SÖYLEMİN ANALİZİ

Year 2025, Volume: 65 Issue: 1, 501 - 536, 25.06.2025

Mehmet Akif Duman

https://doi.org/10.33171/dtcfjournal.2025.65.1.21

Abstract

Söylem analizinde yöntem araştırmacının hangi konuyu, hangi bağlamda ele almak istediği ile alakalı olarak belirlenir. Dolayısıyla tüm söylem türlerine uygulanabilir bir analiz yönteminin varlığından söz edilemez. Söylemin amacı ve yöntemi arasındaki gerilim birçok farklı kuramın ortaya konması ile aşılmaya çalışılmıştır. Fakat daha en başta söylemin tanımı üstünde dahi bir mutabakat sağlanamaz. Birçok disiplinin ortak analiz yöntemi olan söylemin tanımlarında görülen farklılık uygulamaya da yansır. Analiz nesnesine ne şekilde bakılması gerektiği ile ilgili birkaç maddelik önerilerden otuzar maddelik listelere kadar birçok farklı yöntem önerilmesine rağmen temel dinamikler neredeyse sabittir. İki yüzden fazla kaynak incelenerek vardığımız sonuç tüm söylem türlerinde temel olan dört kavram setini ayıklamamızı sağlamıştır. Söylemin analizi dil ve iletişim, özne ve toplum, güç ve iktidar ve ideoloji gibi kavramlarla doğrudan ilişkilidir. Diğer birçok temel kavramın da bu başlıklar altında değerlendirilebileceği görülmüştür. Mesela “yapı, metin, anlam, üslup, bağlam” gibi kavramlar Dil ve İletişim başlığı altında değerlendirilebilir. Yahut “yasak, tabu, sınıf, politika, devlet” gibi kavramlar Güç ve İktidar başlığı altında ele alınabilir niteliktedir. Söylem analizinin giderek girift bir hal alan yapısı bilhassa başlangıç düzeyinde analizcinin başa çıkması gereken çok başlı bir kuram canavarına dönüşmektedir. Makalenin amacı taksonomik bir kolaylıkla temel düzeyde analiz için kılavuz oluşturmaktır.
Dilin bir sistemi vardır, ancak söylemin bir sisteminin olması hem bildiri hem de etki aracı olması sebebiyle mümkün görünmemektedir. Bu nedenle aslında genel ve belirsiz bir ifade olan söylem analizi yerine belirli ve özel bir kavramsal çerçeve çizen söylemin analizi demek daha doğru olacaktır.

Keywords

söylem analizi , dil , özne , iktidar , ideoloji

THE ANALYSİS OF DİSCOURSE

Abstract

In discourse analysis, the method is determined according to the topic and the context adressed by the researcher. Therefore, it isn’t possible to talk about an all to apply discourse analysis method. The tension between the purpose and method of discourse has been tried to be overcome with many different theories. Yet, even on the definition of discourse, there isn’t any consensus. A common analysis method for many disciplines, discourse, different definitions of which are also reflected in practice. Although many different methods, from a few-item to thirty-item lists, have been suggested on how to handle the object of analysis, the basic dynamics are almost constant. We attained four sets of concepts being fundamental to all types of discourse by examining more than two hundred sources. The analysis of discourse is directly related to concepts such as language and communication, subject and society, power and authority, and ideology. Many other basic concepts can also be evaluated under these titles. For example, concepts such as "structure, text, meaning, style, context" can be evaluated under the title of Language and Communication. Or concepts such as "prohibition, taboo, class, politics, state" can be considered under the title of Power and Authority. The increasingly complex structure of discourse analysis is turning into a multi-headed theoretical monster that needs to be handled by the analyst, especially at the beginning. The aim of the article is to provide a taxonomically easy guide for basic level analysis.
Language has a system, but discourse doesn’t seem to have a possible system because of its being both a means of influence and message. In order to draw a more specific conceptual framework., instead of the general and vague expression ‘discourse analysis’, it would be more appropriate to call ‘the analysis of discourse’.

