Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI

Yıl 2017, Sayı: 1, 85 - 108, 31.10.2017

Burcu Öksüz , Mikail Batu

Öz

Kriz, çok farklı alanlarda olabileceği ve farklı alanları
etkileyebileceği gibi turizm alanında da meydana gelebilmektedir. Kriz, üzerinde
daha önceden düşünülerek planların yapılması gereken, var olan sistemi-düzeni
engelleyen bir durumdur. Her krizin meydana gelme ve bulunulan alan itibari ile
kendine özgü özellikleri bulunabilmektedir. Ani olması, belirsizliğin bulunması
ve konuya ilişkin zaman baskısı yaratması bunlardan bazılarıdır. Ekonomik,
sosyal, kültürel, siyasi vb. herhangi bir etkiyle başlayan krizler, turistik
destinasyonlar için büyük önem taşımakta ve tüm paydaşları etkileyebilmektedir.
Krizlerin neden çıktığı kadar günümüzde nasıl yönetildiği de büyük önem taşımaktadır.  Bu doğrultuda kriz iletişimi, alanın
profesyonellerince yönetilmesi gereken uzun vadeli plan ve programları
gerektirmektedir. 



Bu çalışmada ilk olarak kriz, kriz yönetimi, kriz
iletişimi kavramları üzerinde durulmaktadır. Devamında ise destinasyon kavramı,
destinasyonlarda kriz iletişimi ve Türkiye’de terör saldırılarının 2016 yılında
turizmi nasıl etkilediği rakamlarla açıklanmaya çalışılmış ve özellikle kriz
iletişiminde yapılabilecekler üzerinde durulmuştur. 

