Professional Development of Elementary School Principals

Year 2018, Volume: 9 Issue: 2, 64 - 81, 31.08.2018

Halil Gürkan Erdal Toprakcı

https://doi.org/10.19160/ijer.434582

Cited By: 8

Abstract

 In this research the
aim is to determine what the individual and institutive contributions of the
principals who work in public and private elementary schools are to the
professional development for principals. 
For this purpose, research was conducted by carrying out in interview
about qualitative research methods. The data of the research was collected with
the semi-structured interview form.  To
analyze the data, the methods of descriptive analysis and content analysis were
used. When we examined the findings of the analysis of the data, it was seen
that both private and public school principals are keen on participating in
trainings and seminars that make contributions to their professional development.
However, private school principals are more interested in participating these
seminars and trainings than public school principals are. When the institutive contributions to the
Professional progress of school principals were examined, it appeared that the
private primary schools had more support than public primary schools in the
categories existed. 

Keywords

Professional development, primary school principals, in-service training

İlkokul Müdürlerinin Mesleki Gelişimi

Abstract

Bu araştırmada,
devlet ve özel ilkokullarda görev yapmakta olan müdürlerin mesleki
gelişimlerine bireysel katkılarının ve kurumsal katkıların neler olduğunun
belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırma, nitel araştırma
yöntemlerinden görüşme tekniği kullanılarak yürütülmüştür. 2015-2016 yılında
İzmir ili merkez ilçelerinde görev yapan devlet ve özel ilkokul müdürleri ile
yapılan araştırmanın çalışma grubunu, 10 devlet ilkokulu ve 10 özel ilkokul
olmak üzere 20 ilkokul müdürü oluşturmaktadır. Çalışmada devlet ilkokulu
müdürlerinin ve özel ilkokul müdürlerinin mesleki gelişim adına yaptıkları
ortaya çıkarılmış sonra ikisi arasında karşılaştırmaya gidilmiştir.
Araştırmanın verileri yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır.
İçinde 6 adet açık uçlu soru ve sondalar olan görüşme formu ile müdürlerin
ayrıntılı bir şekilde kendilerini ifade etmeleri sağlanmıştır. Verilerin
analizinde betimsel analiz yönteminden yararlanılmıştır. Verilerin analizi
sonucu elde edilen bulgular incelendiğinde; mesleki gelişimlerine bireysel
katkıları bağlamında alanla ilgili eğitim ve seminerlere katılma çabası ön
plana çıkmış; bu çabada özel ilkokul müdürlerinin, devlet ilkokul müdürlerinden
daha fazla yer aldığı görülmüştür. Bir diğer önemli sonuç, ilkokul müdürlerinin
mesleki gelişimine kurumsal katkılar incelendiğinde yer alan kategorilerde özel
ilkokulların devlet ilkokullarına göre daha fazla destek sağladığı şeklindedir.

