KAMU YÖNETİMİ DİSİPLİNİNDE YÖNETİM-SİYASET AYRIMINA YÖNELİK BİR TENKİT: SİYASETNAME’LERDE YÖNETİM DÜŞÜNCESİ

Year 2021, Volume: 4 Issue: 2, 397 - 419, 19.07.2021

Fikret Karakoç

https://doi.org/10.33416/baybem.910638

Abstract

Kamu yönetimi disiplini siyaset alanından ayrılıp ayrı bir disiplin olarak ortaya çıkmıştır. Yönetim-siyaset ayrımı kamu yönetimi disiplinine yön veren temel unsurlar arasındadır. Yönetim-siyaset ayrımına göre; yönetim işletme temelli, kar amaçlı ve değerleri dışlayan teknik bir alandır. Üstelik politika belirleme ve uygulama süreçlerini ayrıştırmaktadır.
Buna karşılık, Siyasetname metinlerinde yönetim ve siyaset beraber ele alınmıştır. Siyasetname metinlerinde yer alan yönetim geleneğine göre; yönetim kamuya hizmet verme amacına uygun bir şekilde işlemektedir. Siyasetname metinlerinde, toplumsal düzen ve devletin bekası için toplumsal, tarihsel ve kültürel değerler gözetilmektedir. Ayrıca devlet yönetimi; adalet temelli, ahlaki ve faziletli bir yönetim-siyaset ilişkisine dayandırılmıştır. Bu çerçevede yönetim-siyaset ayrımına bir tenkit olarak Siyasetname metinleri bütüncül, ahlaki ve değerleri gözeten bir yönetim-siyaset ilişkisini benimsemiştir.

Keywords

Yönetim, Siyaset, Siyasetname

Thanks

İlginiz ve alakanız için şimdiden teşekkürlerimi sunarım...

A CRITICISM OF THE ADMINISTRATION-POLITICAL DISTRIBUTION IN THE PUBLIC ADMINISTRATION DISCIPLINE: ADMINISTRATİON THOUGHT İN SİYASETNAME’S

Abstract

The discipline of public administration left the field of politics and emerged as a separate discipline. The administration-politics distinction is among the basic elements that shape the public administration discipline. According to the administration-politics distinction; administration is a business-based, profit-oriented technical field that excludes values. Moreover, it separates the policy making and implementation processes.
On the other hand, administration and politics were discussed together in the texts of Siyasetname. According to the management tradition in the texts of Siyasetname; the administation operates in accordance with the purpose of serving the public. In the texts of Siyasetname; social, historical and cultural values are taken into consideration for the survival of the social order and the state. In addition, state administration; It is based on a justice-based, moral and virtuous management-politics relationship. In this framework, as a criticism of the distinction between administration and politics, the texts of Siyasetname have adopted a holistic administration-politics relationship that takes moral and values into consideration.