Anahtar Kelimeler

Kriz Kriz İletişimi Turizm 2016

Kaynakça

  • 1. Akkaşoğlu, S. - Met, Ö. (2013). Krizlerin Konaklama İşletmelerine Etkileri: Antalya’da Bir Araştırma, 14. Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı, 05–08 Aralık 2013, Kayseri, 1016–1030.
  • 2. Aksu, M. (2008). Krizleri Fırsata Çevirmenin Yolları Kriz Yönetimi. İstanbul: Kumsaati Yayınları.
  • 3. Argenti, P. A. (2009). Corporate Communication. Singapore: McGraw–Hill.
  • 4. Aymankuy, Ş. Y. (2001). Turizm Sektöründe Kriz Yönetimi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 105–118.
  • 5. Bahar, E.- Kaya, F. - Keklik, F. (2011). Konaklama Sektöründe Krizle Mücadele Stratejileri. International Journal of Economic and Administrative Studies, 3 (6), 83–99.
  • 6. Beirman, D. (2003). Restoring Tourism Destinations in Crisis: A Strategic Marketing Approach. Crows Nest: Allen &Unwin.
  • 7. Blain, C. - Stuart E. L. - Ritchie, J. R. B. (2005). Destination Branding: Insights and Practices from Destination Management Organizations. Journal of Travel Research, 43 (4), 328–338.
  • 8. Boniface, B. - Cooper, C. (2014). Worldwide Destinations Casebook. New York: Routledge.
  • 9. Bostan, A. - Kelleci, S. Ü. - Süklüm, N. (2010). Küresel Ekonomik Krizin Türk Turizm Sektörüne Etkileri, 11. Ulusal Turizm Kongresi, 2–5 Aralık 2010, Kuşadası, 250–261.
  • 10. Buhalis, D. (2000). Marketing the Competitive Destination of the Future. Tourism Management, 21 (1), 97–116.
  • 11. Bülbül, A. R. (2004). Halkla İlişkiler. Ankara: Nobel Yayınları.
  • 12. Carroll, A. B. - Buchholtz, A. K. (2008). Business and Society: Ethics and Stakeholder Management. Ohio: South–Western Cengage Learning.
  • 13. Carroll, C. (2009). Defying a Reputational Crisis – Cadbury’s Salmonella Scare: Why are Customers Willing to Forgive and Forget ?. Corporate Reputation Review, 12(1), 64–82.
  • 14. Coombs, W. T. (2010). Parameters for Crisis Communication. W. Timothy Coombs, Sherry J. Holladay (Ed.), The Handbook of Crisis Communication (17–53). Malden, MA: Blackwell Publishing.
  • 15. Coombs, W. T. (2007). Protecting Organization Reputations during a Crisis: The Development and Application of Situational Crisis Communication Theory. Corporate Reputation Review, 10 (3), 163–176.
  • 16. Destination Management & Quality Programme, http://destination.unwto.org Erişim Tarihi: 18.08.2017.
  • 17. Fearn–Banks, K. (2007). Crisis Communications: A Casebook Approach. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 18. Fitzpatrick, K. - Gauthier, C. (2001). Toward a Professional Responsibility Theory of Public Relations Ethics. Journal of Mass Media Ethics, 16 (2&3), 193–212.
  • 19. Ghaderi, Z. - Mat Som, A.P. - Wang, J. (2014). Organizational Learning in Tourism Crisis Management: An Experience From Malaysia. Journal of Travel & Tourism Marketing, 31(5), 627–648.
  • 20. Glaesser, D. (2006). Crisis Management in the Tourism Industry. Burlington, MA: Butterworth–Heinemann.
  • 21. González–Herrero, A. - Cornelius, B. P. (1998). Marketing Crises in Tourism: Communication Strategies in the United States and Spain. Public Relations Review, 24 (1), 83–97.
  • 22. Gower, K. K. (2006). Truth and Transparency. Kathy Fitzpatrick, Carolyn Bronstein (Ed.), Ethics in Public Relations Responsible Advocacy (89–106). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  • 23. Guth, D. W. - Marsh, C. (2007). Public Relations: A Value Driven Approach. Boston, MA: Pearson. 24. Heath, R. L. - Millar, D. P. (2004). A Rhetorical Approach to Crisis Communication Management, Communication Processes, and Strategic Responses. Dan P. Millar, Robert L Heath (Ed.), Responding to Crisis: A Rhetorical Approach to Crisis Communication (1–18). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 25. Hearit, K. M. (2006). Crisis Management By Apology: Corporate Response to Allegations of Wrongdoing. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 26. Hsu, C.H.C. - Wolfe, K., Kang, S. K. (2004). Image Assessment for A Destination with Limited Comparative Advantages. Tourism Management, 25(1), 121–126.