Keywords

Discourse analysis , language , power , subjekt , ideology

References

• Alexander, J. C. (2008). Klasiklerin Merkeziliği, (O. Baş, Çev.). S. P. Turner (Ed.). Sosyal Teori ve Sosyoloji: Klasikler ve Ötesi içinde (s. 27-46). İstanbul: Küre Yayınları.
• Althusser, L. (2008). Psikanaliz Üzerine Yazılar Freud ve Lacan, (İ. Keskinoğlu, Çev.). İstanbul: İthaki Yayınları.
• Althusser, L. (2006). Makyavel’in Yalnızlığı, (T. Ilgaz, A. Şenel ve S. Çarmık, Çev.). Ankara: Epos.
• Althusser, L. (2005). Yeniden Üretim Üzerine, (A. Işık Ergüden, Çev.). İstanbul: İthaki Yayınları.
• Althusser, L. (1987). Politika ve Tarih. (A. Şenel ve Ö. Sezgin, Çev.). Ankara: V Yayınları.
• Althusser, L. (1971). Ideology and Ideological State Apparatuses. Lenin and Philosophy and Other Essays içinde. London: New Left Books.
• Arık, B. (2009). Hrant Dink Cinayeti Haberlerinin Söylemi. M. Şeker ve T. Şeker (Editörler), Terör ve Haber Söylemi içinde (s. 241-289). İstanbul: Literatürk.
• Austin, J. L. (1972). Zur Theorie der Sprechakte. Stuttgart: Reclam.
• Barthes, R. (1993). Göstergebilimsel Serüven. (M. Rifat ve S. Rifat, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Beard, A. (2000). The Language of Politics. London: Routledge.
• Becker, S. (1984). Marxist Approaches to Media Studies: The British Experience. Critical Studies in Mass Communication 1, 66-80.
• Bentham, J. (2008). Panoptikon ya da Gözün İktidarı. (Z. Özaslan, Çev.). B. Çoban ve Z. Özarslan (Editörler). Panoptikon Gözün İktidarı içinde (s. 9-75). İstanbul: Su Yayınları.
• Benveniste, E. (1995). Genel Dilbilim Sorunları. (E. Öztokat, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Berger, P L ve Luckmann T. (2008). Gerçekliğin Sosyal İnşâsı Bir Bilgi Sosyolojisi İncelemesi. (V. S. Öğütle, Çev.). İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Bidet, J. (2016). Foucault’yu Marx’la Okumak. (Z. Cunillera, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları. Blanche, M. T ve Durrheim, K. (1999). Research in Practice. Cape Town: University of Cape Town Press.
• Blommaert, J. ve Bulcaen, C. (2000). Critical Discourse Analysis. Annual Reviews Anthropol, 29, 447-466.
• Bourdieu, P. (1984). Distinction. London: Routledge.
• Brown, G. ve Yule, G. (1983). Discourse Analysis. Cambridge: Cambridge University Press.
• Brown, P . v e L evinson, S. C. (1987). Politeness: Some Universals in Language Usage. Cambridge: Cambridge University Press.
• Bühler, K. (1934). Sprachtheorie. Die Darstellungsfunktion der Sprache. Jena: Verlag von Gustav Fischer.
• Büyükkantarcıoğlu, S. N. (2001). Yazınsal Eleştiri Kuramları İçerisinde Eleştirel Söylem Çözümlemesinin Yeri ve İşlevi. TÖMER Dil Dergisi, Dilbilimsel Eleştiri Özel Sayısı, 105, 17-29.
• Canetti, E. (2012). Kitle ve İktidar. (G. Aygen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Chatman, S. (2008). Öykü ve Söylem. Filmde ve Kurmacada Anlatı Yapısı. (Ö. Yaren, Çev.). Ankara: De ki Basım Yayım.
• Crystal, D. (2008). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. Oxford, UK: Blackwell.
• Cuntz, M. (2015). Deixis. J. Dünne ve A. Mahler (Editörler). Handbuch Literatur und Raum içinde (s. 57-70). Berlin: de Gruyter.
• Çelik, H. ve Ekşi, H. (2008). Söylem Analizi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 27(27), 99-117.
