Preferred Mode of Delivery and the Related Factors in Women Aged 18–49 Years Who Applied to a Family Health Center

Year 2016, Volume: 21 Issue: 2, 119 - 128, 30.04.2016

Nurten Elkin

https://doi.org/10.21673/anadoluklin.180736

Cited By: 2

Abstract

Aim: In this study, we aimed to determine the preferred mode of delivery and the related factors in women aged 18–49 years who applied to a family health center.

Materials and Methods: This is a descriptive study based on a questionnaire applied to the 307 women aged 18–49 years who applied to a family health center in the central Istanbul and had a history of pregnancy. The data were analyzed by the SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) 16.0 software.

Results: During the survey, 24.4% of the women were pregnant and 91.8% had a previous delivery, of whom 46.8% had a Cesarean section. 49.2% of those who had had a delivery reported that their doctors had decided on the mode of delivery. 54.4% of those who had a normal delivery the last time they gave birth reported that they preferred normal delivery because they thought it to be the natural way of giving birth. For 73.1% of those who had a delivery by Caesarean section, the operation was medically indicated. 81.4% of the women who were pregnant at the time of the survey reported that they were planning about the mode of delivery; and 68% of these reported that they were thinking of having a normal delivery. A statistically significant correlation was found between the preferred mode of delivery and the characteristics of the women including the level of education, the type of the settlement where they live, employment status, monthly income status and presence of problems experienced in previous pregnancies (p<0.05). 73.4% of the women who previously gave birth received information on the modes of delivery, and 61.8% of these received such information from their doctors.

Discussion and Conclusion: The ignorance of women about the modes of delivery in pregnancy is one of the preventable factors that increase the frequency of delivery by Caesarean section. Therefore it is quite important that women be informed on the modes of delivery by primary care family doctors and family health workers.

Keywords

mode of delivery, vaginal delivery, Cesarean section, family health center

Bir Aile Sağlığı Merkezine Başvurmuş Olan 18–49 Yaş Arası Kadınların Doğum Şekli Tercihleri ve İlişkili Faktörler

Abstract

Amaç: Bu çalışmada bir aile sağlığı merkezine başvurmuş olan 18–49 yaş arası kadınların doğum şekli seçimi ve bunu etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntemler: Bu çalışma, İstanbul’daki bir aile sağlığı merkezine başvurmuş olan, gebelik öyküsü bulunan, 18–49 yaş arası 307 kadına anket formu uygulanarak gerçekleştirilmiş olan, tanımlayıcı bir çalışmadır. Veriler SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) 16.0 programı ile analiz edilmiştir. 

Bulgular: Kadınların %24,4’ü gebe olup, %91,8’i daha önce doğum yaptığını, %46,8’i doğumun Sezaryen operasyonla gerçekleştiğini belirtmiştir. Daha önce doğum yapanların %49,2’si, doğum şekline doktorunun karar verdiğini belirtmiştir. En son doğumu normal doğum olarak gerçekleşmiş olanların %54,4’ü, doğal yöntem olduğunu düşündükleri için normal doğumu tercih ettiklerini belirtmişlerdir. Sezaryen doğumların %73,1’i tıbbi endikasyon nedeniyle gerçekleştirilmiş olup, şu anda gebe olanların %81,4’ü doğum şeklini planladıklarını ve bunların da %68’i normal doğum düşündüklerini ifade etmişlerdir. Kadınların doğum şekli ile eğitim durumları, yaşadıkları yer, çalışma durumları, aylık gelirleri ve gebelikle ilgili sorun yaşamış olup olmadıkları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0.05). Doğum yapmış olan kadınların %73,4’ü doğum şekilleri hakkında bilgi almış olup bunların %61,8’i bilgiyi doktorundan aldığını belirtmiştir. 

Tartışma ve Sonuç: Kadının gebeliğinde doğum şekilleri hakkında bilgi edinmemiş olması, Sezaryen doğum sıklığını artıran, önlenebilir faktörlerden biridir. Bu nedenle kadınların birinci basamaktahizmet veren aile hekimleri ve aile sağlığı çalışanları tarafından doğum şekilleri konusunda bilgilendirilmeleri çok önemlidir.

