Türk
Edebiyatında 15. yüz yılda Ali Şir Nevayî ile başlayan tezkire yazma geleneği
20. yüz yıla kadar kesintisiz devam eder. Tezkire yazma geleneği zamanla
çeşitli meslek erbaplarının, zümrelerin biyografilerini de yazma şeklinde gelişmiştir.
Tezkire yazarları kendilerine has bir üslup geliştirerek türe özel terimler
kullanmışlardır. Bu makalenin konusunu tezkire yazarlarının biyografilerde kullandıkları
sâf-dil/sâde-dil tabirleri oluşturmaktadır. Sâf-dil/sâde-dil tabileri için Türkçe
sözlüklerde “temiz kalpli” ve “bön, ahmak” anlamları vermiştir. Makalede
sâf-dil/sâde-dil’in tezkirelerde hangi anlamlarda kullanıldığı belirlenip farklı
bir anlamda kullanılıp kullanılmadığı tartışılacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2018 |
Kabul Tarihi | 17 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 4 |
This work is licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International