• Çoban, B. (2003). Söylem, İdeoloji ve Eylem: İktidar ve Muhalefet Arasındaki Mücadeleyi Çözümleme Denemesi. B. Çoban, Z. Özarslan (Editörler). Söylem ve İdeoloji içinde (s. 245-284). İstanbul: Su Yayınları.
• Çoban, B. ve Özarslan, Z. (2003). Söylem ve İdeoloji. İstanbul: Su Yayınları.
• Daly, C. (2013). Philosophy of Language. London: Bloomsbury Academic.
• De Man, P. (2008). Okuma Alegorileri. (M. Z. Çıraklı, Çev.). İstanbul: Paradigma Yayıncılık.
• Derrida, J. (1997). Of Grammatology. Baltimor & London: The John Hopkins University Press.
• Donovan, J. (2015). Feminist Teori. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Duman, M. A. (2023). Edimbilim (Dilbilimsel Pragmatizm). S. Çakır (Ed.). Dilbilim içinde (s. 77-134). Konya: NEÜ Press.
• Duman, M. A. (2022). Bir Metafor Olarak Metafor. Çanakkale: Paradigma Akademi.
• Duman, M. A. (2019). Retorikten Belâgate Mecâzdan Metafora. Ankara: Nobel.
• Eagleton, T. (1991). Ideology an Introduction. London: Verso.
• Elbirlik, T. ve Karabulut F. (2015). Söylem Kuramları: Bir Sınıflandırma Çalışması. Dil Araştırmaları, 17, 31-50.
• Elliott, R. (1996). Discourse Analysis: Exploring Action, Function and Conflict in Social Texts. Marketing Intelligence & Planning, 14(6), 65-68.
• Emre, İ. (2023). Edebiyat Bilimi. Teoriler-Yöntemler-Uygulamalar. 2. Cilt: Yöntemler. İstanbul: Fidan.
• Ercan, G. S. ve Danış, P. (2019). Söylem, Söylem Analizi ve Eleştirel Söylem Analizi: Tanımları ve Kapsamları. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 6(2), 527-552.
• Evre, B. (2009). Söylem Analizine Yönelik Farklı Yaklaşımlar: Bir Sınıflandırma Girişimi. İ. Parlak (Ed.). Medyada Gerçekliğin İnşası içinde (s. 107-152). Konya: Çizgi.
• Fairclough, N. (2016). A Dialectical-Relation Approach to Critical Discourse Analysis in Social Research. R. Wodak ve M. Meyer (Editörler). Methods of Critical Discourse Studies içinde (s. 86-108). London: Sage.
• Fairclough, N. (2003a). Analysing Discourse Textual Analysis for Social Research. London, UK: Routledge.
• Fairclough, N. (2003b). Dil ve İdeoloji. (B. Çoban, Çev.). B. Çoban ve Z. Özarslan (Editörler). Söylem ve İdeoloji içinde (s. 155-170). İstanbul: Su Yayınları.
• Fairclough, N. (1989). Language and Power. London: Longman.
• Fairclough, N. ve Wodak, R. (1997). Critical Discourse Analysis. Teun A. Van Dijk (Ed.). Discourse Studies: A Multidisciplinary Introduction içinde (s. 258-284). London: Sage.
• Fiske, J. (1996). İletişim Çalışmalarına Giriş. (S. İrvan, Çev.). Ankara: Ankara Bilim ve Sanat Yayınları.
• Foucault, M. (2011). Özne ve İktidar / Seçme Yazılar 2. (I. Ergüden ve O. Akınhay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınevi.
• Foucault, M. (2004). Marx’tan Sonra. (G. Aksay, Çev.). İstanbul: Çiviyazıları Yayınevi.
• Foucault, M. (1993). Michel Foucault Ders Özetleri 1970-1982. (S. Hilav, Çev.). İstanbul: YKY Yayınları.
• Foucault, M. (1987). Söylemin Düzeni. (T. Ilgaz, Çev.). İstanbul: Hil Yayınları.
• Foucault, M. (1982a). İktidar ve Bilgi. (O. Aruoba, Çev.). Tan, 3(4), 84-92.
• Foucault, M. (1982b). The Subject and Power. H. Lederer Dreyfus, P. Rabinow (Editörler). Michel Foucault içinde. Chicago: University of Chicago Press.