Keywords

doğum şekli, normal doğum, Sezaryen doğum, aile sağlığı merkezi

References

• Schaufeli WB, Leiter MP, Maslach C. Burnout: 35 years of research and practice. Career Dev Int. 2009;14(3):204– 20.
• Weber A, Reinhard AJ. Burnout syndrome: a disease of modern societies? Occup Med. 2000;50(7):512–7.
• Maslach J, Jackson SE. The measurement of experienced burnout. J Occup Behav. 1981;2(2): 99–113.
• Schutte N, Toppinen S, Kalimo R, Schaufeli W. The factorial validity of the Maslach Burnout Inventory-General Survey (MBI-GS) across occupational groups and nations. J Occup Organ Psychol. 2000;73(1):53–66.
• Pustułka-Piwnik A, Jan Ryn1 Z, Krzywoszański L, Stożek J. Burnout syndrome in physical therapists: demographic and organizational factors. Medycyna Pracy. 2014;65(4):453–62.
• Galanakis M, Moraitou M, Garivaldis FJ, Stalikas A. Factorial structure and psychometric properties of the Maslach Burnout Inventory (MBI) in Greek midwives. Eur J Psychol. 2009;4:52–70.
• Ogresta J, Rusac S, Zorec L. Relation between burnout syndrome and job satisfaction among mental health workers. Croat Med J. 2008;49(3):364–74.
• Zanatta AB, Lucca SR. Prevalence of Burnout syndrome in health professionals of an onco-hematological pediatric hospital. Rev Esc Enferm USP. 2015;49(2):251–8.
• Khamisa N, Peltzer K, Oldenburg B. Burnout in relation to specific contributing factors and health outcomes among nurses: a systematic review. Int J Environ Res Public Health. 2013;10(6): 2214–40.
• Chitura D, Chitura M. Burnout Syndrome In Intensive Care Unit Nurses In Zimbabwe. ESJ. 2014;(Aug/special/ ed):436–57.
• Embriaco N, Papazian L, Kentish-Barnes N, Pochard F, Azoulay E. Burnout syndrome among critical care healthcare workers. Curr Opin Crit Care. 2007;13(5):482–8.
• Bakker AB, Le Blanc PM, Scahaufeli WB. Burnout contagion among intensive care nurses. J Adv Nurs. 2005;51(3):276–87.
• Çapri B. Tükenmişlik ölçeğinin Türkçe uyarlaması: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Derg. 2006;2(1):62–77.
• Schaufeli WB, Salanova M. Efficacy or inefficacy, that’s the question: burnout and work engagement, and their relationships with efficacy beliefs. Anxiety Stress Coping. 2007;20(2):177–96.
• Erşan EE, Doğan O, Doğan S. Analyzing of factors related to burnout in health professionals of Sivas Numune Hospital. Cumhuriyet Med J. 2011;33(1):33–41.
• Sağlam Arı G, Çına Bal E. Tükenmişlik kavramı: birey ve örgütler açısından önemi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2008;15(1):131–48.
• Demir S. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi hastaneleri çalışanlarının tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi [yüksek lisans tezi]. Ankara: Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü; 2010.
• Türk Tabipler Birliği. Türkiye’de Tabip Odalarına Kayıtlı Olan Bir Grup Hekimde Tükenmişlik Sendromu ve Etkileyen Faktörler. Ankara: Türk Tabipler Birliği Yayınları; 2005.
• Süloğlu A. Diyaliz merkezlerinde çalışan doktor ve hemşirelerde tükenmişlik sendromu [uzmanlık tezi]. İstanbul: 2009.
• Erol A, Akarca F, Değerli V, Sert E, Delibaş H, Gülpek D, et al. Acil servis çalışanlarında tükenmişlik ve iş doyumu. Klinik Psikiyatri Derg. 2012;15(2):103–10.
• Aktaş E. Anestezi ve dahili klinik çalışanlarında depresyon ve tükenmişlik sendromu açısından karşılaştırılması [uzmanlık tezi]. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı; 2013
• Oğuzberk M, Aydın A. Ruh sağlığı çalışanlarında tükenmişlik. Klinik Psikiyatri Derg. 2008;11(4):167–79.
• Barutçu E, Serinkan C. Günümüzün önemli sorunlarından biri olarak tükenmişlik sendromu ve Denizli’de yapılan bir araştırma. Ege Akademik Bakış. 2008;8(2):541– 61.
• Çalışkan Ş. Türkiye’de gelir eşitsizliği ve yolsuzluk. Sosyal Siyaset Konferansları. 2010;59(2):89–132.
• Dizer B, İyigün E, Kılıç S. Yoğun bakım hemşirelerinin tükenmişlik düzeylerinin belirlenmesi. Yoğun Bakım Hemşireliği Derg. 2008;12(1-2):1–11.
• Hatipoğlu S. Cerrahi yoğun bakım hemşireliği ilkeleri. Gülhane Tıp Dergisi. 2002;44(4):475–9.
• Uzun Ö, Özer N, Çevik Akyıl R. Bazı cerrahi kliniklerde ve cerrahi yoğun bakım ünitelerinde yatan hastaların ailelerinin gereksinimleri. Atatürk Üniversitesi Tıp Derg. 2002;34(2): 39–45.
• Kurucu NM, Efil S, Eser O, Aslan A, Karabekir HS. Beyin cerrahi yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların retrospektif olarak değerlendirilmesi. Balikesir Sağlık Bilimleri Derg. 2013;2(2):79–84.
• Sabancıoğulları S, Doğan S. Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin profesyonel benlik gelişim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Derg. 2014;17(1):15–22.
• Yakut Hİ, Gül Kapısız S, Durutuna S, Evran A. Sağlık Alanında Çalışma Yaşamında Tükenmişlik. JGON. 2013;10(38):1564–71.
• Altay B, Gönener D, Demirkıran C. Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin tükenmişlik düzeyleri ve aile desteğinin etkisi. Fırat Tıp Derg. 2010;15(1):10–6.
• Yüksel İ. Çalışma yaşamı kalitesinin tipik ve atipik istihdam açısından incelenmesi. Doğuş Üniversitesi Derg. 2004;5 (1):47–58
• Şentürk S. Yoğun bakım hemşirelerinin tükenmişlik düzeyleri ile uyku kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Bozok Tıp Derg. 2014;4(3):48–56.
• Sayıl I, Haran S, Ölmez Ş, Özgüven HD. Ankara Üniversitesi hastanelerinde çalışan doktor ve hemşirelerin tükenmişlik düzeyleri. Kriz Derg. 1997;5(2):71–7.