is first analyzed
for the code proposed design earthquake by mode superposition method and suitable
infill wall characteristics were determined. Model structure
with decided infill walls was later analyzed in time domain by three different
local maximum credible earthquake records and differences in results are observed
in case of the structure with infill walls and bare frame. Results of the frame with infill walls show
great effectiveness in the member forces and structural behavior.
In this study, the
performance of the columns at the critical floor (basement) level are compared
over the member displacements, shear forces and bending moments in performance
objectives. It has been found that there
are significant differences in column shear capacity requirements when using
infill walls as structural members. It
was observed that as the compressive strength on the infill wall is increased,
shear forces due to earthquake are increased and the column shear forces become
decreased.
Anahtar Kelimeler
Reinforced Concrete Buildings Performance Evaluation Infill Wall Damping Systems
Kaynakça
- Stafford Smith, B., & Coull, A. (1991). Tall building structures: analysis and design. Wiley-Interscience.
- RYTEİE. (2013). “Riskli yapıların tespit edilmesine ilişkin esaslar”. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Ankara, Türkiye.
- Rajasekaran, S. (2009). Structural dynamics of earthquake engineering: theory and application using MATHEMATICA and MATLAB. Elsevier.
- Mertol, A.ve Mertol, H.C. (2002). “Deprem mühendisliği depreme dayanıklı yapı tasarımı’’. Kozan Ofset, Antalya, Türkiye.
- FEMA 356. (2000). Prestandard and commentary for the seismic rehabilitation of buildings. Prepared by ASCE for Federal Emergency, Washington D. C.
- DBYBHY. (2007). Deprem bölgelerinde yapılacak binalar hakkında yönetmelik. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı, Ankara, Türkiye.
- Beyen, K. (2015). Hasar tanılama analizlerinde frekans-zaman çözümlenmesi. 3. Türkiye Deprem Mühendisliği ve Sismoloji Konferansı, 14-16 Ekim, İzmir.
Öz
Betonarme bina tasarımı ve performans
değerlendirmesi yapılırken dolgu duvarların sönümleyici etkisi göz önüne
alınarak modellenmesi ve yapı sönüm karakteristiği bu çalışmada tartışılmıştır.
Riskli yapıların tespit edilmesine
ilişkin esaslara göre dolgu duvarın betonarme bina davranışına katkısı çalışma
yapısı üstünde incelenmiştir. Betonarme
bina mod birleştirme yöntemiyle Türk deprem yönetmeliğinde verilen tasarım
depremi için analiz edilerek uygun dolgu duvar özelliklerine karar verilmiştir.
Belirlenen dolgu duvar ile modellenmiş
çalışma yapısı zaman tanım alanında yerel üç farklı deprem kaydı ile analiz
edilerek en hasarlı davranışı gösteren deprem şartlarında binada dolgu duvar
katkısı duvarlı ve duvarsız modellenmiş çalışma yapısında nümerik olarak
gözlemlenmiştir. Çalışmanın safhalarında
sönümleyici sistemler ele alınarak dolgu duvarlar ile analitik sonuçları
karşılaştırılmalı olarak tartışılmış fayda zarar sonuçları gösterilmiştir.
Bu çalışmada, kritik kat (zemin kat)
seviyesindeki kolonların ötelenme, kesme kuvvetleri ve eleman gerilme güç
yitimleri üzerinden performansları karşılaştırılmıştır. Dolgu duvarların bir
binanın performans değerlendirilmesinde veya tasarımında bir yapı elemanı
olarak kullanılmasında kolon kesme taleplerinde önemli farklılıklar olduğu saptanmıştır.
Dolgu duvar malzemesinin basınç dayanımı arttıkça depremden gelen kesme
kuvvetlerinin arttığını ve kolon kesme kuvvetlerinin azaldığı gözlemlenmiştir.
Anahtar Kelimeler
Sönümleyici Sistemler Dolgu Duvar Betonarme Binalar Performans Değerlendirilmesi Sönümleyici Sistemler
Kaynakça
- Stafford Smith, B., & Coull, A. (1991). Tall building structures: analysis and design. Wiley-Interscience.
- RYTEİE. (2013). “Riskli yapıların tespit edilmesine ilişkin esaslar”. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Ankara, Türkiye.
- Rajasekaran, S. (2009). Structural dynamics of earthquake engineering: theory and application using MATHEMATICA and MATLAB. Elsevier.
- Mertol, A.ve Mertol, H.C. (2002). “Deprem mühendisliği depreme dayanıklı yapı tasarımı’’. Kozan Ofset, Antalya, Türkiye.
- FEMA 356. (2000). Prestandard and commentary for the seismic rehabilitation of buildings. Prepared by ASCE for Federal Emergency, Washington D. C.
- DBYBHY. (2007). Deprem bölgelerinde yapılacak binalar hakkında yönetmelik. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı, Ankara, Türkiye.
- Beyen, K. (2015). Hasar tanılama analizlerinde frekans-zaman çözümlenmesi. 3. Türkiye Deprem Mühendisliği ve Sismoloji Konferansı, 14-16 Ekim, İzmir.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İnşaat Mühendisliği |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Mayıs 2018 |
| Kabul Tarihi | 9 Mayıs 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 1 |