Keywords

Public Administration, Administration, Politic, Siyasetname

References

• Adalıoğlu, H. H. (2009). Siyasetname. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. (37), 304-306.
• Adalıoğlu, H. H: (2013). “Bir Siyasetname Olarak Kutadgu Bilig”. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (34), 237-253.
• Akbulut, Ö. Ö. (2009). Siyaset ve Yönetim İlişkisi Kuramsal ve Eleştirel Bir Yaklaşım. Ankara: Turhan.
• Appleby, P: (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (ed.), Devlet Yönetimi Farklıdır. H. Akdoğan ve S. Altuntop (çev.). Ankara: Global, 169-178.
• Arslan, M. (1989). “Eski İran Devlet Geleneği ve Siyasetnameler”. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 3(1), 231-262.
• Atalay, M. (2008). Kamu Yönetimi Disiplininde Dwight Waldo Düşüncesi (Yayımlanmamı Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bıçak, A. (2019). Türk Düşüncesi 1 Kökenler. İstanbul: Dergah.
• Bozkurt, Ö., Ergun, T. ve Sezen, S. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü.
• Canatan, K. (2014). İslam Siyaset Düşüncesi ve Siyasetname Geleneği. İstanbul: Doğu.
• Çevik, H. H. (2012). Kamu Yönetimi Kavramlar - Sorunlar - Tartışmalar. Ankara: Seçkin.
• Defterdar Sarı Mehmet Paşa (1990). Devlet Adamlarına Öğütler. H. R. Uğural (çev.). İzmir: İstiklal.
• Dinçer, Ö. (2019). Kamu Yönetimi Adabı. İstanbul: Klasik.
• Doğan, K. C. (2017). “Kamu Yönetimi Disiplini Üzerindeki Etkileri Bakımından Dwight Waldo”. ÇAKÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(1), 114-136.
• Ergun, T. ve Polat, A. (1978). Kamu Yönetimine Giriş. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü.
• Eryılmaz, B. (2010). Kamu Yönetimi. Ankara: Okutman.
• Fişek, K. (1975). Yönetim. Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Fry, B. R. ve Raadschelders, J. C. N. (2017). Max Weber’den Dwigt Waldo’ya Kamu Yönetimi. O. Koç, N. I. Çetinkaya İstikbal, C. Necmi Günal ve M. Durmuş (çev.). Ankara: Anı.
• Giddens, A. (1999). Max Weber Düşüncesinde Siyaset ve Sosyoloji. A. Çiğdem (çev.). Ankara: Vadi.
• Goodnow, F. (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (ed.), Siyaset ve İdare (s. 25-30). H. Akdoğan & S. Altuntop (çev.). Ankara: Global.
• Güler, B. (1994).” Nesnesini Arayan Disiplin: Kamu Yönetimi”. Amme İdaresi Dergisi, 27(4), 3-19.
• Heper, M. (1972). “Avrupa’da İdare Biliminde Bazı Gelişmeler”. Amme İdaresi Dergisi, 5(3), 41-50.
• İbn Teymiye (1999). Siyaset. V. Akyüz (çev.). İstanbul: Dergah.
• Kalfa, C. (2011). “Kamu Yönetimi Disiplininin Gelişimi ve Kimlik Tartışmaları”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(1), 403-417.
• Karasu, K. (2004). “Kamu Yönetimi Disiplininin Kökenine İlişkin Bir Not”. II. Kamu Yönetimi Forumu Bildirileri. Ankara: Haccettepe Üniversitesi Yayını. 225-242.
• Kınalızade Ali Efendi (Tarihsiz). Ahlak-ı Ala’i. H. Algül (çev.). Tercüman: 1001 Temel Eser.
• Koçi Bey (1993). Risalesi. Z. Danışman (çev.). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Korkmaz, F. (1995). Gazali’de Devlet. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Nizamü’l-Mülk (2015). Siyasetname. M. T. Ayar (çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Machiavelli, N. (2012). Hükümdar. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Maverdi (2000). Siyaset Sanatı. M. Sarıbıyık (çev.). İstanbul: Hünkar.
• Önder, Ö. (2014). Yönetimde Adalet ve Saadet. İstanbul: Lotus.
• Önder, Ö. (2016). Türk Bürokrasisi ve Bürokratik Elitizm. Kütahya: Kampüs.
• Özcan, K. ve Barca, M. (2010). “Yönetim Düşüncesinin Evrim Dinamiği: Çevresel Determinizm mi, Düşünsel İlerleme mi?”. Amme İdaresi Dergisi, 43(1), 1-31.