  • 27. Hu, Y. - Ritchie, J. R. B. (1993). Measuring Destination Attractiveness: A Contextual Approach. Journal of Travel Research, 32 (2), 25–34.
  • 28. Huang, Y. H. (2004). Is Symmetrical Communication Ethical and Effective?. Journal of Business Ethics, 53 (4), 333–352.
  • 29. İlban, M. O. - Bezirgan, M. - Yıldırım, H. H. (2013). Ülkelerin Gelişmişlik Düzeylerine Göre 2008 Küresel Krizinin Turizm Sektörü Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesi, 14. Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı, 05–08 Aralık 2013, Kayseri. 1031–1055.
  • 30. Kadıbeşegil, S. (2003). Kriz Geliyorum Der! Kriz İletişimi ve Yönetimi. İstanbul: MediaCat Yayınları.
  • 31. Lam, T. - Hsu, C.H.C. (2006). Predicting Behavioral Intention of Choosing A Travel Destination. Tourism Management, 27(4), 589–599.
  • 32. Lerbinger, O. (1997). The Crisis Manager: Facing Risk and Responsibility. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 33. Medlik, S. (2003). Dictionary of Travel, Tourism and Hospitality. Butterworth Heinemann.
  • 34. Murphy, P. - Pritchard, M. P. - Brock S. (2000). The Destination Product and its Impact on Traveller Perceptions. Tourism Management, 21(1), 43–52.
  • 35. Okay, A. - Okay, A. (2002). Halkla İlişkiler Kavram, Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
  • 36. Oktay, M. (1996). Halkla İlişkiler Mesleğinin İletişim Yöntem ve Araçları. İstanbul: Der Yayınları.
  • 37. Pearce, P. L. (2005). Tourist Behaviour: Themes and Conceptual Schemes. Clevedon: Channel View Publications.
  • 38. Peltekoğlu, F. B. (1998). Halkla İlişkiler Nedir. İstanbul: Beta Yayınları.
  • 39. Pforr, C. - Hosie, P. J. (2008). Crisis Management in Tourism. Journal of Travel & Tourism Marketing, 23 (2–4), 249–264.
  • 40. Ray, S. J. (1999). Strategic Communication in Crisis Management: Lessons from the Airline Industry. Wesport: Greenwood Publishing.
  • 41. Reid, J. L. (2000). Crisis Management: Planning and Media Relations for the Design and Construction İndustry, New York: John Wiley &Sons.
  • 42. Ruff, P. - Aziz, K. (2004). Managing Communications in a Crisis. Burlington: Gower Publishing.
  • 43. Santana, G. (2004). Crisis Management and Tourism. Journal of Travel & Tourism Marketing, 15(4), 299–321.
  • 44. Sautter, E. T., Leisen, B. (1999). Managing Stakeholders A Tourism Planning Model. Annals of Tourism Research, 26 (2), 312–328.
  • 45. Sayımer, İ. (2006). Halkla İlişkiler Etiğinde Öne Çıkan Modellerin Etik Sistemler Açısından Değerlendirilmesi. Küresel İletişim Dergisi, 2, 1–19.
  • 46. Seeger, M. W. (2006). Best Practices in Crisis Communication: An Expert Panel Process. Journal of Applied Communication Research, 34 (3), 232–244.
  • 47. Seitel, F. P. (2001). The Practice of Public Relations. New Jersey: Prentice Hall.
  • 48. Sönmez, S. - Apostolopoulos, Y. - Tarlow, P. (1999). Tourism in Crisis: Managing the Effects of Terrorism. Journal of Travel Research, 38(1), 13–18.
  • 49. Tinsley, R. - Lynch, P. (2001). Small Tourism Business Networks and Destination Development. Hospitality Management, 20(4), 367–378.
  • 50. Topaloğlu, M. - Tunç, A. (1997). Turizm İşletmelerinde Kriz Yönetimi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 8 (1–2), 88–94.
  • 51. Türkiye Seyahat Acentalari Birliği, http://www.tursab.org.tr/tr/turizm-verileri Erişim Tarihi: 02.07.2017.
  • 52. Türkiye’de Gezilmesi Görülmesi Gereken Yerler, https://tr.foursquare.com/cokgezengenc/list/t%C3%BCrkiyede-gezilmesi-g%C3%B6r%C3%BClmesi-gereken-yerler Erişim Tarihi: 02.07.2017.
  • 53. Ural, E. G. (2005). Çok Uluslu İşletmelerde Krizler ve Stratejik İletişim Hataları. Pınar Eraslan Yayınoğlu (Ed.), Çok Kültürlü Ortamlarda Halkla İlişkiler Kurumsal İletişim ve Yönetim (99–127), İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi Yayınları.
  • 54. Volo, S. (2008). Communicating Tourism Crises Through Destination Websites. Journal of Travel & Tourism Marketing, 23(2–4), 83–93.
  • 55. Weiner, D. (2006). Crisis Communications: Managing Corporate Reputation in the Court of Public Opinion. Ivey Business Journal, http://iveybusinessjournal.com/publication/crisis-communications-managing-corporate-reputation-in-the-court-of-public-opinion/.