• Foucault, M. (1980). Power/Knowledge. Brighton: Harvester Press.
• Foucault, M. (1972). The Archaeology of Knowledge and the Discourse on Language. (A. M. Sheridan-Smith, Çev.). New York: Pantheon Books.
• Fowler, R. (1986). Linguistic Criticism. Oxford: University Press.
• Freud, S. (1998). Ruhçözümlemesine Yeni Giriş Konferansları. (E. Kapkın ve A. Kapkın, Çev.). İstanbul: Payel Yayınları.
• Gee, J. P. (2010). How to Do Discourse Analysis: A Toolkit. London and New York: Routledge.
• Gee, J. P. (1999). An Introduction to Discourse Analysis: Theory and Method. London and New York: Routledge.
• Goffman, E. (1976). Replies and Responses. Language in Society, 3, 254-313.
• Gramsci, A. (1971). Selections from the Prison Notebooks. (Q. Hoare ve G. Nowell-Smith, Çev.). London: Lawrence & Wishart.
• Grice, H. P. (1975). Logic and Conversation. (P. Cole ve J . L . Morgan, Çev.). Syntax and Semantics: Vol. 3: Speech Acts içinde (s. 41-58). New York: Academic Press.
• Günay, V. D. (2013). Söylem Çözümlemesi. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
• Güneş, Ö., Yeşil A. ve Öğreten N. (2019). Hüsn ü Aşk’ta Anlam Çeşitliliği Yönünden Kuşlar. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, Ö5, 239-260.
• Habermas, J. (1991). Erläuterung zur Diskursethik. Frankfurt am Main: Shurkamp Verlag.
• Habermas, J. (1988). On the Logic of the Social Sciences. Cambridge: The MIT.
• Hale, B. ve Wright, C. (2017). A Companion to the Philosophy of Language. Oxford: Blackwell. Hall, S. (1988). The Toad in the Garden: Thatcher Among the Theorists. C. Nelson ve L. Grossberg (Editörler). Marxism and the Interpretation of Culture içinde (s. 58-75). Urbana: University of Illinois Press.
• Hall, S. (1983). The Problem of ldeology. B. Matthews (Ed.). Marx 100 Years On içinde. London: Lawrence & Wishart,.
• Hall, S. (1977). Culture, the Media and the “Ideological Effect”. J. Curran, M. Gurevitch ve J. Woollacott (Editörler). Mass Communications and Society içinde (s. 315-348). London: Edward Arnold.
• Halliday, M. A. K. (2007). Language and Education. J. Webster (Ed.). L ondon-New York: Continuum.
• Harrison, B. (1979). An Introduction to the Philosophy of Language. London: Palgrave Macmillan.
• Hekman, S. (1999). Bilgi Sosyolojisi ve Hermeneutik. (H. Arslan ve B. Balkız, Çev.). İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Hindess, B. ve Hirst P. Q. (1977). Mode of Production and Social Formation. London: Macmillan.
• Howarth, D. ve Griggs, S. (2016). Discourse Analysis, Social Constructivism and Text Analysis: A Critical Overview. H. Keman, J. J. Woldendorp (Editörler). Handbook of Research Methods and Applications in Political Science içinde (s. 400-419). Northampton: Edward Elgar Publishing.
• Jager, S. (2001). Discourse and Knowledge: Theoretical and Methodological Aspects of a Critical Discourse and Dispositive Analysis. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Analysis içinde (s. 32-62). London: Sage.
• Johnstone, B. (2008). Discourse Analysis. Oxford: Blackwell.
• Jørgensen, M ve Phillips L. (2002). Discourse Analysis as Theory and Method. London: Sage.
• Juez, L. A. (2009). Perspectives on Discourse Analysis: Theory and Practice. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing,
