Mikro öğretim uygulamasının öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adayı görüşleri

Year 2012, Volume: 2 Issue: 2, 19 - 32, 01.10.2012

Adnan Küçükoğlu Erdoğan Köse Adnan Taşgın Burak Yasin Yılmaz Şeyma Karademir

Abstract

Bu çalışma, mikro öğretim uygulamalarının öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adaylarının görüşlerini incelemek üzere tasarlanmıştır. Öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desen ile modellenen araştırmanın, çalışma grubunu 2009-2010 bahar yarıyılında Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi, İlköğretim Bölümü, Okul Öncesi Eğitimi Ana Bilim Dalı’nda üçüncü sınıfa devam eden 40 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri öğretmen adaylarının öğretim sürecinde karşılaştıkları güçlüklere ilişkin görüşlerini belirleme amacıyla Kazu (1996) tarafından geliştirilen Öğretim Sürecinde Çekilen Güçlükleri Belirleme Formu aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma, bağımsız gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi ve öğrencilerin son-test puanları üzerine öğretim uygulamalarının etkisini belirlemek için kovaryans analizi kullanılmıştır. Araştırma bulgularından öğretim becerilerini sergileme sürecinde, mikro öğretim deneyimi geçiren öğretmen adaylarının mikro öğretim deneyimine sahip olmayan öğretmen adaylarına göre daha az güçlükle karşılaştıkları anlaşılmıştır. Bu sonuca göre mikro öğretim uygulamaları öğretmen adaylarının öğretim becerilerine olumlu yönde etki etmektedir

