ÇOCUĞU HASTANEDE YATAN ANNELERİN ALDIĞI SOSYAL DESTEK İLE DEPRESYON DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Year 2006, Volume: 9 Issue: 4, 54 - 62, 18.02.2010

Selda Yüzer Rana Yiğit Rana Yiğit Bahar Taşdelen Bahar Taşdelen

Abstract

Bu çalışma, çocuğu hastanede
yatan annelerin aldığı sosyal destek ile
depresyon düzeyleri arasındaki ilişkiyi
belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Araştırma Mersin Üniversitesi Tıp
Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi
ve Mersin Devlet Hastanesi kliniklerinde
çocuğu yatan ve araştırmaya katılmayı
kabul eden 167 anne ile yapılmıştır.
Çalışmada, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ),
Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği
(SDÖ) ve araştırmacılar tarafından
geliştirilen demografik verilere ilişkin
soruların yer aldığı anket formu
kullanılmıştır.
Annenin eğitim durumu, eşin eğitim
durumu, eşin yaşı ve eşin işinin sosyal destek
üzerine etkisinin önemli olduğu
belirlenmiştir. Eşin yaşının depresyon
üzerine etkisi önemli bulunmuştur (P

Keywords

Hastalık, çocuk, sosyal destek, depresyon

References

• Arıkan A, Kahriman İ (2002). Yenidoğan bebeği olan primipar annelerin ailelerinden algıladıkları sosyal desteğin sorun çözme becerilerine etkisi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 5(1): 60–67.
• Aydoğan A (2004). Kadınlarda depresyon riski erkeklere göre daha fazla. http://www.milliyet.com/2004/10/12/pazar/paz05.html (Erişim: 22 Aralık 2004).
• Beckman PJ (1991). Comparison of mothers’ and fathers’ perceptions of the effect of young children with and without disabilities. American Journal of Mental Retardation 95(6): 505-595.
• Büyükkoca M, Mete S (2003). Algılanan sosyal destek ile postpartum depression arasındaki ilişkinin incelenmesi. II. Ulusal Ana Çocuk sağlığı Kongresi. Haziran. İstanbul.
• Cimete G (1998). Çocuk ünitesindeki refakatçi annelerin duyguları, deneyimleri ve beklentileri. Hemşirelik Forumu 1(6): 288-295.
• Cohen S, McKay G (1984). Social Support, Stress And The Buffering Hypothesis: A Theoretical Analysis. In Handbook of Psychology and Health (Baum A., Singer J.E. & Taylor S.E. eds), Vol.4, LEA, Hillsdale: 253-267.
• Çavuşoğlu H (1996). Kronik hastalıklı çocuğu olan ailelerin yaşadıkları güçlükler. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi 3(3): 130-138.
• Çavuşoğlu H (2001). Çocuk Sağlığı Hemşireliği. Genişletilmiş 6. baskı. Ankara: Bizim Büro Basımevi, Cilt1-2.
• Ebert M (2003). Current Diagnosis and Treatment in Psychiatry. Güneş kitabevi: 290
• Eker D, Arkar H (1995). Çok Boyutlu algılanan sosyal destek ölçeğinin faktör yapısı, geçerlik ve güvenirliği. Türk Psikoloji Dergisi 34:45-55.
• Ekşi A (1999). Fiziksel Hastalığı Olan Çocuk ve Adölesanlar ve Hastanede Refakat Eden Annelere Psikolojik Yaklaşım. Ben Hasta Değilim. Nobel Tıp Kitabevi: 620-630.
• Fink S (1995). The influence of family resources and family demands on the strains and well-being of caregiving families. Nursing Research 44(3): 139-146.
• Gökcan K (2004). Özürlü çocuğa sahip ailelerin psikososyal durumu ve özürlü çocukların yaşam becerilerinin geliştirilmesi. http://www.engelliler.net/akademik/ocsapsdvocybg_kemal_gokcan.htm (Erişim:7 Şubat 2005).
• Gülseren Ş, Koçyiğit H, Erol A ve ark. (2000). Huzurevinde yaşamakta olan bir grup yaşlıda bilişsel işlevler, ruhsal bozukluklar, depresif belirti düzeyi ve yaşam kalitesi. Türk Geriatri Dergisi (3)4: 133-140,
• Hobfoll E (1985). Limitations Of Social Support In The Stress Process. In Social Support: Theory, Research and Application (Sarason I.G.& Sarason B.R.eds), MartinusNijhoff, The Hague:.391-414.
• Karataş B, Özcan A, Keleş N (2004). Evli Kadınlarda Depresyon Belirtileri ve Demografik Özellikler. Küreselleşme ve Kadın Sempozyumu Bildirileri.
• LeCuyer-Mays E (2003). Stress and coping in high-risk mothers: difficult life circumstances, psychiatric-mental health symptoms, education, and experiences in their families of origin. Public Health Nursing 20(2): 132-145.
• Melnyk BM, Feinstein NF, Moldenhouer Z et al. (2001). Coping in parents of children who are chronically ıll: strategies for, assesment and intervention. Pediatric Nursing 27(6): 548-556.
• Okanlı A, Ekinci M, Gözüağca D ve ark. (2004). Zihinsel engelli çocuğa sahip ailelerin yaşadıkları psikososyal sorunlar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi 1(1): 23-31.
• Okyayuz H (1999). Sağlık Psikolojisi. 1. Basım, Ankara.
• Savrun M (1999). Depresyonun tanımı ve epidemiyolojisi. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi. Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. İstanbul: 11-17.
• Sönmez S (1998). Kronik hastalığın çocuklar ve annelerinin depresyon düzeylerine ve anne çocuk ilişkilerine etkisinin incelenmesi, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Hemşirelik Programı Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• Şenol S, Conk Z (2003). Kronik bir hastalık olarak talasemi majörlü çocuğu olan annelerin umutsuzluk ve depresyon durumlarının incelenmesi. Ege Pediatri Bülteni 10(3): 135-140.
• Tarkka M, Paavilainen E, Lehti K (2003). In hospital social support for families of hearth patients. Journal of Clinical Nursing 12: 736-743.
• Tegin B (1980). Depresyonda Bilişsel Bozukluklar: Beck modeline göre bir inceleme. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Psikoloji bölümü.
• Uchino BN, Uno D, Holt-Lunstad J (1999). Social support. physiological processes, and health. Current directions in psychological science 8(5): 141.
• White N, Hastings R (2004). Social and professional support for parents of adolescents with severe intellectual disabilities. Journal of Applied Research in Intellectual Disabilities (17)3: 181-187.
• Yiğit R (1997). Hastaneye yatmanın çocuk ve aile üzerine etkileri. Türk Hemşireler Dergisi 17(1): 21-28.
• Young RT, McCubbin M (2002). Family stress perceived social support and coping following the diagnosis of a child’s congenital hearth diseases. Journal of Advanced Nursing 39(2): 190-19.
• Yüksel N (2001). Ruhsal Hastalıklar. 2. Baskı, Çizgi Tıp Yayınevi, Ankara.