• Keskin, F. (2011). Söylem, Arkeoloji ve İktidar. Doğu Batı Dergisi, 9, 15-23.
• Kocaman, A. vd. (2009). Söylem Üzerine. Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
• Lacan, J. (1968). The Language of the Self: The Function of Language in Psychoanalysis. (A. Wilden, Çev.). Baltimore: Johns Hopkins University Press.
• Laclau, E. ve Mouffe C. (1985). Hegemony and Socialist Strategy. London: Verso.
• Lamarque, P. V. (1997). Concise Encyclopedia of Philosophy of Language. Oxford: Pergamon.
• Lepore, E. ve Smith B. C. (2006). The Oxford Handbook of Philosophy of Language. Oxford: Oxford University Press.
• Lull, J. (2001). Medya İletişim Kültür. (N. Güngör, Çev.). Ankara: Vadi Yayınları.
• Lycan, W. G. (2008). Philosophy of Language: A Contemporary Introduction. London: Routledge.
• Macdonell, D. (1991). Theories of Discourse. Oxford: Basil Blackwell.
• Martinet, A. (1985). İşlevsel Genel Dilbilim. (B. Vardar, Çev.). Ankara: Birey Toplum Yayınları.
• Mc Closkey, R. (2008). A Guide to Discourse Analysis. Nurse Researcher, 16(1), 24-45.
• Mc Ginn, C. (2015). Philosophy of Language. Cambridge: The MIT Press.
• Megill, A. (2012). Aşırılığın Peygamberleri: Nietzsche, Heidegger, Foucault, Derrida. (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Miller, A. (2007). Philosophy Of Language. London and New York: Routledge.
• Mills, S. (2003). Söylem ve İdeoloji. (Z. Özarslan ve B. Çoban, Çev.). Z. Özarslan, B. Çoban (Editörler), Söylem ve İdeoloji içinde (s.113-130). İstanbul: Su Yayınevi.
• Mora, N. (2010). Medya Çalışmaları Medya Pedagojisi ve Küresel İletişim. Ankara: Nobel.
• Mumby, D. K. (2004). İdeoloji ve Anlamın Toplumsal İnşası: Bir İletişim Bakış Açısı. (Ç. Dursun, Çev.). Doğu Batı İdeolojiler, 3(30), 123-141.
• Oktar, L. (2002). Laik ve Anti-Laik Söylemlerde Biz ve Onlar Çatışması, S. Yağcıoğlu (Ed.), 1990 Sonrası Laik-Antilaik Çatışmasında Farklı Söylemler: Disiplinler Arası Bir Yaklaşım içinde (s. 163-174). İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
• Pala, İ. (2010). Ansiklopedik Divan Şiir Sözlüğü. İstanbul: Kapı Yayınları.
• Palmer, R. E. (2008). Hermenötik. (İ. Görener, Çev.). İstanbul: Ağaç Kitabevi Yayınları.
• Parker, I. (2002). Discourse Analysis. P. Banister, E. Burman, I. Parker, M. Taylor, C. Tindal (Editörler), Qualitative Methods in Psychology: A Research Guide içinde (s. 92-108). Buckingham: Open University Press.
• Parker, I. (1992). Discourse Dynamics: Critical Analysis for Social and Individual Psychology. London: Routledge.
• Philips, N. ve Hardy C. (2002). Discourse Analysis: Investigating Process of Social Construction. London: Sage.
• Posselt, G. ve Flatscher M. (2018). Sprachphilosophie: Eine Einführung. Wien: Facultas.
• Potter, J. (1996). An Analysis of Thinking and Research about Qualitative Methods. Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates.
• Potter, J. ve Wetherell M. (1994). Analyzing Discourse. A. Bryman, R. George Burgess (Editörler), Analyzing Qualitive Data içinde (s. 47-66). London: Routledge.
• Potter, J. ve Wetherell M. (1987). Discourse and Social Psychology: Beyond Attitudes and Behaviour. London: Sage.
• Poulantzas, N. (1978). State, Power, Socialism, New York: Verso.
• Prechtl, P. (1999. Sprachphilosophie. Stuttgart: Metzler.
