AYŞE KİLİMCİ’NİN HİKÂYECİLİĞİ VE HİKÂYELERİNDE ANLATIM TEKNİKLERİ

Year 2017, Volume: 3 Issue: 2, 15 - 31, 30.10.2017

Alpay Gezer , Yakup Çelik

Abstract

Bu çalışmada Ayşe Kilimci’nin hikâyeciliğinin
özellikleri ve hikâyelerinde kullandığı anlatım tekniklerinin belirlenmesi
amaçlanmaktadır. Öyküyle yatıp öyküyle kalkma, öyküyle nefes alıp öyküyle
düşünme, hayata öykü penceresinden bakıp hayatı öyküyle yeniden inşa etme
Kilimci’nin en büyük gerçeğidir. Bu gerçeklik, yazarın o coşku dolu, destansı
anlatımıyla kaynaşarak dikkate değer öyküler vücuda gelmesine imkân
sağlamıştır. Hikâyelerinde kullanılan anlatım teknikleri yazarın üslûbunun ve
ele aldığı temanın çerçevesine göre şekillenmektedir. Çok yönlü, renkli ve canlı
bir üslûba sahip olan yazar, ifade imkânlarını artırmak için birçok anlatım
tekniğini kullanmaktan geri durmaz. Yazar, gerek anlatıdaki yeknesaklığı
ortadan kaldırmak gerekse anlatılmak istenen hususun farklı bakış açılarıyla
ortaya konulmasını sağlamak için aynı hikâye içinde birçok anlatım tekniğini de
uygular. Yazarın hikâyelerinin tema yönünden zenginliği ve gürül gürül anlatımı
hikâyeciliğinin ana unsurlarını meydana getirirken çok çeşitli anlatım
teknikleri kullanmasına da olanak sağlamıştır. Hikâyelerinde klasik ve modern
anlatım tekniklerini başarıyla uygulayan yazar, hikâyelerindeki destansı
üslûbunun etkisiyle özellikle diyalog, sahneleme, montaj, tasvir ve yorumlama
tekniklerini başarıyla uygulamıştır. Çalışmada yazarın yayımlanmış hikâye
kitaplarındaki bütün hikâyeleri anlatım teknikleri bakımından incelenerek
kullandığı tekniklere uygun örnekler ortaya konulmuş ve hikâyeciliğinin
özellikleri belirlenmiştir.

Keywords

Ayşe Kilimci, hikâye, anlatım tekniği, üslûp

References

• Aktaş, Ş. (1991). Roman Sanatı ve Roman İncelemesine Giriş. 2. bs. Ankara: Akça Yayınları.
• Andaç, F. (1999). Öykücünün Kitabı. İstanbul: Varlık Yayınları. Çetişli, İ. (2014). Metin Tahlillerine Giriş/2, Hikaye-Roman-Tiyatro. 4. bs. Ankara: Akçağ Yayınları
• Enginün, İ. (2014). Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı. 15. bs. İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Hepçilingirler, F. (2013). Öyküyü Okumak. İstanbul: Okuryazar Yayınevi:145-162.
• Kilimci, A. (1976). Yapma Çiçek Ustaları. Ankara: Bilgi Yayınevi. _______. (1983). Sevdadır Her İşin Başı. İstanbul: Kaynak Yayınevi.
• _______. (1987). Sevgi Yetimi Çocuklar. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• _______. (1989). Gül Bekçisi / Eylül Arifesi Mektuplar. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• _______. (1997). Yeni Moda Aşklar Destanı. İstanbul: Papirüs Yayınevi.
• _______. (2002). Mucize Var mıdır Memet Abla?. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
• _______. (2006a). Yeni Moda Aşklar. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• _______. (2006b). Şu Ölüm Dedikleri. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• _______. (2007b). Ah Benim Akortsuz Kalbim. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Kolcu, A. İ. (2015). Öykü Sanatı. 4. bs. Konya: Salkımsöğüt Yayınevi.
• Öztürk, A. (2000). “Sebahattin Ali’nin Öykülerinde İnsan ve Toplum Gerçekleri”. Adam Öykü. s. 30. Eylül-Ekim: 64-72.
• Selçuk, K. (2005). “Öyküde Dramatik Yapı”. Adam Öykü. s.57. Mart-Nisan: 61-63
• Tekin, M. (2014). Roman Sanatı I, Romanın Unsurları. 12. bs. İstanbul: Ötüken Yayınları.