Birleştirme II Tekniğinin Yaşam Becerileri Gelişimi Üzerine Etkisi

Year 2019, Volume: 8 Issue: 4, 1148 - 1171, 20.12.2019

Gamze Yayla Eskici Tuncay Özsevgeç

Abstract

Bu
çalışmada, Birleştirme II tekniğinin ortaokul 5. Sınıf öğrencilerinin yaşam
becerileri üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın
örneklemini 34 ortaokul 5. sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Veri toplama
araçları olarak, yaşam becerileri ölçeği geliştirilmiş ve bu ölçekten
faydalanılarak yaşam becerileri gözlem formu hazırlanmıştır. Ayrıca,
öğrencilerin kendilerini yaşam becerileri açısından değerlendirmesi için
öz-değerlendirme formları kullanılarak yaşam becerileri gözlem formu verileri
desteklenmeye çalışılmıştır. Uygulama sırasında sınıfa üç kamera
yerleştirilerek başarı seviyelerine göre seçilen 9 öğrencinin yaşam becerileri
gelişimi derinlemesine incelenmiştir. Verilerin analizinde, gözlem formunun
nicel verileri frekanslandırılmış, öz- değerlendirme formunun nitel verileri
ise betimsel analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmanın
sonucunda, iletişim ve takım çalışması becerilerindeki gelişme ve öğrenci
seviyeleri arasında bir ilişki bulunmazken bu becerilerde her öğrenci
seviyesinde iyileşme sağlandığı belirlenmiştir. Karar verme becerisinde ise, üst
seviye öğrencilerin başlangıç düzeylerinin çok değişmediği bu becerinin orta ve
alt seviyedeki öğrencilerde gelişim sağladığı görülmüştür. Liderlik becerisinde,
başarı seviyesi ile beceri düzeyi arasında bağıntı bulunmuştur. Başarı seviyesi
arttıkça liderlik becerisi düzeyi de artmaktadır. Bu bağlamda, üst ve orta
seviye öğrencileri başlangıçta da iyi ortalamaya sahip olduklarından liderlik
becerilerinde fark edilir bir gelişme yaşanmasa da, tekniğin alt seviye
öğrencilerde liderlik becerilerini geliştirdiği ortaya çıkarılmıştır. Öz-değerlendirme
bulguları sayesinde becerilerdeki gelişimlerin yönü yorumlanmış ve elde edilen
temaların yaşam becerilerin alt boyutlarına eklenmesi önerilmiştir. 

