Öz
Suriye’de 2011 yılında başlayan ve halen devam etmekte olan iç savaş milyonlarca
insanın zorunlu olarak yerinden edilerek ağırlıklı olarak komşu ülkelere sığınmalarına neden
olmuştur. Bu ülkelerin başında dört milyona yakın bir rakamla dünyada en fazla sığınmacıyı
misafir eden ülke konumunda olan Türkiye gelmektedir. Türkiye’de bulunan sığınmacı
nüfusunun ⅓’ini eğitim çağındaki çocuklar oluşturmaktadır. Zorunlu göç, en temel insan hakları
olan eğitim, sağlık, barınma vb. hizmetlere erişim noktasında birçok sıkıntıyı da beraberinde
getirmektedir. Göçmenlerin yaşamış olduğu bu sıkıntılardan özellikle eğitim alanında yaşanan
sorunlar daha da belirginleşmektedir. Bütün bunlarla birlikte göçmenler tüm dünya ile aynı anda
Covid-19 Pandemisiyle mücadele etmektedir. Dolayısıyla sığınmacıların yaşamış oldukları
sıkıntılara bir de pandeminin beraberindeki zorluklar eklenince çocukların eğitimlerinin önünde
yeni bariyerler oluşmuştur. Bu çalışmada özellikle Türkiye’de yaşayan sığınmacı çocukların
Covid-19 Pandemisi sürecinde eğitim hayatlarında karşılaştıkları sorunlar tartışılmıştır.
Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmış ve Şanlıurfa’da yaşayan 15 ortaöğretim ve lise
çağındaki sığınmacı çocukla yarı-yapılandırılmış derinlemesine mülakatlar yapılmıştır.
Mülakatlardan elde edilen bulgular analiz edilerek sığınmacı çocukların Covid-19 Pandemisi
sürecinde eğitime erişimlerindeki engeller ortaya konulmuştur. Sığınmacı çocukların maddi
yetersizlik (cihaz eksikliği, internet erişim durumu, ekonomik sebepler vb.), çevrimiçi eğitimin
beraberinde getirdiği zorluklar, ekonomik sıkıntılar, aile içi rollerin değişimi ve okula olan özlemin
olumsuz etkisi gibi sebeplerden dolayı eğitimlerinin önemli derecede aksadığı ortaya çıkmıştır.