İletişim Aracı Olarak Dans: Ya da dans bir iletişim şekli midir?

Year 2021, Issue: 5, 100 - 117, 17.02.2021

Gökçe Sönmemiş

https://doi.org/10.46372/arts.853334

Cited By: 1

Abstract

Bu makalenin önermesi; dansın önemli bir iletişim aracı olduğu ve duyguları, düşünceleri ifade ederken beden dilini, duruşları, pozları ve hareketleri bir araç olarak kullandığı yönündedir. Çağlar boyunca insan topluluklarının farklı amaçlar için dans ettiği gözlemlenmiştir. İnsanlar kadim zamanlardan beri dans etmiş olsalar da “insan neden dans eder?” sorusunun cevabı henüz tam olarak verilebilmiş değildir. Bu konu üzerine farklı tezler olmasına rağmen, insanın duygularını ifade edebilmek için dans ettiği tezi, en kabul gören tezlerden biridir. İnsanlar dini, sosyal, sanatsal hatta medikal tedavilere paralel ilerleyen hareket terapisi olarak dans edebilirler. Dans etmedeki nedenler farklı olsa da ana fikir çoğunlukla bir hikâye anlatmak, iletişim kurmak üzerinedir. Dini amaçla yapılan danslarda insan, kendisinden daha üstün bir varlık ile iletişim kurmaya çalışırken, sosyal veya sanatsal amaç ile yapılan danslarda ya kendi iç dünyasıyla ya da çevresindekilerle iletişim kurmayı hedefler. Bu makale, dansın iletişim yönünü ana hatları ile ele almayı amaçlar, ilgili kaynakların ve bilimsel araştırmaların incelenmesi, analizler ve literatür taraması ile elde edilen veriler doğrultusunda, dansın bir iletişim şekli olup olmadığını irdeler. Dans alanında Türkçe kaynakların sınırlı olması sebebi ile bu makale literatür azlığını bir nebze gidermeyi ve dansın iletişim yönü hakkında genel bir fikir vermeyi hedefler.

Keywords

Dans, iletişim dili, kültür

Thanks

Serdar Sönmemiş

Dance as a Tool of Communication: Or is dance a form of communication?

Abstract

This article argues that dance, as an essential medium of communication, uses body language, posture, poses and movements as tools to express and convey thoughts and feelings. It has been observed that through the ages human communities and cultures have used dance for a variety of purposes. Although people have been dancing since ancient times, we have not yet been able to answer the question as to why people dance. There are a wide range of theses on this subject, but the most widely accepted of these is that people dance to express their feelings. People can dance for religious, social, artistic or even medical purposes like movement therapy that works in accordance with certain medical treatments but the main idea within dance has mostly been to communicate as a form of self expression, as a mode of storytelling and as a means to share a message. In religious dances, people aim to communicate with a being higher than themselves, whereas in dances performed for societal and artistic purposes people aim to communicate with others or with their inner self. This article aims to outline the communicative aspect of dance through the examination of relevant sources and scientific research. In line with the data obtained through analyses and literary review, this article will examine whether dance is a form of communication or not. Due to the limited resources in Turkish in the field of dance, this article aims to serve as a starting point of discuss and study and begin to remedy the lack of literature on dance in Turkey and give the Turkish people a general idea on the communicative elements of dance.

Keywords

Dance, language of communication, culture

References

• Akgül, P.K. (2006). Kişilerarası İletişimde Dans ve Beden Dili işlevini etkileyen Etmenler ve Bir Alan Araştırması. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Konya T.C. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı, Halkla İlişkiler Bilim Dalı: Konya.
• Akgül, P.K. (2014). İletişim, Dans ve Beden Dili. İstanbul: Cinius Yayınları.
• Aktaş G. (1999). Temel Dans Eğitimi. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
• Altunay, E. (2014). Paganizim - 1 Kadim Bilgeliğe Giriş (2. Baskı). İstanbul: Hermes Yayınları.
• Aristoteles, (2017). Poetika Şiir Sanatı Üzerine (3. Baskı). İstanbul: Say Yayınları.
• Bilican, R. (2019). Hindu inançlarında dansın yeri: “Dansın kralı Şiva”. Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 8, 57-68. https://dergipark.org.tr/tr/pub/tudear/ issue/51238/667015.
• Boas, F. (1972). The Function Of Dance İn Human Society. New York: Dancehorizons.
• Borg, J. (2008). Body Language. London: Pearson Education Limited.
• Communication, (2020). Online Etymology Dictionary. https://www. etymonline.com/ word/communication.
• Çalışkan, D. Batmaz, Ö. Taşcı, P. Şenbayram, Ö. Tuncer, O. Akalın, Ö. Erkoçak, Ö. Feratan, Ö. Uluyol, A. (2016). Tarihi ve Kültürel Değerlerin Dans Yoluyla Topluma Aktarımına İlişkin Görüşlerin Belirlenmesi: Eskişehir’in Tarihi ve Kültürel Değerlerinin Anlatımında “TYMBRİS’İN DANSI”. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 16 Sayı: Özel Sayı, 319-340. DOI: 10.18037/ausbd.417483.
• Dingfelder, S. F. (Nisan 2010). Dance, Dance Evolution. (Erişim Tarihi 27.07.2019) https://www.apa.org/monitor/2010/04/dance.
• Eroğlu, T. (Aralık 2017). Dans Kavramı ve Dansın İşlevi. The Journal of Academic Social Science Studies S. 60 :215-226. DOI: 10.9761/JASSS6998.
• Ehrenreich, B. (2006). Dancing in the Streets. New York: Metropolitan Books.
• Hejmadi, A. (Haziran 2000). Exploring Hindu Indian Emotion Expressions: Evidence for Accurate Recognition by Americans and Indians. (Erişim Tarihi 19.07.2019) DOI: 10.1111/1467-9280.00239.
• Kaeppler, A. L. (2006), Dans (Çev. F. K. Fay), Halkbiliminde Kuramlar ve Yaklaşımlar 1 (s. 406-411). Ankara: Geleneksel Yayıncılık.
• Keehn R. Joanne J. Patel D. A. Iversen R. John, S. I. (2019). Spontaneity and diversity of movement to music are not uniquely human. 29(13): R621-R622, DOI: 10.1016/j.cub.2019.05.035.
• Kline, N. M. (1975). Enjoying The Arts: Dance. New York: R. Rosen Press.
• Koçkar, M. T. (1998). Çağlar Boyunca Beden Dilinde Sanat ve Kültür İletişimi Dans ve Halk Dansları. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• Özgüven, İ. E. (2010). Ailede İletişim ve Yaşam. Ankara: Pdrem Yayınları.
• Öztürk, A. (2014). İletişim Sistemleri ve İletişim Teorisi. Selçuk İletişim, 1 (1), 58- 69. https://dergipark.org.tr/tr/pub/josc/issue/18999/200896.
• Patel, A. D., Iversen, J. R., Bregman, M. R., & Schulz, I. (2009). Experimental evidence for synchronization to a musical beat in a nonhuman animal. Current biology: CB, 19(10), 827–830. https://doi.org/10.1016/j.cub.2009.03.038.
• Royce, A. P. (1980). The Anthropology Of Dance, Bloomington. Indiana: University Press.
• Tercan, C. (2016). Topluma Katılım Aracı Olarak Dans. (Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi). T.C. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Balıkesir.
• Wiltermuth, S. S., & Heath, C. (2009). Synchrony and Cooperation. Psychological Science, 20(1), 1–5. https://doi.org/10.1111/j.1467-9280.2008.02253.x.