48-60 Aylık Çocukların Anaokulundaki Oyuna İlişkin Görüşleri ve Oyun Yoksunluğu

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 2, 549 - 571, 01.07.2021

Nihan Feyman Gök , Gonca Uludağ , Belma Tuğrul

https://doi.org/10.18039/ajesi.824261

Cited By: 1

Öz

Oyun, çocuklar için vazgeçilmez gereksinimlerden biridir. Oyun yoksunluğu ise, çocukların yaşam boyu ruhsal, zihinsel ve fiziksel yönden sağlıklı bir birey olarak gelişmelerinin temeli olan oyun gereksinimlerinin zamanında ve yeterince karşılanamaması sonucu yaşadıkları ihmal durumu olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmada, anaokuluna devam eden 48-60 aylık çocukların okuldaki oyuna ilişkin görüşlerini ve bu görüşler doğrultusunda anaokulundaki oyun yoksunluğu durumunu tespit etmek amaçlanmıştır. Bu çalışma, bir temel nitel araştırmadır. Çalışmada 2019-2020 eğitim-öğretim yılında, Ankara ilinde merkez bir ilçede Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı resmi bağımsız anaokuluna devam eden, aileleri orta sosyoekonomik düzeyde olan 48-60 aylık otuz çocuk yer almıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Görüşmeler, her çocukla yüz yüze gerçekleştirilmiş olup, verilerin çözümlenmesinde içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Çalışma sonucunda, çocukların okulda oynamak için izin almak gerektiğini, okulda oyun oynamanın engellenebileceğini ve okulda oyunun yasaklanması durumunda çoğunlukla bir yetişkinden yardım istenebileceğini düşündükleri belirlenmiştir. Çocukların okulda oyun süresi artarsa “ders ya da etkinlik” yapmaya süre kalmayacağını belirtmeleri dikkat çeken önemli bulgular arasındadır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, anaokulunda oyunun niteliğine ilişkin çeşitli öneriler getirilmiştir. Bu çalışmanın sonuçlarının, erken çocukluk eğitimi politikalarının, oyuna yönelik kültürel bakış açısının ve anaokulunda oyunun yerinin gözden geçirilmesi ve yeniden değerlendirilmesi açısından önemli olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

anaokulu, erken çocukluk eğitimi, oyun, oyun yoksunluğu

Views of 48-60-Month-Old Children on Play in Preschool and Play Deprivation

Öz

Play is one of the essential needs of children. Play deprivation is defined as the neglect that children experience due to not being able to meet their play needs on time and sufficiently, which is the basis of their lifelong development as psychological, cognitive, and physically healthy individuals. This study aims to determine the views of 48-60 month-old children on play in preschool and the play deprivation situation in preschool according to these views. This study is basic qualitative research. Thirty children of 48-60 months of age who attend an independent preschool affiliated to the Ministry of National Education in a central district in Ankara in the 2019-2020 academic year and whose families are at a medium socioeconomic level were included in the study. The semi-structured interview form prepared by the researchers was used as the data collection tool. The interviews were conducted face-to-face with each child, and the content analysis technique was used to analyze the data. As a result of the study, it was determined that the children thought that permission was required to play in preschool, play in preschool can be forbidden, and they can mostly ask for help from an adult in case playing was forbidden at preschool. The children’s statement that there would be no time for having a class or performing activities if play increased was among the remarkable findings. In line with the findings, various suggestions were made regarding the quality of play in preschools. The results are thought to be important in reviewing and re-evaluating early childhood education policies, cultural perspectives towards play, and the place of play in preschool.

