Bu çalışmanın amacı ilköğretim okulu müdürlerinin okullarında yaşanan ataletin sebeplerini ve sonuçlarını ortaya koyarak örgütsel ataleti yenebilme konusundaki önerilerini belirlemektir Nitel veri toplama tekniği kullanılarak yürütülen bu araştırmanın çalışma grubunu 10 ilköğretim okul müdürü oluşturmaktadır Yapı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılan bu çalışmanın sonuçları okullarda okul içi etkinlikler mesleki gelişim karara katılım bürokrasi konularında atalet gösterildiğini örgütsel atalete ilişkin davranışların ise performans düşüklüğü erteleme değişime direnç şeklinde olduğunu; bu davranışların temelinde ise kişilik tipleri iş doyumu eksikliği ekonomik sebepler şeffaf olmayan yönetim iş yükü gibi bireysel ve kurumsal sebeplerin yer aldığını göstermektedir
Allen, D.K. (2003). Organizational climate and strategic change in higher education: Organisational insecurity. Higher Education, 46, 61–92.
Altunay, E., Arlı, D. ve Yalçınkaya, M. (2012). İlköğretim okullarında değişim yönetimine ilişkin nitel bir çalışma (Tky çalışmalarında ödül alan/almayan okullar örneği). Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1-18.
Ash, I.E. (1913). What makes a people lethargic or energetic. The American Journal of Sociology, 19(3), 370-379.
Becker, H.S. (1995). The power of inertia. Qualitative Sociology, 18(3), 301-309.
Beycioğlu, K. ve Aslan, M. (2010). Okul gelişiminde temel dinamik olarak değişim ve yenileşme: Okul yöneticileri ve öğretmenlerin rolleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 153-173.
Boyer, R. ve J. Robert, (2003). Organizational inertia and dynamic incentives. http://idei.fr/doc/conf/jjl/papers/90boyer.pdf adresinden 20.03.2013 tarihinde elde edildi.
Çankaya, İ.H. (2010). İlköğretim okul yöneticilerinin vicdan odaklı yaklaşım düzeyleri ile atalet algıları arasındaki ilişki. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 11(2), 65-74.
Çankaya, İ.H. ve Demirtaş, Z. (2010). Öğretmen adaylarının görüşlerine göre üniversite iklimi ve atalet arasındaki ilişki. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 1-9.
Geisler, E. (1997). Managing the aftermath of radical corporate change. Quorum: Westport, CT.
Kafchehi, Zamani ve Ebrahimabadi (2012). A model of influential factors on knowledge inertia. Asian Journal of Business Management, 4(4), 386-391.
Kutlu, O. (2004). Gelişmiş ülkeler ve Türkiye’de kamu reformu ve yönetimin yeniden düzenlenmesi. Ankara: Nobel Yayınları.
Larsen, E. R. ve Lomi, A. (1996). The dynamics of organizational inertia, survival org/conferences/1996/proceed/papers/larse30 adresinden 21.12.2011 tarihinde elde edildi.
www.systemdynamics. 8.pdf: 308-311
Leblebici, N. D. (2005). Küresel değişim baskısına karşı Türk bürokrasisindeki yapısal uyum çabalarının yapısal atalet kavramı acısından değerlendirilmesi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 6(1), 1-14.
Liao, S., Fei, W. ve Liu, C. (2008). Relationships between knowledge inertia, organizational learning and organization innovation. Technovation,28, 183–195.
Majid, A., Abdullah, M.T., Yasir, M. ve Tabassum, N. (2010). Organizational inertia and change portfolio: An analysis of the organizational environment in developing countries.African Journal of Business Management, 5(2), 383-388.
Matsumoto, K.O. N., Watanabe, C. ve Grify, B.C. (2002). Optimal timing of the development of ınnovate goods with generation. Technovation, 22 (3): 175- 185.
Miles, M. B., ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. California, USA: Sage Publications.
Nakagawa, M. ve Watanabe, C. (2007). Moving beyond organizational inertia as survival strategy for resources-based industry in a service-oriented economy: Lessons from cross-sector technology spillover in the nonferrous metal industry. Journal of Services Research, 7(1), 7-34.
Peker, Ö. ve Aytürk, N. (2000). Etkili yönetim becerileri. Ankara: Yargı Yayınları.
Podsakoff, P. M., MacKenzie, S. B., Paine, J. B. ve Bachrach, D. G. (2000). Organizational citizenship behaviors: A critical review of the theoretical and empirical literature and suggestions for future research. Journal of Management, 26(3), 513- 563.
Rumelt, R.P. (1995), Inertia and transformation. İçinde A. Cynthia, (Ed.), Resources in a evolutionary perspective: Towards a synthesis of evolutionary and resources- based approaches to strategy. (s. 101-132).Norwell Mass: Kluwer Academic Publishers:
Sekman, M. (2010). Kişisel ataleti yenmek. İstanbul: Alfa Yayınları.
Shimizu, K. ve Hitt, M.A. (2005). What constrains or facilitates divestitures of formerly acquired firms? The effects of organizational inertia. Journal of Management, 31(1), 50-72.
Soysal, A. (2010). Atalet: Etkin yönetim için kişisel ve örgütsel düzeyde bir analiz.Çimento İşveren Dergisi, 24(3), 16-26.
Sterlund, J. O. and Loven, E. (2005). Product change with low inertia. Research and Behavioral Science, 22, 547-560.
