FEN BİLİMLERİ EĞİTİMİNDE KULLANILAN AÇIK UÇLU SORULARIN PUANLANMASINDA PUANLAYICILAR ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Year 2019, Volume: 6 Issue: 10, 28 - 45, 22.12.2019

Murat Kurt , Mehmet Akif Haşıloğlu , Sümeyya Budak

Abstract

Bu araştırmada, Fen Bilimleri eğitiminde kullanılan açık uçlu soruların puanlanmasında cevap anahtarı kullanılması durumunda, puanlayıcılar arasında ilişki olup olmadığı, ayrıca Fen Bilimleri dersinde açık uçlu soruları puanlayan puanlayıcıların verdikleri ortalama puanlar arasındaki farklılık incelenmiştir. Bu amaçla, Fen Bilimleri dersinin değerlendirilmesine yönelik 6 açık uçlu maddeden oluşan bir ölçme aracı ve bu ölçme aracını puanlamak için bir cevap anahtarı hazırlanmıştır. Araştırma kapsamında hazırlanan sorular Doğu Anadolu bölgesinde bulunan bir ortaokulun 7. sınıflarında okuyan 28 öğrenciye uygulanmıştır. Sorulara verilen cevaplar ise Ağrı ve ilçelerinde çalışmakta olan 12 Fen Bilimleri öğretmeni tarafından puanlanmıştır. Puanlayıcıların verdikleri puanlar arasında anlamlı bir ilişki ve farklılık olup olmadığı ayrıca verdikleri ortalama puanlar arasındaki farklılık belirlenmeye çalışılmıştır. Puanlayıcıların verdikleri puanlar incelenmiş ve puanlayıcılar arasındaki korelasyon katsayıları elde edilmiştir. Bu araştırma “Betimsel Araştırmalar” kapsamında “Örnek Olay Yöntemi” kullanılarak yapılmıştır. Her uygulama için, farklı öğretmenlerin puanları birbirleri ile karşılaştırılmıştır. Farklı öğretmenlerin verdikleri puanların ortalamaları arasındaki fark için puanlayıcıların verdikleri ortalama puanlar incelenmiştir. Sonuç olarak, her bir açık uçlu soru için, puanlayıcılar arasında pozitif yönde, yüksek ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Fakat puanların ortalamaları arasında anlamlı farklılıklar vardır.

Keywords

Açık Uçlu Soru, Puanlama Güvenirliği

References

• AKDAĞ, H. ve Çoklar A.N. (2009). İlköğretim 6. ve 7. Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Bilgiler Dersi Proje ve Performans Görevlerini Hazırlarken Yararlandıkları Kaynaklar, İnternetin Yeri ve Karşılaştıkları Güçlükler. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(2), 1-16. AKTÜRK, A. (2012). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Sürece Dayalı Ölçme ve Değerlendirme Yöntemlerini Kullanabilme Durumları. Y.Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir. ALKAN, M. (2013). PISA 2009 Okuma Becerilerinin Açık Uçlu Sorularının Puanlanmasında Genellenebilirlik Kuramındaki Farklı Desenlerin Karşılaştırılması. Doktora Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. ATILGAN, H. (2004). Genellenebilirlik Kuramı ve Çok Değişkenlik Kaynaklı Rasch Modelinin Karşılaştırılmasına İlişkin Bir Araştırma. Doktora Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. ÇEPNİ, S. (2010). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: Celepler Matbaacılık. ERDEMİR. Ö. (2016). 2016-2017 7. Sınıf Fen Bilimleri Dersi Üniteleri, Bölümleri ve Kazanımları. Ankara, https://www.fenehli.com/2016-2017-7-sinif-fen-bilimleri-dersi-uniteleri-bolumleri-ve-kazanimlari/ (20.04.2019). ERTÜRK, S. (1994). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Meteksan Yayınları. GÜLER, N. ve Taşdelen Teker, G., (2015). Açık Uçlu Maddelerde Farklı Yaklaşımlarla Elde Edilen Puanlayıcılar Arası Güvenirliğin Değerlendirilmesi. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 6(1), 12-24. GOODWIN, L.D.(2001). Interrater Agreement and Reliability. Measurement in Physical education and Exercise Science, 5 (1), 13-14. GÜNDÜZ, Y.(2009). İlköğretim 6, 7 ve 8. Sınıf Fen ve Teknoloji Sorularının Ölçme Araçlarına ve Bloom’un Bilişsel Alan Taksonomisine Göre Analizi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 150-165. LANE, S.(1993). The conceptual framework fort he development of a mathematics performance assessment instrument. Educational Measurement: Issues and Pratice, 12(2), 16-23. MEB. (2018). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı. Ankara. MEB. (2018). Okullardan Milli Eğitim ve Kültür Bakanlığına ulaşan ara dönem ve dönem sonu sınav örnekleri üzerinde yapılan incelemeler sonucunda madde yazımıyla ilgili hazırlanan rapor, Ankara. TAY, B. (2005). Sosyal Bilgiler Ders Kitaplarında Öğrenme Stratejileri. Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6 (1), 209-225. TURGUT, M.F. (1992). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme Metotları. Ankara: Saydam Matbaacılık.