Kar Amacı Olmayan İşletmelerde Entegre Raporlama ve Bir Örnek Olay

Yıl 2020, TBMM 100. Yıl Özel Sayısı, 393 - 403, 28.04.2020

Anıl Gacar

https://doi.org/10.18026/cbayarsos.699584

Cited By: 3

Öz

Entregre raporlar, genellikle kar amacı olan işletmeler tarafından hazırlanmaktadır. Entegre raporlamanın kapsamının genişlemesiyle birlikte, literatürde kar amacı olan kuruluşların da entegre rapor hazırlayabilecekleri ve bunu toplumla paylaşabileceği belirtilmektedir. Ancak, entegre raporlama konusundaki literatür incelendiğinde, kar amacı olmayan işletmelerdeki entegre raporlama konusunda, oldukça aza sayıda çalışma olduğu görülmektedir. Çalışmada, kar amacı olmayan kuruluşlarda entegre raporlama ile ilgili kavramsal bigilere yer verilmekte ve bu bilgiler doğrultusunda Türkiye’deki bir işletme örnek olay kapsamında incelenmektedir. Bu amaç doğrultusunda, Türkiye’de eğitim alanında uzun yıllardır faaliyet gösteren ve 2018 yılında ilk entegre raporunu hazırlayıp sunan bir vakıf kuruluşu, örnek olay kapsamında ele alınmıştır. Örnek olay kapsamında incelenen kuruluşun ilgili faaliyet döneminde, mali olan ve olmayan bilgilerinin ayrıntılı bir biçimde hazırlanan entegre raporda yer aldığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Muhasebe, Entegre Raporlama, Kar Amacı Olmayan İşletmeler

Integrated Reporting in Nonprofit Businesses and A Case Study

Öz

Integated reports are usually prepared by for-profit businesses. The literature states that nonprofits can also prepare integrated reports and share it with the community with the expansion of the scope of integrated reporting. However, when the literature on integrated reporting is examined when the literature is examined. In this study, conceptual information about Integrated Reporting in non-profit organizations are included and in line with this information, a business in Turkey is examined within the context of a case study. For this purpose, a foundation organization that has been active in the field of education in Turkey for many years and has prepared and presented its first integrated report in 2018 has been taken into consideration within the context of a case study. It is observed that the financial and non-financial information of the organization examined within the context of the case study is included in the Integrated Report prepared in detail during the relevant activity period.