• Punch, K. F. (2005). Sosyal Araştırmalara Giriş: Nicel ve Nitel Yaklaşımlar. (D. Bayrak, H. B. Arslan, Z. Akyüz, Çev.) Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Purvis, Trevor ve Alan Hunt. (2014). Söylem, İdeoloji, Söylem, İdeoloji, Söylem, İdeoloji…. (S. Coşar, Çev.). Moment Dergisi, 1(1), 9-36.
• Reah, D. (1998). The Language of Newspapers. London: Routledge.
• Reisigl, M. ve Wodak R. (2009). The Discourse-Historical Approach (DHA). R. Wodak, M. Meyer (Editörler). Methods for Critical Discourse Analysis içinde (s. 87-121). London: Sage.
• Ricoeur, P. (2007). Yorum Teorisi. (G. Y. Demir, Çev.). İstanbul: Paradigma Yayıncılık.
• Russell, B. (2014). İktidar. (M. Ergin, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Russell, G. ve Fara D. G. (2012). The Routledge Companion to the Philosophy of Language. London: Routledge.
• Scollon, R. (2001a). Action and Text: Towards an Integrated Understanding of the Place of Text in Social (Inter)action, Mediated Discourse Analysis and the Problem of Social Action. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Analysis içinde (s. 139-183). London: Sage.
• Scollon, R. (2001b). Mediated Discourse: The Nexus of Practice. London: Routledge.
• Soames, S. (2010). Philosophy of Language. Princeton: Princeton University Press.
• Sözen, E. (1999). Söylem: Belirsizlik, Mübadele, Bilgi, Güç ve Refleksivite. İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Sturrock, J. (2003). Structuralism. Oxford: Blackwell Publishing.
• Tanesini, A. (2007). Philosophy of Language A-Z. Edinburgh: Edinburgh University Press.
• Tekin, B. Ç. (2008). The Construction of Turkey’s Possible EU Membership in French Political Discourse. Discourse & Society, 19(6), 727-763.
• Titscher, S. vd. (2000). Methods of Text and Discourse Analysis. London: Sage.
• Tonkiss, F. (2006). Analysis Text and Speech: Content and Discourse Analysis. C. Seale (Ed.), Researching Society and Culture içinde (s. 367-383). London: Sage.
• Tönnies, F. (2010). Gemeinschaft und Gesellschaft. Grundbegriffe der reinen Soziologie. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft.
• Üşür, S. S. (1997). İdeolojinin Serüveni Yanlış Bilinç ve Hegemonyadan Söyleme. Ankara: İmge Kitabevi.
• van Dijk, T. A. (2016). Critical Discourse Studies: A Sociocognitive Approach. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Studies içinde (s. 62-85). London: Sage.
• van Dijk, T. A. (2015). Critical Discourse Analysis. D. Schiffrin, D. Tannen, H. E. Hamilton (Editörler), The Handbook of Discourse Analysis içinde (s. 466-485). Oxford: Wiley- Blackwell.
• van Dijk, T. A. (2009). Society and Discourse: How Social Contexts Influence Text and Talk. Cambridge: Cambridge University Press.
• van Dijk, T. A. (2006). Discourse and Manipulation. Discourse & Society, 17(2), 359-383.
• van Dijk, T. A. (2005). Söylemin Yapıları ve İktidarın Yapıları. M. Küçük (Ed.), Medya İktidar İdeoloji içinde (s. 315-362). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• van Dijk, T. A. (2003). Söylem ve İdeoloji: Çok Alanlı Bir Yaklaşım. B. Çoban, Z. Özarslan (Editörler), Söylem ve İdeoloji: Mitoloji, Din, İdeoloji içinde (s. 13-112). İstanbul: Su Yayınları.