Yıl 2017, Sayı: 1, 85 - 108, 31.10.2017

Burcu Öksüz , Mikail Batu

Öz

Kaynakça

  • 1. Akkaşoğlu, S. - Met, Ö. (2013). Krizlerin Konaklama İşletmelerine Etkileri: Antalya’da Bir Araştırma, 14. Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı, 05–08 Aralık 2013, Kayseri, 1016–1030.
  • 2. Aksu, M. (2008). Krizleri Fırsata Çevirmenin Yolları Kriz Yönetimi. İstanbul: Kumsaati Yayınları.
  • 3. Argenti, P. A. (2009). Corporate Communication. Singapore: McGraw–Hill.
  • 4. Aymankuy, Ş. Y. (2001). Turizm Sektöründe Kriz Yönetimi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6, 105–118.
  • 5. Bahar, E.- Kaya, F. - Keklik, F. (2011). Konaklama Sektöründe Krizle Mücadele Stratejileri. International Journal of Economic and Administrative Studies, 3 (6), 83–99.
  • 6. Beirman, D. (2003). Restoring Tourism Destinations in Crisis: A Strategic Marketing Approach. Crows Nest: Allen &Unwin.
  • 7. Blain, C. - Stuart E. L. - Ritchie, J. R. B. (2005). Destination Branding: Insights and Practices from Destination Management Organizations. Journal of Travel Research, 43 (4), 328–338.
  • 8. Boniface, B. - Cooper, C. (2014). Worldwide Destinations Casebook. New York: Routledge.
  • 9. Bostan, A. - Kelleci, S. Ü. - Süklüm, N. (2010). Küresel Ekonomik Krizin Türk Turizm Sektörüne Etkileri, 11. Ulusal Turizm Kongresi, 2–5 Aralık 2010, Kuşadası, 250–261.
  • 10. Buhalis, D. (2000). Marketing the Competitive Destination of the Future. Tourism Management, 21 (1), 97–116.
  • 11. Bülbül, A. R. (2004). Halkla İlişkiler. Ankara: Nobel Yayınları.
  • 12. Carroll, A. B. - Buchholtz, A. K. (2008). Business and Society: Ethics and Stakeholder Management. Ohio: South–Western Cengage Learning.
  • 13. Carroll, C. (2009). Defying a Reputational Crisis – Cadbury’s Salmonella Scare: Why are Customers Willing to Forgive and Forget ?. Corporate Reputation Review, 12(1), 64–82.
  • 14. Coombs, W. T. (2010). Parameters for Crisis Communication. W. Timothy Coombs, Sherry J. Holladay (Ed.), The Handbook of Crisis Communication (17–53). Malden, MA: Blackwell Publishing.
  • 15. Coombs, W. T. (2007). Protecting Organization Reputations during a Crisis: The Development and Application of Situational Crisis Communication Theory. Corporate Reputation Review, 10 (3), 163–176.
  • 16. Destination Management & Quality Programme, http://destination.unwto.org Erişim Tarihi: 18.08.2017.
  • 17. Fearn–Banks, K. (2007). Crisis Communications: A Casebook Approach. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 18. Fitzpatrick, K. - Gauthier, C. (2001). Toward a Professional Responsibility Theory of Public Relations Ethics. Journal of Mass Media Ethics, 16 (2&3), 193–212.
  • 19. Ghaderi, Z. - Mat Som, A.P. - Wang, J. (2014). Organizational Learning in Tourism Crisis Management: An Experience From Malaysia. Journal of Travel & Tourism Marketing, 31(5), 627–648.
  • 20. Glaesser, D. (2006). Crisis Management in the Tourism Industry. Burlington, MA: Butterworth–Heinemann.
  • 21. González–Herrero, A. - Cornelius, B. P. (1998). Marketing Crises in Tourism: Communication Strategies in the United States and Spain. Public Relations Review, 24 (1), 83–97.
  • 22. Gower, K. K. (2006). Truth and Transparency. Kathy Fitzpatrick, Carolyn Bronstein (Ed.), Ethics in Public Relations Responsible Advocacy (89–106). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
  • 23. Guth, D. W. - Marsh, C. (2007). Public Relations: A Value Driven Approach. Boston, MA: Pearson. 24. Heath, R. L. - Millar, D. P. (2004). A Rhetorical Approach to Crisis Communication Management, Communication Processes, and Strategic Responses. Dan P. Millar, Robert L Heath (Ed.), Responding to Crisis: A Rhetorical Approach to Crisis Communication (1–18). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 25. Hearit, K. M. (2006). Crisis Management By Apology: Corporate Response to Allegations of Wrongdoing. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 26. Hsu, C.H.C. - Wolfe, K., Kang, S. K. (2004). Image Assessment for A Destination with Limited Comparative Advantages. Tourism Management, 25(1), 121–126.
  • 27. Hu, Y. - Ritchie, J. R. B. (1993). Measuring Destination Attractiveness: A Contextual Approach. Journal of Travel Research, 32 (2), 25–34.
  • 28. Huang, Y. H. (2004). Is Symmetrical Communication Ethical and Effective?. Journal of Business Ethics, 53 (4), 333–352.
  • 29. İlban, M. O. - Bezirgan, M. - Yıldırım, H. H. (2013). Ülkelerin Gelişmişlik Düzeylerine Göre 2008 Küresel Krizinin Turizm Sektörü Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesi, 14. Ulusal Turizm Kongresi Bildiriler Kitabı, 05–08 Aralık 2013, Kayseri. 1031–1055.
  • 30. Kadıbeşegil, S. (2003). Kriz Geliyorum Der! Kriz İletişimi ve Yönetimi. İstanbul: MediaCat Yayınları.
  • 31. Lam, T. - Hsu, C.H.C. (2006). Predicting Behavioral Intention of Choosing A Travel Destination. Tourism Management, 27(4), 589–599.