Kaynakça

• Adams, C. vd. (1998). Corporate Social Reporting Practices in Western Europe: Legitimating Corporate Behaviour?, The Brtisih Accounting Review, 30(1), 1-21
• Akgün, A.İ. ve Kılıç, S. (2013). Muhasebe Bilgi Sisteminin İşletme Yönetiminin Etkinliği Üzerindeki Etkisi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 20(2), ss. 21-36
• Arıcı, N. D. (2018). Entegre Raporlama Yolculuğunda Sürdürülebilirlik Raporlamasının Rolü: OECD ve Türkiye Karşılaştırması. Mali Çözüm Dergisi, Eylül-Ekim, 61-83
• Azim, M. vd. (2009)'Corporate Social Reporting Practice: Evidence from Listed Companies in Bangladesh', Journal of Asia-Pacific Business,10:2, 130-145
• Başar, B. ve Başar, M. (2006). Sosyal Sorumluluk Raporlaması ve Türkiye’deki Durumu. Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 213-230
• Batra, G.S.(1996) “Dynamics Of Social Auditing in Corporate Enterprises: A Study Of The Indian Corporate Sector”, Managerial Auditing Journal, Volume: 11 Issue: 2, 36 – 45
• Cameron vd. (2010). Social Accounting: A Practical Guide for Small Community Organisations and Enterprises. Centre for Urban and Regional Studies, The University of Newcastle, Australia.
• Crowther, David (2000)., Social and Environmental Accounting, London: Financial Times Prentice Hall
• Çakır, A. ve Arslan, B. (2016). Kurumların Uyguladıkları Sosyal Sorumluluk Projelerinin Tüketicilerin Marka Sadakati Üzerine Etkileri: Otomobil Markaları Üzerine Bir Araştırma. CBÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 14(2), 437-452
• Çelebier, M. ve Çankaya, F. (2019). Entegre Raporlama ile ilgili Yapılan Çalışmalar: Literatür Çalışması. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi. 5(2). 179-196
• Çelik, Y. (2018). Sürdürülebilirlik Muhasebesi, Sürdürülebilirlik Raporlama İlkeleri (GRI), BIST Sürdürülebilirlik Endeksinde İşlem Gören Bankaların Sürdürülebilirlik Raporlarının Karşılaştırılması. Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Demir, Volkan (2008). Yönetim Muhasebesindeki Değişim ve Değişimi Etkileyen Faktörler, Muhasebe ve Denetime Bakış Dergisi, Yıl: 8, Sayı: 26, Ekim – 2008, 51 – 70.
• Doğan, S. (2018). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Ve Muhasebenin Sosyal Sorumluluğu. Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi. 4(1). 100-107
• Ekergil, V. ve Göde, M. Ö. (2017). Küresel Raporlama Girişimi (GRI) Standartlarına Göre Seçilen Otellerin Sürdürülebilirlik Raporlarının Analizi ve Değerlendirilmesi. Business and Economics Research Journal. 8(4), 859-871
• Ertuna, Ö. (2012). Muhasebe İçin Yeni Ufuklar: Sosyal Muhasebe, Muhasebe ve Finans Tarihi Araştırmaları Dergisi (MUFİTAD), 3, 5-18.
• Gazzola, P. vd. (2017). CSR and Sustainability Report for Nonprofit Organizations. An Italian Best Practice. Management Dynamics in the Knowledge Economy. 5(3), 355-376
• Gray, R. (2002). The social accounting project and Accounting Organizations and Society Privileging Engagement, Imaginings, New Accountings and Pragmatism over Critique?, Accounting, Organizations and Society 27, 687–708
• Hackston, D., Milne, M. (1996). Some Determinants of Social and Environmental Disclosures in New Zealand Companies. Accounting, Auditing & Accountability Journal. 9(1), 77- 94.
• Idowu, S. O. ve Towler, B. A. (2004), A Comparative Study of the Contents of Corporate Social Responsibility Reports of UK Companies. Management of Environmental Quality: An International Journal, 15(4), 420-437
• IMA (International Management Accountant). International Management Accountant Statements-1, Management Accounting Principles
• Jiambalvo, J. (2013). Managerial Accounting. Fifth Edition, Wiley Sons.
• Kaya, U. ve Karakaya, A. (2008). Sosyal Raporlama Anlayışının Muhasebe Meslek Mensupları Tarafından Algılanması Üzerine Ampirik Bir Çalışma. Muhasebe ve Denetime Bakış, 7( 24), 153-170
• Kaya, U. vd. (2016). Yeni Bir Kurumsal Raporlama Yaklaşımı Olarak Entegre Raporlama ve Dünyadaki Uygulama Örnekleri Üzerine Bir Araştırma. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi. 6(11), 85-101
• Kaynar, B. (2011). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Anlayışına Dayalı Sosyal Raporlamanın İşletme Performansı Üzerine Etkisi: Türkiye Uygulaması. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi
• Kılıç, B. (2018). Entegre Raporlama ve Türkiye’deki Gelişmeler: Entegre Rapor Hazırlayan İşletmeler ve BİST Kurumsal Sürdürülebilirlik Endeksinde Yer Alan İşletmeler Açısından Bir İnceleme. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi. 20(1). 28-64
• Lungu, C.I vd. (2011), Exploratory Study on Social and Environmental Reporting of European Companies in Crises Period. Accounting and Management Information Systems. 10(4), 459-478
• Maali, B. vd. (2008), Social Reporting by Islamic Banks. A Journal of Acounting, Finance and Business Studies.42(2), 266-289
• Öztürk,C. ve Marşap, B. (2018). Corporate Social Responsibility Reporting in Telecommunication Industry: The Case of the US, UK, and Turkey. Muhasebe ve Finansman Dergisi. Nisan, 217-234
• Ratanajongkol, S., Davey, H. and Low, M. (2006), Corporate social reporting in Thailand: The news is all good and increasing, Qualitative Research in Accounting & Management, 3 (1), 67-83. https://doi.org/10.1108/11766090610659751
• Richards, B. ve Wood, D. (2009). The Value of Social Reporting Lessons Learned From a Series of Case Studies Documenting The Evolution of Social Reporting at Seven Companies. Boston College Center for Corporate Citizenship
• Shim, J. K. and Siegel, J. G. (1999). Theory And Problems of Financial Accounting (2.b.). New York: McGraw-Hill Companies, Inc.
• Sozbilir, H. (1981). İşletmelerde Sosyal Muhasebe Kuramı ve Türkiye’de Bir Anket Çalışması. Neriman ve İbrahim Küçükkurt Sosyal Hizmetler, Eğitim, Sağlık ve Bilimsel Araştırma Vakfı Yayınları, No:1
• Sürmen, Y. ve Aygün, D. (2005). İşletmelerde Sosyal Raporlama, Muhasebe Finansman Dergisi, 26, 35-42
• Thompson, P., Zakaria, Z. (2004). Corporate Social Responsibility Reporting in Malaysia. The Journal of Corporate Citizenship, Spring, 13, 125- 136
• Toroslu, V. ve Durmuş, C. N. (2017). Finansal Tablolar Analizi: Kavramlar ve Analiz Teknikleri, Seçkin Yayıncılık
• Torrecchia P. (2013) Social Accounting. In: Idowu S.O., Capaldi N., Zu L., Gupta A.D. (eds) Encyclopedia of Corporate Social Responsibility. Springer, Berlin, Heidelberg
• Tsang, E. W.K. (1998). A Longitudinal Study of Corporate Social Reporting in Singapore: The Case of the Banking, Food and Beverages and Hotel Industries, Accounting, Auditing & Accountability Journal, 11(5), 624-635
• Uysal, T. ve Kurt, G.U. (2016). Kar Amaci Gütmeyen İşletmelerde Denetim: Bir Paradoks Mu? Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. Muhasebe Denetimi Özel Sayısı. 21(5), 1555-1559
• Wallage, P. (2000). Assurance on Sustainability Reporting: An Auditor View. Auditing, 19: 53-65.
• Yong, J. ve Pozzoli, M. (2019). Benefits of Integrated Reporting for Small Businesses and Not for Profit Organizations. https://www.ifac.org/knowledge-gateway/contributing-global-economy/discussion/benefits-integrated-reporting-small (25.02.2020)
• https://onedio.com/ (27.02.2020)
• https://tegv.org.tr/ (27.02.2020)
• https://tr.wikipedia.org/ (27.02.2020)