Tan, H.H. ve Tan, M.L. (2008). Organizational citizenship behavior and social loafing: The role of personality motives and contextual factors. The Journal of Psychology, 142(1), 89–108.
Türnüklü, A. (2007). Liselerde öğrenci çatışmaları, nedenleri, çözüm stratejileri ve taktikleri.Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 49,129-166.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yurdakul, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının sosyal bilişsel bağlamda bilgiyi oluşturmaya katkısı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 39-67.
Primary School Administrators’ Views On Organizational Inertia
Year 2012,
Volume: 13 Issue: 1, 73 - 91, 01.04.2012
Allen, D.K. (2003). Organizational climate and strategic change in higher education: Organisational insecurity. Higher Education, 46, 61–92.
Altunay, E., Arlı, D. ve Yalçınkaya, M. (2012). İlköğretim okullarında değişim yönetimine ilişkin nitel bir çalışma (Tky çalışmalarında ödül alan/almayan okullar örneği). Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1-18.
Ash, I.E. (1913). What makes a people lethargic or energetic. The American Journal of Sociology, 19(3), 370-379.
Becker, H.S. (1995). The power of inertia. Qualitative Sociology, 18(3), 301-309.
Beycioğlu, K. ve Aslan, M. (2010). Okul gelişiminde temel dinamik olarak değişim ve yenileşme: Okul yöneticileri ve öğretmenlerin rolleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 153-173.
Boyer, R. ve J. Robert, (2003). Organizational inertia and dynamic incentives. http://idei.fr/doc/conf/jjl/papers/90boyer.pdf adresinden 20.03.2013 tarihinde elde edildi.
Çankaya, İ.H. (2010). İlköğretim okul yöneticilerinin vicdan odaklı yaklaşım düzeyleri ile atalet algıları arasındaki ilişki. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 11(2), 65-74.
Çankaya, İ.H. ve Demirtaş, Z. (2010). Öğretmen adaylarının görüşlerine göre üniversite iklimi ve atalet arasındaki ilişki. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 1-9.
Geisler, E. (1997). Managing the aftermath of radical corporate change. Quorum: Westport, CT.
Kafchehi, Zamani ve Ebrahimabadi (2012). A model of influential factors on knowledge inertia. Asian Journal of Business Management, 4(4), 386-391.
Kutlu, O. (2004). Gelişmiş ülkeler ve Türkiye’de kamu reformu ve yönetimin yeniden düzenlenmesi. Ankara: Nobel Yayınları.
Larsen, E. R. ve Lomi, A. (1996). The dynamics of organizational inertia, survival org/conferences/1996/proceed/papers/larse30 adresinden 21.12.2011 tarihinde elde edildi.
www.systemdynamics. 8.pdf: 308-311
Leblebici, N. D. (2005). Küresel değişim baskısına karşı Türk bürokrasisindeki yapısal uyum çabalarının yapısal atalet kavramı acısından değerlendirilmesi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 6(1), 1-14.
Liao, S., Fei, W. ve Liu, C. (2008). Relationships between knowledge inertia, organizational learning and organization innovation. Technovation,28, 183–195.
Majid, A., Abdullah, M.T., Yasir, M. ve Tabassum, N. (2010). Organizational inertia and change portfolio: An analysis of the organizational environment in developing countries.African Journal of Business Management, 5(2), 383-388.
Matsumoto, K.O. N., Watanabe, C. ve Grify, B.C. (2002). Optimal timing of the development of ınnovate goods with generation. Technovation, 22 (3): 175- 185.
Miles, M. B., ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. California, USA: Sage Publications.
Nakagawa, M. ve Watanabe, C. (2007). Moving beyond organizational inertia as survival strategy for resources-based industry in a service-oriented economy: Lessons from cross-sector technology spillover in the nonferrous metal industry. Journal of Services Research, 7(1), 7-34.
Peker, Ö. ve Aytürk, N. (2000). Etkili yönetim becerileri. Ankara: Yargı Yayınları.
Podsakoff, P. M., MacKenzie, S. B., Paine, J. B. ve Bachrach, D. G. (2000). Organizational citizenship behaviors: A critical review of the theoretical and empirical literature and suggestions for future research. Journal of Management, 26(3), 513- 563.
Rumelt, R.P. (1995), Inertia and transformation. İçinde A. Cynthia, (Ed.), Resources in a evolutionary perspective: Towards a synthesis of evolutionary and resources- based approaches to strategy. (s. 101-132).Norwell Mass: Kluwer Academic Publishers:
Sekman, M. (2010). Kişisel ataleti yenmek. İstanbul: Alfa Yayınları.
Shimizu, K. ve Hitt, M.A. (2005). What constrains or facilitates divestitures of formerly acquired firms? The effects of organizational inertia. Journal of Management, 31(1), 50-72.
Soysal, A. (2010). Atalet: Etkin yönetim için kişisel ve örgütsel düzeyde bir analiz.Çimento İşveren Dergisi, 24(3), 16-26.
Sterlund, J. O. and Loven, E. (2005). Product change with low inertia. Research and Behavioral Science, 22, 547-560.
Tan, H.H. ve Tan, M.L. (2008). Organizational citizenship behavior and social loafing: The role of personality motives and contextual factors. The Journal of Psychology, 142(1), 89–108.
Türnüklü, A. (2007). Liselerde öğrenci çatışmaları, nedenleri, çözüm stratejileri ve taktikleri.Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 49,129-166.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yurdakul, B. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının sosyal bilişsel bağlamda bilgiyi oluşturmaya katkısı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 39-67.