Keywords

İlkokul, Özel okul, Mesleki gelişim, İlkokul müdürleri, Hizmetiçi Eğitim

References

• Açıkalın, A. (1994 a). Teknik ve Toplumsal Yönleriyle Okul Yöneticiliği. Ankara: PEGEM Yayın No: 10.
• Açıkalın, A. (1998). Toplumsal Kurumsal ve Teknik Yönleriyle Okul Yöneticiliği. Pegem Yayıncılık, 4. Baskı, Ankara.
• Açıkgöz, K. (1994). Eğitimde etkili yönetici davranışları (1. Baskı). İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
• Ada, Ş. (1997). Okul Yöneticilerinin Yetiştirilmesinde Milli Eğitim Bakanlığı-Üniversite İşbirliği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). H.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Ağaoğlu, E., Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2002). Okul Yöneticisi Yeterliklerine Dayalı Eğitim Programı Önerisi (Hizmet Öncesi- Hizmet içi Eğitim). 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. 16-17 Mayıs 2002, Ankara
• Altın, F. ve Vatanarıtan, S. (2014). Türkiye’de Okul Yöneticisi Yetiştirme, Atama ve Sürekli Geliştirme Model Önerisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) Cilt 15, Sayı 2, Ağustos 2014, Sayfa 17-35
• Bakioğlu, A. ve Özcan, K. (2001). İlköğretim Okul Yöneticilerinin Kariyer Gelişimleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1(1), 39-57.
• Brott, P. E, & Myers, J. E. (2002). Development of professional school counselor identity a grounded theory. Merriam, S. B., & Associates. (Eds). Qualitative Research in Practice Examples for Discussion and Analysis(pp. 145-160), San Francisco: Jossey-Bass A Wiley Company.
• Bursalıoğlu, Z. (1981). Eğitim yöneticisinin yeterlikleri. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayın No: 93.
• Büyüköztürk Ş., Kılıç Çakmak, E,. Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel, F., (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 11.Baskı, Ankara: Pegem Akademi.
• Canman, D. (1979). Türk Kamu Kesiminde Hizmet İçi Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. TODAİE Yayınları No: 181, Ankara: Doğan Basımevi.
• Çakmak, A. (1984). Eğitim Yöneticilerinin Hizmet İçinde Yetiştirilmelerine İlişkin Bir Araştırma.Yüksek Lisans Tezi, TODAİE, Ankara.
• Çelik, V. (1998). “Eğitimde Dönüşümcü Liderlik”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi.
• Çelik, V. (2015). Eğitimsel Liderlik. Ankara: Pegem A Yayınları.
• Çetin, K. ve Yakçın, M. (2002). Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici Eğitimi Programlarının Değerlendirilmesi Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. 16-17 Mayıs 2002, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları ss.49-57
• Eren, E. ve Kurt, A. (2011) İlköğretim Okul Müdürlerinin Teknoloji Liderliği Davranışları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2011(8), 219-238
• Gaziel, H. (1989).“The Effectiveness of In-Service Training Systems for School Principals: A Comparative Study”. International Revew of Administrative Sciences, Vol 55, 653–666. SAGE Publications:London.
• Gümüş E. ve Ada Ş. (2017). Okul Müdürlerinin Katıldıkları Mesleki Gelişim Faaliyetleri Hakkındaki Görüşleri: Türkiye ve ABD Örnekleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 43:176-208
• Gümüşeli, A. İ. (2002). İlköğretim okul müdürleri. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Vakfı Yayınları.
• Gürsel, M. (2003). Okul Yönetimi. (5. Basım). Konya: Star Ofset.
• Hacıfazlıoğlu Ö. Karadeniz, Ş. ve Dalgıç, G (2010). Eğitim yöneticileri teknoloji liderliği standartlarına ilişkin öğretmen, yönetici ve denetmenlerin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2010, Cilt 16, Sayı 4, ss: 537-577
• Hamarat, F. (2002). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Aday Öğretmenleri İşbaşında Yetiştirmedeki Rolü ve Yetiştirme Uygulamaları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Hoy,W.K..& Miskel, C.G. (2001) Educational administration:. Thery, research and practise. 6. edition , McGraw Hill.
• Işık, H. (2003). Okul Müdürlerinin Yetiştirilmelerinde Yeni Bir Model Önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 24 : 206-211.
• Katz, R. L. (1955). Skills of an effective administrator. Harvard Business Review, 33(1), 33-42.
• Koç, N. (2003). Sunuş Yazısı. 21. Yy. Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. 16-17 Mayıs 2002, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
• Konan, N. (2013). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Okuma Alışkanlıkları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 2013. Cilt19, Sayı 1, ss: 31-59.
• Lunenburg, C. F.&Ornstein, A.C. (2013) Eğitim Yönetimi. Çev. Ed. Gökhan Arastman. Ankara: Nobel yayıncılık.
• Millî Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliği (2013) http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/09/20130907-4.htm. adresinden 10.07.2018 tarihinde edinilmiştir
• MEB, (1995). Milli Eğitim Bakanlığı Hizmet İçi Eğitim Yönetmeliği, Resmi Gazete, Sayı: 22161.
• MEB, (2003). İlköğretim Kurumları Yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/225_0.html adresinden 01.10.2014 tarihinde edinilmiştir.
• MEB, (2014) . 19. Milli Eğitim Şura Kararları. http//:www.meb.gov.tr, 27.01.2016 tarihinde alındı.
• MEB, (2014). Millî Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Görevlendirilmelerine Dair Yönetmelik, Resmi Gazete, Sayı: 29026.
• MEB, (2018). Okul Öncesi Eğitim ve İlköğretim Kurumları Yönetmeliği, Resmi Gazete: 25.06.2015/29397
• Mosrie, D. (1990). “An Effective Principal Training and Support System”. NASSP Bulletin, Vol 74, 12–15. SAGE Publications: London. Öğretmen Strateji Belgesi (2017). http://oygm.meb.gov.tr/www/ogretmen-strateji-belgesi-yayimlandi/icerik/406. adresinden 17.07.2018 tarihinde edinilmiştir.
• Özcan, Ş. ve Bakioğlu A. (2010). Bir Meta Analitik Etki Analizi: Okul Yöneticilerinin Hizmetiçi Eğitim Almalarının Göreve Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 38: 201-212.
• Özdemir, İ. (2003). Öğretmenlerin işbaşında yetiştirilmesinde okul müdürlerinini rolü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,35, 450-458, Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Özdemir, S. (2002). Etkili Okullar ve Öğretim Liderliği, KTMÜ Sosyal Bilimler Üniversitesi, 3, 265- 282.
• Rosenholtz, S. J. (1985). Political myth about education reform: Lessons from research on teaching. Phi Delta Kappan, 66(5), s. 349-355.
• Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen Yeterlikleri ve Mesleki Gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
• Seferoğlu, S.S. (2001a). Elementary School Teachers Perceptions of Professional Development [Sınıf Öğretmenlerinin Mesleki Gelişimle İlgili Algıları]. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20,117-125.
• Şişman, M. (2014). Öğretim Liderliği. Ankara; Pegem A. Yayınları.
• Tonbul, Y. (1996). Eğitim Yöneticilerinin Hizmet İçi Eğitim Programlarının Etkililiğine İlişkin Algıları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Tonbul, Y. (2006). İlköğretim Okullarındaki “Mesleki Çalışma” Uygulamalarının Etkililiği ile İlgili Görüşler, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 4(1), 13-28.
• Toprakçı, E. (2013). Sınıf Yönetimi. Ankara; Pegem A. Yayınları.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A. Ve Şimşek, H. (2003). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.