Geç Orta Çağ Türk Dönemi’nde Manavgat Kalesi (1071-1453)

Year 2022, Volume: 10, 357 - 370, 26.06.2022

Meydan Palalı

Abstract

Bu makalenin konusunu, Manavgat Kalesi’nin geç Orta Çağ Türk dönemi kullanım süreci oluşturmaktadır. Manavgat ve yakın çevresindeki yerleşimlerin tarihî süreci hakkında birçok çalışma mevcuttur. Fakat, Manavgat Kalesi ile ilgili herhangi bir detaylı yayın çalışması yapılmamıştır. Yerinde yapılan inceleme ve araştırmalar neticesinde kalenin planı çıkarılmış, mimari evreleri saptanmaya çalışılmış ve mevcut mimari izlerden kalenin üç boyutlu restitüsyon çizimleri yapılmıştır Kalenin büyük bir bölümünün yıkılmış olmasından dolayı, kale günümüzde kullanılmamaktadır. Türk fethi ardından bu küçük kale, güneye doğru yeni surlarla genişlemiş ve çevredeki yerleşim merkezi durumuna gelmiştir. Manavgat tarihi açısından çok önemli bir yapı olan Manavgat Kalesi, 13 ve 14. yüzyılda bölgenin Türkleşmesi sürecinde yönetim merkezi olarak kilit rol oynamıştır. Manavgat Kalesi’nin yöneticileri, özerk bir beylik gibi hareket etmiş ve kendi darphanesinde kısa bir süre de olsa sikke basmıştır.

Keywords

Melas, Manavgat Kalesi, Orta Çağ, Türk Dönemi

Supporting Institution

Bulunmamaktadır

Project Number

Bulunmamaktadır

Thanks

Bulunmamaktadır

Manavgat Castle in the Late Middle Ages Turkish Period (1071-1453)

Abstract

The subject of this article is the usage process of the Manavgat Castle in the late Mediavel Ages Turkish period. There are many studies about the historical development of the settlements in Manavgat and its surroundings. However, no detailed publication work has been make about Manavgat Castle so far. As a result of the on-site investigations and research, the ground plan of the castle has been drawn, attempts have been made to determine its architectural phases made based on the existing architectural traces. Since a large part of the castle has been destroyed, the castle is no longer in use today. The castle, which had been built the Roman period, was also used in the Byzantine, Seljuk, Princely and Ottoman periods. After the conquest by the Turks, the small castle was extended to the south with new walls and became a settlement center in the area. Manavgat Castle, a very important structure in the history of Manavgat, played a key role as an administrative center in the process of Turkishizition of the region in the 13th and 14th centuries. The rulers of Manavgat Castle acted as an autonomous principality and minted coins in their own mint, albeit for a short time

Keywords

Melas, Manavgat Castle, Middle Ages, Turish Period

Project Number

Bulunmamaktadır

References

• Ahmet Eflaki 1973, Ariflerin Menkıbeleri. II. Çev. T. Yazıcı, İstanbul.
• Bozkuş M.A. 2018, “Geç Ortaçağ’da Tutulmuş Türk Tarihine dair Kıbrıs Kronikleri”. TAD 37/63, 135-169.
• İbn Bibi 1996, El-Evamirü’l-Ala’iyye ve al-Umuri’l-Ala’iyye (Selçukname). I. Çev. M. Öztürk, Ankara.
• Eravşar O. 2011, “2009 Yılı Alara Kazısı”. Kazı Sonuçları Toplantısı 32, 200-212.
• Eravşar O. & Tay L. 2020, “Alanya Kalesi 2018 Yılı Çalışmaları”. Uluslararası Kazı Araştırma ve Arkeometri Sempozyumu 41, 623-643.
• Erdoğru M. A. 2013, Fatih Sultan Mehmed Zamanında Alaiyye Sancağı. Alanya.
• Foss C. 1977, “Late Antique and Byzantine Ankara”. Dumbarton Oaks Paper 31, 29-87.
• Güç Ş. 2016, Şikari’nin Dilinden Karamanoğulları Tarihi. Ankara.
• Güçlü M. 2020, “Cumhuriyet Döneminde Manavgat Kazası (1923-1950)”. USAD 13, 149-212.
• Hellenkemper H. & Hild F. 2004, Tabula İmperii Byzantini, Lykien und Pamphylien 8. Österreich.
• İşler B. 2020, “Sillyon’un Bizans Dönemi Dini Yapılaşması”. Ed. M. Taşkıran, Sillyon Çalışmaları I: Yüzey Araştırmaları Işığında Sillyon ve Çevresi. İstanbul, 141-161.
• Karaca B. 2002, XV. ve XVI. yüzyılda Teke Sancağı. Isparta.
• Komnena A. 2021, Alexiad: Malazgirt’in Sonrası. Çev. B. Umar, İstanbul.
• Makhairas L. 1932, Recital Concerning the Sweet Land of Cyprus entidlet “Cronicle”. Trans. R. M. Dawkins, Oxford – England.
• Ostrogorsky G.1959, “Byzantine Cities in the Early Middle Ages”. Dumbarton Oaks Paper 13, 45-66. Öztürk H. & Perk H. 2011, Anadolu Sikke Monografileri II. İstanbul.
• Piesker K. 2017, “Side”. Ed. P. Niewöhner, The Archaeology of Byzantine Anatolia: From the End of Late Antiquity until the Coming of the Turks. New York, 294-302.
• Smbat C. 2005. Smbat Saparepet’s Choronicle. Çev. R. Bedrosian. New Jersey.
• Taşkıran M. 2020, “Pamphylia Ovasında Bir Savunma Kenti: Sillyon”. Ed. M. Taşkıran, Sillyon Çalışmaları I: Yüzey Araştırmaları Işığında Sillyon ve Çevresi. İstanbul, 1-33.
• Taşkıran M. 2021, Sillyon Çalışmaları II: Pamphylia’nın Mağrur Kenti Sillyon (Karahisar-ı Teke Kalesi) Başlangıcından Günümüze Bir Kent Panoraması. İstanbul.
• Tekindağ M. C. 1954, “Karamanlıların Gorigos Seferi (1367)”. Tarih Dergisi 9/6, 161-174.
• Vryonis Jr. S. 2020, Küçük Asya’da Orta Çağ Helenizminin Çöküşü ve 11. yüzyıldan Başlayarak 15. yüzyıla kadar İslamlaşma Süreci. Çev. İ. Erman. İstanbul.
• Yıldız A. & Öz M. 2020, Beylikten Cumhuriyete Manavgat Tarihi. Ankara.
• Yörük S. 2019a, “Manavgat Kazası’nın Yeniden Teşkili”. Tarih Okulu Dergisi 12/XXXIX, 386-420.
• Yörük S. 2019b, “Osmanlı İdari Teşkilatında Manavgat (XV-XVIII. Yüzyıllar)”. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 19, 137-170.
• Yörük S. 2019c, “XVI. Yüzyılın İlk Yarısında Manavgat Sancağı ve Sancakbeyleri”. MJH IX/2, 589-603.
• Yuvalı A. 1996, “Gazan Han”. İslam Ansiklopedisi 13. İstanbul, 429-433.