Anahtar Kelimeler

early childhood education, play, play deprivation, preschool

Kaynakça

• Artar, M. (1999). Okul öncesi öğretmenlerinin çocukların oyun hakkına ilişkin tutumları. Cumhuriyet ve Çocuk, 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri (Yay. Haz: Bekir Onur). Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları: 2.
• Bento, G. and Dias, G. (2017). The importance of outdoor play for young children's healthy development. Porto Biomedical Journal, 2(5), 157-160.
• Berk, L. (1994). Vygotsky's Theory: The importance of make-believe play. Young Children, 50(1), 30-38.
• Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Komitesi (2013). General comment No. 17 on the right of the child to rest, leisure, play, recreational activities, cultural life and the arts (Article 31). http://www.refworld.org/docid/51ef9bcc4.html adresinden alınmıştır.
• Bodrova, E. and Leong, D. J. (2012). Scaffolding self-regulated learning in young children: Lessons from tools of the mind. In R. C. Pianta, W.S. Barnett, L. M. Justice, & S. M. Sheridan (Eds.), Handbook of early childhood education (pp. 352-369). New York: Guilford Press.
• Bredekamp, S. (2013). Effective practices in early childhood education: building a foundation. Boston: Pearson.
• Brown, F. (2012). Playwork, play deprivation, and play an ınterview with Fraser Brown. Interview performed by American Journal of Play. https://www.journalofplay.org/sites/www.journalofplay.org/files/pdf-articles/4-3-interview-brown_0.pdf adresinden 10.11.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Brown, S. L. (2009). Discovering the importance of play through personal histories and brain images an interview with Stuart Brown. By the Board of Trustees of the University of Illinois, American Journal of Play (pp. 399-412).
• Brown, S. L. (2014). Consequences of play deprivation. Scholarpedia, 9(5), 30449. http://www.scholarpedia.org/article/Consequences_of_Play_Deprivation adresinden 20.07.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Brown, S. L. and Vaughan, C. (2010). Play, how it shapes the brain, opens the imagination and invigorates the soul. Penguin Random House.
• Burgdorf, J., Kroes, R. A. and Moskal, J. R. (2017). Rough-and-tumble play induces resilience to stress in rats. NeuroReport 28(17), 1122–1126. doi: 10.1097/wnr.0000000000000864.
• Byers J. A. 1998. Biological effects of locomotor play: getting into shape, or something more specific? (p.205–220) in Animal Play: Evolutionary, Beckoff, M., and Byers, J.A. (eds) Animal Play: Evolutionary, Comparative and Ecological Perspectives. Cambridge: Cambridge University Press.
• Children's Play Council (2002). More than swings and roundabouts: Planning for outdoor play. London: National Children's Bureau.
• Demir, Ş. T. (1999). Okul öncesi eğitim kurumlarında oyun politikası. Cumhuriyet ve Çocuk, 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri (Yay. Haz: Bekir Onur). Ankara: A.Ü. Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları: 2.
• Diamond, A. and Lee, K. (2011). Interventions shown to aid. Executive function development in children 4 to 12 years old. Science, 333(6045), 959-964. doi:10.1126/science. 1204529.
• Eberle, S. (2014). “The elements of play”. Journal of Play, 6(2), 214-233.
• Elkind, D. (2006). The Wisdom of Play: How children learn to make sense of the World. NY: Community Playthings.
• Elkind, D. (2008). The power of play: Learning what comes naturally. Cambridge, MA: DaCapo Press.
• Frisone, D. F., Frye, C. A. and Zimmerberg, B. (2002). Social isolation stress during the third week of life has agedependent effects on spatial learning in rats. Behavioural Brain Research, 128, 153–160.
• Frost, J. L. (2010). A history of children’s play and play environments: toward a contemporary child-saving movement. New York: Routledge, 2010.
• Ginsburg, K. (2007). The importance of play in promoting healthy child development and maintaining strong parent-child bonds. Pediatrics, 119(1), 182-191. doi: https://doi.org/10.1542/peds.2006-2697.
• Gleave, J. (2009). Children’s time to play: A literature review. Play Day. http://playday.org.uk adresinden 22.08.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Goldstein, J. (2012). Play in children’s development, health and well-being. Toy Industries of Europe. https://www.ornes.nl/wp-content/uploads/2010/08/Play-in-children-s-development-health-and-well-being-feb-2012.pdf adresinden 22.08.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Göncü, A. (2019). Oyunda büyümek çocuk gelişimi ve eğitimine sosyokültürel bakış. İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Gray, P. (2020). Children and play, during a pandemic. Interview performed by J. Bologna, Z. Mitchell and C. Citorik. Interview with Peter Gray. https://www.wbur.org/radioboston/2020/06/24/children-play-pandemic adresinden 10.11.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Hirsh Pasek, K., Golinkoff, R. M., Berk, L. E. and Singer, D. (Eds.) (2009). A mandate for playful learning in preschool: Applying the scientific evidence. New York: Oxford University Press.