Keywords

Mikro Öğretim, Öğretim Süreci Güçlükleri, Öğretmen Adayları

References

• Allen, D. W. (1980). Microteaching: A personal review. British Journal of Teacher Education, 6 (2), 147-151.
• Akalın, S. (2005). Comparison between traditional teaching and microteaching during school experience of student teacher. Eurasian Journal of Educational Research, 20, 1-13.
• Amobi, F. A. (2005). Pre-service teachers’ reflectivity on the sequence and consequences of teaching actions in a microteaching experience. Teacher Education Quarterly, 32 (1), 115–128.
• Aydın, İ. (2005). Öğretimde denetim. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Benton-Kupper, J. (2001). The microteaching experience: Student perspectives. Education, 121 (4), 830-836.
• Brent, R., Wheatley, E. A. & Thomson, W. S. (1996). Videotaped microteaching: bridging the gap from the university to the classroom. The Teacher Educator, 31, 238-247.
• Butler, A. (2001). Pre-service music teachers’ conceptions of teaching effectiveness, microteaching experiences and teaching performance. Journal of Research in Music Education, 49 (3), 258–272. http://www.jstor.org/stable/3345711?seq=1. İndirme Tarihi: 13.06.2012.
• Büyüköztürk, Ş. (2009). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (10. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Deneysel desenler öntest-sontest kontrol grubu desen ve veri analizi (2. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Ceyhun, İ. & Karagölge, Z. (2002). Kimya eğitiminde tezsiz yüksek lisans öğrencileri ile mikro öğretim. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Ortadoğu Teknik Üniversitesi. 16-18 Eylül 2002. Ankara. http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek- 5/b_kitabi/PDF/Kimya/Bildiri/t156d.pdf. İndirme Tarihi: 14.09.2012.
• Demirel, Ö. (2009). Öğretme sanatı (14. Baskı). Ankara: PegemA Yayınları.
• Ekşi, G. (2012). Implementing an observation and feedback form for more effective feedback in microteaching. Education and Science, 37 (164), 267-282.
• Erciyeş, G. (2007). Öğretim yöntem ve teknikleri. Öğretim ilke ve yöntemleri. (Edt: Ş. Tan) Ankara: PegemA Yayınları. ss. 167-253.
• Erökten, S. & Durkan, N. (2009). Micro teaching applications in the teaching methodology course. The First International Congress of Educational Research. University of Çanakkale Onsekiz Mart. 1-3 May 2009. Çanakkale.
• Görgen, İ. (2003). Mikro öğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 56-63.
• Güney, K. & Ersoy, M. (2010). Mikro öğretim yönteminin ilköğretim bölümü öğretmen adaylarının “öğretim ilke ve yöntemleri” dersinde gösterdikleri ders içi performansa etkisi. 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. Fırat Üniversitesi. 20- 22 Mayıs 2010. Elazığ.
• Gürses, A., Bayrak, R., Yalçın, M., Açıkyıldız, M. & Doğar, Ç. (2005). Öğretmenlik uygulamalarında mikro öğretim yönteminin etkililiğinin incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (1), 1-10.
• Güven, M. (2011). Öğrenme-öğretme süreci. Öğretim ilke ve yöntemleri. (Edt: B. Duman) Ankara: Anı Yayıncılık. ss. 154-261.
• Higgins, A. & Nicholl, H. (2003). The experiences of lecturers and students in the use of microteaching as a teaching strategy. Nurse Education in Practice, 3, 220-227. http://dx.doi.org/10.1016/S1471-5953(02)00106-3. İndirme Tarihi: 14.05.2012.
• Ismail, S. A. A. (2011). Student teachers’ microteaching experiences in a pre-service English teacher education program. Journal of Language Teaching and Research, 2 (5), 1043-1051.
• Jerich, K. (1989). Using a clinical supervision model for micro-teaching experiences. Action in Teacher Education, 11 (3), 24-31.
• Kazu, H. (1996). Öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönteminin etkililiği (Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi örneği). Yayınlanmamış Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi (20. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kılıç, A. (2010). Learner-centered micro teaching in teacher education. International Journal of Instruction, 3 (1), 77-100.
• Kpanja, E. (2001). A study of the effects of video tape recording in microteaching training. British Journal of Educational Technology, 32 (4), 483-486.
• Kuran, K. (2009). Mikro öğretimin öğretmenlik meslek bilgi ve becerilerinin kazanılmasına etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (11), 384-401.
• Küçükahmet, L. (2007). Program geliştirme ve öğretim(20. baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Küçükoğlu, A., Özgüler, M. & Kaya, H. İ. (2011). Öğrenen merkezli mikro öğretim yöntemi ile polis eğitimi. Polis Eğitiminde Çağdaş Yaklaşımlar. (Edt: A. Kaptı & S. K. Gül). Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları. ss. 25-57.
• Külahçı, S. G. (1994). Mikro-öğretimde Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi deneyimi II. değerlendirme. Eğitim ve Bilim, 18 (92), 36-44.
• Ogeyik, M. C. (2009). Attitudes of the student teachers in English language teaching programs towards microteaching technique. English Language Teaching, 2 (3), 205-212.
• Peker, M. (2009). Genişletilmiş mikro öğretim yaşantıları hakkında matematik öğretmeni adaylarının görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7 (2), 353-376.
• Sarı, Y., Sakal, M. & Deniz, S. (2005). Okul öncesi öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönteminin etkililiği. Gaziantep Üniversitesi Akademik Bilişim 2005 Konferansı. Gaziantep Üniversitesi. 02-04 Şubat 2005. Gaziantep. ss. 112-113.
• Subramaniam, K. (2006). Creating a microteaching evaluation form: the needed evaluation criteria. Education, 126 (4), 666-667.
• Şen, A. İ. (2010). Effect of peer teaching and micro teaching on teaching skills of pre-service physics teachers. Education and Science, 35 (155), 78-88.
• Uzunboylu, H. & Hürsen, Ç. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Yoğurtçu, K. (2009). Türkçe’nin yabancı dil olarak öğretiminde “mikro öğretim tekniği”: Kırgızistan- Türkiye Manas Üniversitesi hazırlık sınıflarında karşılaştırmalı bir çalışma. Tömer Dil Dergisi, 146, 49-70.