Keywords

Yaşam becerileri, birleştirme II tekniği

References

• Akkuş, A. (2013). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin işbirlikli öğrenme modeli hakkında bilgilendirilmesi, bu modeli sınıfta uygulamaları ve elde edilen sonuçların değerlendirilmesi: Muş ili örneği (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum. Aksoy, G. ve Gürbüz, F. (2012). İşbirlikli iki farklı tekniğin öğrencilerin akademik başarıları üzerine etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 67-78.Alkın, C. ve Ünsar, S. (2007). Liderlik özellikleri ve davranışlarının belirlenmesi üzerine bir araştırma, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(3), 75-94. Alver, B. (2004). Psikolojik Danışma Ve Rehberlik Eğitimi Alan Öğrencilerin Empatik Beceri Ve Karar Verme Stratejilerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 10, 185-205. Bastian, V. A., Burns, N. R., and Nettelbeck, T. (2005). Emotional intelligence predicts life skills, but not as well as personality and cognitive abilities. Personality and individual differences, 39(6), 1135-1145. https://doi.org/10.1016/j.paid.2005.04.006Bayrakçeken, S., Doymuş, K. ve Doğan, A. (2013). İşbirlikli öğrenme modeli ve uygulanması. Ankara: Pegem A. Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilgiler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Chan, K. W. (2004). Using'Jigsaw II'in teacher education programmes. Hong Kong Teachers’s Centre Journal, 3, 91-97. Çepni, S. (2014). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (7. Baskı). Trabzon: Cenepler.Çepni, S. (Ed.) (2016). PISA ve TIMMS mantığını ve sorularını anlama (1. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık. Doğru, M. ve Ünlü, S. (2012). Jigsaw IV tekniği kullanımının fen öğretiminde öğrencilerin motivasyon, fen kaygısı, akademik başarılarına etkisi. Mediterranean Journal of Humanities, 2(2), 57-66. https://doi.org/10.13114/MJH/20122738Dori, Y. J., Yaroslavsky, O., and Lazarowitz, R. (1995). The effect of teaching the cell topic using the jigsaw method on students’ achievement and learning activity, ERIC clearinghouse for science. Mathematics and Environmental Education. Columbus, Ohio. ED, 387, 336.Doymuş, K. (2007). The effect of a cooperative learning strategy in the teaching of phase an done-component phase diagrams. Journal of Chemical Education, 84(11), 1857-1860. https://doi.org/10.1021/ed084p1857Dökmen, Ü. (2010). Sanatta ve günlük yaşamda iletişim çalışmaları ve empati (44. Baskı). İstanbul: Remzi kitapevi. Emir, S., ve Acar, S. (2007). Zekâ-Liderlik İlişkisi: Üstün Zekâlı Olan Ve Olmayan Öğrencilerin Liderlik Becerilerinin Karşılaştırılması. HAYEF: Journal of Education, 4(2), 189-201.Ersoy, Ö., ve Avcı, N. (2004). Üstün zekâlı ve üstün yetenekliler. Üstün Yetenekli Çocuklar Seçilmiş Makaleler Kitabı. İstanbul: Çocuk Vakfı Yayınları.Friedman, L. A. and Mann, L. (1993). Coping patterns in adolescent decision making: An Israili- Australian comparison.Journal of Adolecence. 16, 187-199. https://doi.org/10.1006/jado.1993.1016Güçray, S. S. (2001). Ergenlerde karar verme davranışlarının öz saygı ve problem çözme becerileri algısı ile ilişkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(8), 106-121.Güneş, A. R. (2007). Sözün dili, dilin özü: Hayat kazandıran anahtar sözler. İstanbul: Rağbet Yayınları. Güven, B. (2013). Etkili iletişim (1. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. Güvenç, G., ve Aktas, V. (2006). Ergenlik döneminde yas, toplumsal cinsiyet, bireysel ve ilişkisel tutumlar, benlik degeri ve yasam becerilerine ilişkin algi arasındaki ilişkiler. Türk Psikoloji Dergisi, 21(57), 45.Griffin, P. and Care, E. (Eds.). (2015). Assessment and teaching of 21st century skills. Dordrecht: Springer. https://doi.org/10.1007/978-94-017-9395-7Hergüner, G. (1998). 21. Yüzyılda Eğitimcileri Eğitimi ve Okul Düzeni. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15(15), 287-294.Karaçöp, A. (2010). Öğrencilerin elektrokimya ve kimyasal bağlar ünitelerindeki konuları anlamalarına animasyon ve jigsaw tekniklerinin etkileri (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.Karip, E. (1998). Dönüşümcü liderlik. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 4(4), 443-465.Kaya, İ. (2016). Yaşam becerileri programının (YBP) 4 yaş çocukların problem davranışlarına ve sosyal becerilerine etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.Koç, Y. (2013). Fen bilimleri dersinin öğretiminde jigsaw II tekniğinin etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(24).Kolburan, G. ve Tosun, Ü. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencileri arasında yaşam becerileri eğitimi yoluyla I. kademede edinilmiş değerleri pekiştiren gelişimsel bir model önerisi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Dergisi. Erişim adresi: http://acikarsiv.aydin.edu.tr/jspui/handle/1/222 Köksal, A., ve Gazioğlu, A. İ. (2007). Ergenlerde duygusal zekâ ile karar verme stratejileri arasındaki ilişki. HAYEF: Journal of Education, 4(1), 133-146.Köseoğlu, P. (2010). Biyoloji eğitiminde birleştirme tekniği temelli öğretimin akademik başarı, özyeterlilik ve tutuma etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39,244-254. Law, Y. K. (2011). The effects of cooperative learning on enhancing Hong Kong fifth graders' achievement goals, autonomous motivation and reading proficiency. Journal of Research in Reading, 34(4), 402-425. https://doi.org/10.1111/j.1467-9817.2010.01445.xMann, L., Harmoni, R. and Power, C. (1989). Adolescent decision-making: The development of competence. Journal of Adolescence. 12(3): 265-278. https://doi.org/10.1016/0140-1971(89)90077-8NCREL and Metiri Group. (2003). EnGauge 21st century skills : Literacy in the digital age. Erişim adresi: www.ncrel.org/engauge.org/engauge Milli Eğitim Bakanlığı (2009). İlköğretim 1,2 ve 3. sınıflar hayat bilgisi dersi öğretim programı ve klavuzu .Talim Terbiye Kurulu, Ankara.Milli Eğitim Bakanlığı (2013). Fen bilimleri dersi öğretim programı. Talim Terbiye Kurulu, Ankara.Milli Eğitim Bakanlığı (2017). Fen bilimleri dersi öğretim programı. Talim Terbiye Kurulu, Ankara.National Chilcare Accereditation Council (NCAC). (2009). Supporting children’s development. 32, 3-5.Özmete, E. (2008). Gençlere yönelik yaşam becerileri ölçeğinin geliştirilmesi geçerlik ve güvenirlik çalışmaları, Milli Eğitim, 36(177), 253-269. Özmete, E. (2009). Gençlere yönelik yaşam becerileri eğitimi programının geliştirilmesi ve uygulanması. (Araştırma Raporu TÜBİTAK proje no: 104K084). Ankara. Patton, Q., M. (2002). Qualitative Reseach & Evaluaiton Methods (3th edition). United States of America: SAGE Publications.Sever, S. (1998). Dil ve iletişim: Etkili yazılı ve sözlü anlatım. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 31(1), 51-66. https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000244Scvaneveldt, Y. D. and Adams, G. R. (1983). Adolescents and the decision making process. Theory Into Practice. 22(2), 98-104. https://doi.org/10.1080/00405848309543046Shimamoto, K. and Ishii, M. (2006). Development of a daily life skills scale for college students. Japanese Journal of Educational Psychology, 54(2), 211-221. https://doi.org/10.5926/jjep1953.54.2_211Slavin, R. E. (1995). Cooperative learning: Theory, research, and practice (2nd edition). Allyn &Bacon. Stamovlasis, D., Dimos, A. and Tsaparlis, G., (2006). A study of group interaction processes in learning lower secondary physic. Journal of Research in Science Teaching, 43(6), 556-576. https://doi.org/10.1002/tea.20134Sternberg, R. J. (2005). "WICS: A Model of Giftedness im Leadership" Roeper Review. 28,1 37-44. https://doi.org/10.1080/02783190509554335Şehun, H. (2000). Karar verme becerileri eğitim programının ilköğretim son sınıf öğrencilerinin karar verme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara. Şimşek, Ü. (2005). İşbirlikli öğrenme yöntemlerinin fen bilgisi dersinin akademik başarı ve tutumuna etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.Tarhan, L. ve Sesen, B. A. (2012). Jigsaw cooperative learning: acid-base theories. Chemisrty Education Research and Practice, 13(3), 307-313. https://doi.org/10.1039/C2RP90004AYin, R., K. (2011). Oualitative research from start to finish, A Division of Guilford Publications, New York.Yuen, M., Chan, R. M., Gysbers, N. C., Lau, P. S., Lee, Q., Shea, P. M., ... and Chung, Y. B. (2010). Enhancing life skills development: Chinese adolescents’ perceptions. Pastoral Care in Education, 28(4), 295-310. https://doi.org/10.1080/02643944.2010.528015 Holt, N. L., Tink, L. N., Mandigo, J. L., and Fox, K. R. (2008). Do youth learn life skills through their involvement in high school sport? A case study. Canadian Journal of Education, 281-304.Uygur, E. (2009). İlköğretim 7. Sınıf fen ve teknoloji dersi kuvvet ve hareket ünitesinin öğretiminde işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısına, tutuma ve bilgi kalıcılığına etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.Yeşilyaprak, B. (2000). Eğitimde rehberlik hizmetleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2011). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.Yuen, M. (2011). Fostering connectedness and life skills development in children and youth: International perspectives. Asian Journal of Counselling, 18(1/2), 1-14.Walker, I. and Crogan, M. (1998). Academic performance, prejudice, and the jigsaw classroom: New pieces to the puzzle. Journal of Community & Applied Social Psychology, 8(6), 381-393. https://doi.org/10.1002/(SICI)1099-1298(199811/12)8:6<381::AID-CASP457>3.0.CO;2-6Weixel, S. and Wempen, F. (2010). Life Skills for the 21st Century: Building a Foundation for Success. Prentice Hall.World Health Organization. (1997). Life skills education for children and adolescents in schools. In Life skills education for children and adolescents in schools . Geneva.