• Özer, M. A. (2013). “Weber’in Bürokrasisi Karşısında Yönetimde Yeniden Yapılandırma Arayışları”. Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi, 2(4), 43-57.
• Özmen, A. (2014). “Siyasetname’de Yönetim Felsefesi”. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Elektronik Dergisi, (9), 203-218.
• Parlak, B. ve Bincan, S. (2019). “Kamu Yönetimi Disiplininin Değişim Sürecinde Dwight Waldo’nun Rolü”. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2(3), 488- 497.
• Raadschelders, C. N. (1999). “A Coherent Framework for the Study of Public Administration”. Journal of Public Administration Research and Theory: JPART, 9(2), 281-303.
• Sabine, G. (2000). Yakınçağ Siyasal Düşünceler Tarihi. Ö. Ozankaya (çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Saklı, A. R. (2011). “Disiplinler Arası Bir Disiplin Olarak Kamu Yönetimi”. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(2), 97-120.
• Sayman, C. (2006). Dwight Waldo ve Yönetim Yazını (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Selvi, F. (2020). “Kamu Yönetimi Disiplini Temelinde Fransız Kamu Yönetimi Yazını”. Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi, 4(9), 58-73.
• Simon, H. A., Smithburg, D. W. ve Thompson, V. A. (1980). Kamu Yönetimi. C. Mıhçıoğlu (çev.). Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• Simon, H. A. (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (Ed.), Yönetim Atasözleri. H. Akdoğan ve S. Altuntop (çev.). Ankara: Global, 179-2020.
• Şahin, Y. (2014). Yönetim Bilimi ve Türk Kamu Yönetimi. Bursa: Ekin.
• Şaylan, G. (2000). “Kamu Yönetimi Disiplininde Bunalım ve Yeni Açılımlar Üzerine Düşünceler”. Amme İdaresi Dergisi, 33(2), 1-22.
• Taylor, F. W. (2016). Bilimsel Yönetimin İlkeleri. B. Akın (çev.). Ankara: Adres.
• Turan, E. ve Şahin, M. Y. (2019). “Kamu Yönetimi Temel Kavramlar”. E. Turan (ed.), Yönetim ve Kamu Yönetiminin Genel Nitelikleri. Konya: Palet, 15-72.
• Uğur, A. (2001). Osmanlı Siyaset-Nameleri. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Üstüner, Y. (1995). “Kamu Yönetimi Disiplininde Kimlik Sorunsalı”. Kamu Yönetimi Disiplini Sempozyum Bildirileri, Birinci Cilt, Ankara: Türkiye ve Orta Amme İdaresi Enstitüsü: 59-69.
• Vezir Lutfi Paşa (1977). Asafname (Devlet Adamlarına Öğütler). Ankara: Yurdocağı.
• Waldo, D. (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (ed.), İdari Devlet: Sonuç. H. Akdoğan ve S. Altuntop (çev.). Ankara: Global, 203-210.
• Weber, M. (1993). Sosyoloji Yazıları. T. Parla (çev.). İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları.
• Weber, M. (1995). Toplumsal ve Ekonomik Örgütlenme Kuramı. Ö. Ozankaya (çev.). Ankara: İmge
• Weber, M. (2005). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu. Z. Gürata (çev.). Ankara: Ayraç.
• Weber, M. (2008). Bürokrasi ve Otorite. H. B. Akın (çev.). Ankara: Adres.
• Weber, M. (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (ed.), Bürokrasi. H. Akdoğan vr S. Altuntop (çev.). Ankara: Global, 55-64.
• White, L. D. (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (ed.), Kamu Yönetimi Çalışmalarına Giriş. H. Akdoğan ve S. Altuntop (çev.). Ankara: Global, 65-80.
• Wilson, W. (1961). İdarenin İncelenmesi. N. Abadan (çev.). Türk Siyasi İlimler Derneği, İstanbul: Yenilik.
• Wilson, W. (2016). “Kamu Yönetimi Klasikleri”. J. M. Shafritz ve A. C. Hyde (ed.), İdarenin İncelenmesi. H. Akdoğan ve S. Altuntop (çev.). Ankara: Global, 1-24.
• Wilson, W. (2018). İdarenin İncelenmesi. N. Şat (çev.). Ankara: Liberte.
• Yıldırım, E. (2018). “Quo Vadis: Kamu Yönetimi”. V. Erat, V. Ekiz, ve İ. Arap (ed.), Devletin Dönüşümü ve Yönetişim Paradigması. Ankara: Nika, 253-273.
• Yusuf Has Hacip (2016). Kutadgu Bilig. Y. Çağbayır (çev.). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.