Abstract
Amaç: Yazarın erken dönem deneyimlerini yansıtan bu çalışmada, Ponseti yönteminin doğuştan çarpık ayak deformitesini düzeltmedeki etkinliği ve hasta bir yaşına gelene kadar agresif cerrahi gerekip gerekmediği araştırıldı.
Çalışma planı: Çalışmada doğuştan çarpık ayaklı 31 hastanın (25 erkek, 6 kız; ort. yaş 3 ay; dağılım 4 gün-8 ay) 44 ayağı değerlendirildi. Sadece grade II, III ve IV deformiteler çalışmaya alındı. On dokuz hastanın 27 ayağı daha önce hiç tedavi görmemişti; 12 hastanın 17 ayağında başka yerlerde konservatif tedavi denenmişti. Hastaların tümüne Ponseti yöntemine uygun olarak elle düzeltme ve alçı uygulandı; gerektiğinde perkütan Aşil tenotomisi yapıldı. Düzelmenin sürmesi ve korunması için ayak abduksiyon cihazı uygulandı. Ortalama takip süresi 18 ay (dağılım 6.5-40 ay) idi.
Sonuçlar: Yirmi dokuz hastanın 42 ayağı (%95) Ponseti yöntemiyle başarıyla tedavi edildi. Daha önce tedavi görmemiş hastalarla, önceden tedavi denenip, ‘dirençli’ olarak nitelenen deformiteye sahip hastalar arasında ayak abduksiyon cihazına uyum açısından anlamlı bir fark saptandı. Dirençli olarak nitelenen hasta grubunda cihaza uyum daha iyi bulundu.
Çıkarımlar: Ponseti yöntemi, yönteme titizlikle uyulması koşulu ile, başlangıç derecesi ne olursa olsun idiyopatik doğuştan çarpık ayak deformitesini düzeltmede oldukça etkili bulundu. Sonuçlar, nüksün önlenmesinde kaçınılmaz olan ayak abduksiyon cihazına uyumu artırmak için aileyi eğitmenin ve ayakkabıyı yapan ortotistin deneyiminin önemini de gösterdi.
Abstract
Objectives : This study aimed to present the author’s early experience with the Ponseti technique in correcting clubfoot and to evaluate the need for aggressive surgery in the first year of life.
Methods : The study included 44 feet of 31 patients(25 boys, 6 girls; mean age 3 months; range 4 days to 8 months) with idiopathic clubfoot deformities of grade II, III, or IV. Tw e n t y - seven feet(19 patients) had notreceived any treatment before. Twelve patients (17 feet) had had unsuccessful prior conservative treatment elsewhere. All patients had manipulation casting in accordance with the Ponseti technique, and percutaneous Achilles tenotomy was performed in the presence of persistent equinus. Maintenance of correction was obtained with the use of a foot abduction brace. The mean follow-up period was 18 months (range 6.5 to 40 months).
Results: Forty-two feet (95%, 29 patients) were treated successfully using the Ponseti method. In terms of compliance with the foot abduction brace, a significant difference was noted between patients without previous treatment and those with deformities considered resistant to prior conservative treatment. The latter manifested more compliance with brace application.
Conclusion: Ponseti method proved efficient in correcting idiopathic congenital clubfoot deformities irrespective of initial deformity grades, provided that the details of the technique are strictly adhered to. The results also suggest the role of brace application in order to avoid relapses along with the importance of increasing patients’ compliance through family education and experienced orthotists.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Health Care Administration |
| Journal Section | Original Article |
| Authors | |
| Publication Date | September 11, 2006 |
| Published in Issue | Year 2002 Volume: 36 Issue: 4 |