ÇALIŞANIN İŞE TUTULMASI

Year 2018, Volume: 27 Issue: 2, 33 - 43, 16.10.2018

Ramazan Asar

Abstract

Günümüzde
insanın sahip olduğu nitelikler bir sermaye olarak görülmektedir. Bu nedenle
daha çok niteliği olan ve örgüte daha çok hizmet eden çalışanlar; örgüt için
daha değerlidir. Örgütler her çalışandan aynı verimi almak yerine her birinden
en yüksek verimi almaya çalışmaktadır. Eskiye göre daha değerli görülen
insanın, işini isteyerek yapmasını sağlamak zorunluluk haline gelmiştir. Çünkü
çalışanın işini tutku ile yapması ve yaptığı işten gurur duyması, bireyler için
önemli olduğu gibi bunu sağlamak da örgüt ve yöneticiler için önemlidir.
Çalışanın işine tutku ile bağlı olması, işini severek yapmasını ve yaptığı
işten gurur duymasını getirmektedir. Bu yüzden çalışmada öncelikle, çalışanın
işe tutulması kavramı ve ilişkili kavramlar incelenmiştir. Bunun neticesinde
çalışanın işe tutulmasının sağlanması yönünde örgüt ve yöneticilerin dikkatinin
çekilerek onlara fikir verilmesi amaçlanmıştır.

Keywords

Çalışanın İşe Tutulması, Angaje Olmak, İşe Gönülden Adanma, Örgüte Cezbolma

References

• Kaynaklar Armstrong, M. ve Taylor, S. (2014). Armstrong’s Handbook of Human Resource Management Practice. Kogan Page, London. Arastaman, G. (2009). Lise birinci sınıf öğrencilerinin okula bağlılık (school engagement) durumlarına ilişkin öğrenci, öğretmen ve yöneticilerin görüşleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26 (26): 102-112. Atalay, İ. (2005). Örgütsel vatandaşlık ve örgütsel adalet. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon. Bakalcı, H. (2010). İşe gönülden adanma ve insan kaynakları yönetimi uygulamaları arasındaki ilişki ve bir örnek olay. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, İstanbul. Balay, R. (2000). Özel ve resmi liselerde yönetici ve öğretmenlerin örgütsel bağlılığı: Ankara ili örneği. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara. Balcı, A. (2003). Örgütsel Sosyalleşme: Kuram, Strateji ve Taktikler. PegemA Yayıncılık, Ankara. Başaran, İ. E. (1982). Örgütsel Davranış. Ankara Üniversitesi Yayınları, Ankara. Başaran, İ. E. (2004). Yönetimde İnsan İlişkileri: Yönetsel Davranış. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara. Buluç, B. (2009). Sınıf öğretmenlerinin algılarına göre okul müdürlerinin liderlik stilleri ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 15 (1): 5-34. Catsouphes, M. P. ve Costa, C. M. (2009). Engaging the 21st century multi-generational workforce. The Sloan Center on Boston College, 1-33. Corporate Leadership Council, (2004). Driving Performance And Retention Through Employee Engagement. Corporate Executive Board, Washington, DC. Çelikten, M. (2004). İdeal bir okul müdürü portresi. Akademik Araştırmalar Dergisi, 21: 195-204. Çelikten, M. (2005). Neden iş analizi yapılmalı? Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18 (1): 127-135. Çöl, G. ve Gül, H. (2005). Kişisel özelliklerin örgütsel bağlılık üzerine etkileri ve kamu üniversitelerinde bir uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 19(1): 291-306. Dönmez, B. (2013). Motivasyon (ss. 185-229) içinde: Eğitim Yönetiminde Kuram ve Uygulama (Ed.: Servet Özdemir). Pegem Akademi, Ankara. Gül, H. (2003). Karizmatik liderlik ve örgütsel bağlılık ilişkisi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış doktora tezi, Gebze Teknik Üniversitesi, Kocaeli. Hodginson, H. L. (1962). Education in Social and Cultural Perspectives. Englewood Cliffs, New Jersey. İnce, M. ve Gül, H. (2005). Yönetimde Yeni Bir Paradigma: Örgütsel Bağlılık. Çizgi Kitabevi, Konya. Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of management journal, 33 (4): 692-724. Karslı, M. D. (2004). Yönetsel Etkililik. PegemA Yayıncılık, Ankara. Lunenburg, F. C. ve Ornstein, A. C. (2013). Eğitim Yönetimi (Çev. Ed.: G. Arastaman). Nobel Yayınları, Ankara. Markos, S., ve Sridevi, M. S. (2010). Employee engagement: The key to improving performance. International Journal of Business and Management, 5 (12): 89-96. Macey, W. H. ve Schneider, B. (2008). The meaning of employee engagement. Industrial and organizational Psychology, 1 (1): 3-30. Özdemir, M. (2014). Eğitim Örgütlerinde İnsan Kaynakları Yönetimi: Kuram Uygulama Teknik. Anı Yayıncılık, Ankara. Özdevecioğlu, M. (2003). Örgütsel vatandaşlık davranışı ile üniversite öğrencilerinin bazı demografik özellikleri ve akademik başarıları arasındaki ilişkilerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (20): 117-135. Porter, L. W., Steers, R. M., Mowday, R. T. ve Boulian, P. V. (1974). Organizational commitment, job satisfaction, and turnover among psychiatric technicians. Journal of Applied Psychology, 59 (5): 603-609. Robbins, S. P. ve Judge, T. (2013). Örgütsel Davranış (Çev. Ed.: İ. Erdem). Nobel Yayınları, Ankara. Robbins, S. P., Decenzo, D. A. ve Coulter, M. (2013). Yönetimin Esasları (Çev. Ed.: A. Öğüt). Nobel Yayınları, Ankara. Saks, A. M. (2006). Antecedents and consequences of employee engagement. Journal of Managerial Psychology, 21 (7): 600-619. Seijts, G. H. ve Crim, D. (2006). What engages employees the most or, the ten C’s of employee engagement. Ivey Business Journal, 70 (4): 1-5. Sezgin, F. (2005). Örgütsel vatandaşlık davranışları: Kavramsal bir çözümleme ve okul açısından bazı çıkarımlar. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (1): 317-339. Woodruffe, C. (2006). The crucial importance of employee engagement. Human Resource Management International Digest, 14 (1): 3-5. Yalabik, Z. Y., Popaitoon, P., Chowne, J. A., ve Rayton, B. A. (2013). Work engagement as a mediator between employee attitudes and outcomes. The International Journal of Human Resource Management, 24 (14): 2799-2823. Yazıcıoğlu, İ. ve Topaloğlu, I. G. (2009). Örgütsel adalet ve bağlılık ilişkisi: konaklama işletmelerinde bir uygulama. İşletme Araştırmaları Dergisi, (1): 3-16.