• van Dijk, T. A. (2001). Multidisciplinary CDA: A Plea for Diversity. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Analysis içinde (s. 95-120). London: Sage.
• van Dijk, T. A. (1998). Ideology: A Multidisciplinary Approach. London: Sage.
• van Dijk, T. A. (1997). Discourse as Structure and Process. The Study of Discourse içinde (s. 1-35). London: Sage.
• van Dijk, T. A. (1993). Principles of Critical Discourse Analysis. Discourse & Society, 4, 249- 283.
• van Dijk, T. A. (1993). Elite Discourse and Racism. Newbury Park: Sage.
• Vardar, B. (2007). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Voloşinov, V. N. (2011). Marksizim ve Dil Felsefesi. (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Ward, G. (1997). Postmodernism. İllinois: Teach Yourself Books.
• Weber, J. J. (1992). Critical Analysis of Fiction, Essays in Discourse Stylistics. Amsterdam: Atlanta.
• Weiss, G. ve Wodak R. (2003). Introduction: Theory, Interdisciplinarity and Critical Discourse Analysis. G. Weiss, R. Wodak (Editörler), Critical Discourse Analysis içinde (s. 1-34). New York: Palgrave Macmillan.
• Wetherell, M. vd. (2001). Discourse Theory and Practice: A Reader. London: Sage.
• Williams, Raymond. (1977). Marxism and Literature. Oxford: Oxford University Press.
• Wodak, R. vd. (2009). The Discursive Construction of National Identity. Edinburgh: Edinburgh University.
• Wodak, R. (2007). Pragmatics and Critical Discourse Analysis. Pragmatics and Cognition, 15(1), 203-225.
• Wodak, R. (2002). Fragmented Identities: Redefining and Recontextualizing National Identity. P. Chilton, C. Schaffner (Editörler). Politics as Text and Talk: Analytic Approaches to Political Discourse içinde (s. 143-169). Amsterdam: John Benjamins.
• Wodak, R. (2001a). What CDA is About–a Summary of its History, Important Concepts and its Developments. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Analysis içinde (s. 1-14). London: Sage.
• Wodak, R. (2001b). The Discourse-Historical Approach. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Analysis içinde (s. 63-94). London: Sage.
• Wodak, R. (1996). Critical Linguistics and Critical Discourse Analysis. J. Zienkowski, J. O. Östman, J. Verschueren (Editörler), Discursive Pragmatics içinde (s. 50-69). Amsterdam: John Benjamins Publishing Company.
• Wodak, R. ve Meyer M. (2016). Critical Discourse Studies: History, Agenda, Theory, and Methodology. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Studies içinde (s. 1-22). London: Sage.
• Wodak, R. ve Meyer M. (2009). Critical Discourse Analyses: History, Agenda, Theory and Methodology. R. Wodak, M. Meyer (Editörler), Methods of Critical Discourse Analyses içinde (s. 1-33). London: Sage.
• Wood, E. M. (2003). Kapitalizm Demokrasiye Karşı: Tarihsel Maddeciliğin Yeniden Yorumlanması. (Ş. Artan, Çev.). İstanbul. İletişim.
• Wood, L. A. ve Kroger R. O. (2000). Doing Discourse Analysis: Methods for Studying Action in Talk and Text. London: Sage.
• Yağcıoğlu, S. ve Değer A. C. (2002). 1990 Sonrası Laik-Anti Laik Çatışmasında Farklı Söylemler: Disiplinler Arası Bir Yaklaşım. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2021). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yüksel, Y. (2004). Söylem Analizi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.