• Hollaway, K. S. and Suter, R. B. (2003). Play deprivation without social ısolation: Housing controls. Developmental Psychobiology, 44(1), 58-67. doi: 10.1002/dev.10151
• Hughes, F. (2003). Sensitivity to the social and cultural contexts of the play of young children. In J. Isenberg, & L. Jalongo (Eds.), Major trends and issues in early childhood: Challenges, controversies, and insights (pp.126-135). New York: Teachers College Press.
• Koçyiğit, S. ve Başara Baydilek, N. (2015). Okul öncesi dönem çocuklarının oyun algılarının incelenmesi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 1-28.
• Miles, M. B. and Huberman, A. M. (2015). Analizde ilk adımlar. (A. Ersoy, Çev.). S. Akbaba, & A. Ersoy (Çev. Ed.), Nitel veri analizi: Genişletilmiş bir kaynak kitap (2. Baskıdan Çeviri, 1. Baskı) (ss. 50-89). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Lauer, M. L. (2011). Play deprivation: Is it happening in your school setting?. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED524739.pdf adresinden 28.08.2020 tarihinde erişilmiştir.
• National Playing Fields Association (2000). Best play: What play provision should do for children. http://www.freeplaynetwork.org.uk/pubs/bestplay.pdf adresinden 14.09.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Pellegrini, A. D. (2005). Recess: Its role in education and development (Developing mind). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Play Wales (2003). Play deprivation. https://issuu.com/playwales/docs/play_deprivation?e=5305098/5309703 adresinden 19.09.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Robson, C. (2017a). Görüşmeler ve odak gruplar (K. Yılmaz, Çev.). Ş. Çınkır, & N. Demirkasımoğlu (Çev. Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri (2. Baskı) (ss.322-348). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Robson, C. (2017b). İleri veri toplama yöntemleri. (G. Arastaman, Çev.). Ş. Çınkır ve N. Demirkasımoğlu (Çev. Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri (2. Baskı) (ss.395-443). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Singer, D. G., Golinkoff, R. M. and Hirsh Pasek, K. (Eds.) (2006). Play = Learning: How play motivates and enhances children’s cognitive and social-emotional growth. New York: Oxford University Press.
• The Lego Foundation (2017). What we mean by: Learning through play. https://www.legofoundation.com/media/1062/learningthroughplay_leaflet_june2017.pdf adresinden 14.09.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Trawick Smith, J. (2014). İlkokul yıllarındaki fiziksel büyüme ve motor gelişimi. Y. Öztürk (Çev.). B. Akman (Çev. Ed.), Erken çocukluk döneminde gelişim çok kültürlü bir bakış açısı (ss. 328-353). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Tuğrul, B. (2017). Dünya oyunun gücünde uzlaştı şimdi bu gücü çocukların yararına kullanma zamanı: Hadi Türkiye. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 1(2), 259-266.
• Tuğrul, B., Boz, M., Uludağ, G., Metin Aslan, Ö., Sevimli Çelik, S. ve Sözer Çapan, A. (2019). Okul öncesi dönemdeki çocukların okuldaki oyun olanaklarının incelenmesi. Trakya Eğitim Dergisi, 9(2), 185-198.
• United Nations (1989). Convention on the Rights of the Child. https://www.ohchr.org/en/professionalinterest/pages/crc.aspx adresinden 13.10.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Uygun, N. ve Kozikoğlu, İ. (2019). Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Oyun Davranışlarının İncelenmesi. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9(2), 787-817. Doi: 10.18039/ajesi.582075
• Varol, F. (2012). What they believe and what they do. European Early Childhood Education Research Journal, 21(4), 541-552.
• Voce, A. (2009). Play England Project. Play England Council. http://www.playengland.org.uk/ adresinden 09.09.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Whitebread, D., Basilio, M., Kuvalja, M. and Verma, M. (2012). The important of play: A report on the value of children’s play with a series of policy recommendations. Toy Industries of Europe.
• Whitebread, D., Neale, D., Jensen, H., Liu, C., Solis, S. L., Hopkins, E., Hirsh-Pasek, K. and Zosh, J. (2017). The role of play in children’s development: A review of the evidence (research summary). The LEGO Foundation, DK.
• Wiltz, N. W. and Klein, E. L. (2001). What do you do in child care? Children’s perceptions of high and low quality classrooms. Early Childhood Research Quarterly, 16(2), 209-236.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.