  • 32. Lerbinger, O. (1997). The Crisis Manager: Facing Risk and Responsibility. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
  • 33. Medlik, S. (2003). Dictionary of Travel, Tourism and Hospitality. Butterworth Heinemann.
  • 34. Murphy, P. - Pritchard, M. P. - Brock S. (2000). The Destination Product and its Impact on Traveller Perceptions. Tourism Management, 21(1), 43–52.
  • 35. Okay, A. - Okay, A. (2002). Halkla İlişkiler Kavram, Strateji ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
  • 36. Oktay, M. (1996). Halkla İlişkiler Mesleğinin İletişim Yöntem ve Araçları. İstanbul: Der Yayınları.
  • 37. Pearce, P. L. (2005). Tourist Behaviour: Themes and Conceptual Schemes. Clevedon: Channel View Publications.
  • 38. Peltekoğlu, F. B. (1998). Halkla İlişkiler Nedir. İstanbul: Beta Yayınları.
  • 39. Pforr, C. - Hosie, P. J. (2008). Crisis Management in Tourism. Journal of Travel & Tourism Marketing, 23 (2–4), 249–264.
  • 40. Ray, S. J. (1999). Strategic Communication in Crisis Management: Lessons from the Airline Industry. Wesport: Greenwood Publishing.
  • 41. Reid, J. L. (2000). Crisis Management: Planning and Media Relations for the Design and Construction İndustry, New York: John Wiley &Sons.
  • 42. Ruff, P. - Aziz, K. (2004). Managing Communications in a Crisis. Burlington: Gower Publishing.
  • 43. Santana, G. (2004). Crisis Management and Tourism. Journal of Travel & Tourism Marketing, 15(4), 299–321.
  • 44. Sautter, E. T., Leisen, B. (1999). Managing Stakeholders A Tourism Planning Model. Annals of Tourism Research, 26 (2), 312–328.
  • 45. Sayımer, İ. (2006). Halkla İlişkiler Etiğinde Öne Çıkan Modellerin Etik Sistemler Açısından Değerlendirilmesi. Küresel İletişim Dergisi, 2, 1–19.
  • 46. Seeger, M. W. (2006). Best Practices in Crisis Communication: An Expert Panel Process. Journal of Applied Communication Research, 34 (3), 232–244.
  • 47. Seitel, F. P. (2001). The Practice of Public Relations. New Jersey: Prentice Hall.
  • 48. Sönmez, S. - Apostolopoulos, Y. - Tarlow, P. (1999). Tourism in Crisis: Managing the Effects of Terrorism. Journal of Travel Research, 38(1), 13–18.
  • 49. Tinsley, R. - Lynch, P. (2001). Small Tourism Business Networks and Destination Development. Hospitality Management, 20(4), 367–378.
  • 50. Topaloğlu, M. - Tunç, A. (1997). Turizm İşletmelerinde Kriz Yönetimi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 8 (1–2), 88–94.
  • 51. Türkiye Seyahat Acentalari Birliği, http://www.tursab.org.tr/tr/turizm-verileri Erişim Tarihi: 02.07.2017.
  • 52. Türkiye’de Gezilmesi Görülmesi Gereken Yerler, https://tr.foursquare.com/cokgezengenc/list/t%C3%BCrkiyede-gezilmesi-g%C3%B6r%C3%BClmesi-gereken-yerler Erişim Tarihi: 02.07.2017.
  • 53. Ural, E. G. (2005). Çok Uluslu İşletmelerde Krizler ve Stratejik İletişim Hataları. Pınar Eraslan Yayınoğlu (Ed.), Çok Kültürlü Ortamlarda Halkla İlişkiler Kurumsal İletişim ve Yönetim (99–127), İstanbul: İstanbul Ticaret Üniversitesi Yayınları.
  • 54. Volo, S. (2008). Communicating Tourism Crises Through Destination Websites. Journal of Travel & Tourism Marketing, 23(2–4), 83–93.
  • 55. Weiner, D. (2006). Crisis Communications: Managing Corporate Reputation in the Court of Public Opinion. Ivey Business Journal, http://iveybusinessjournal.com/publication/crisis-communications-managing-corporate-reputation-in-the-court-of-public-opinion/.
Toplam 54 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Konular İletişim ve Medya Çalışmaları
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Burcu Öksüz

Mikail Batu

Yayımlanma Tarihi 31 Ekim 2017
Gönderilme Tarihi 8 Eylül 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Öksüz, B., & Batu, M. (2017). KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya Ve İletişim Araştırmaları Hakemli E-Dergisi(1), 85-108.
AMA Öksüz B, Batu M. KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI. Egemia Dergisi. Ekim 2017;(1):85-108.
Chicago Öksüz, Burcu, ve Mikail Batu. “KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI”. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya Ve İletişim Araştırmaları Hakemli E-Dergisi, sy. 1 (Ekim 2017): 85-108.
EndNote Öksüz B, Batu M (01 Ekim 2017) KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya ve İletişim Araştırmaları Hakemli E-Dergisi 1 85–108.
IEEE B. Öksüz ve M. Batu, “KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI”, Egemia Dergisi, sy. 1, ss. 85–108, Ekim 2017.
ISNAD Öksüz, Burcu - Batu, Mikail. “KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI”. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya ve İletişim Araştırmaları Hakemli E-Dergisi 1 (Ekim 2017), 85-108.
JAMA Öksüz B, Batu M. KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI. Egemia Dergisi. 2017;:85–108.
MLA Öksüz, Burcu ve Mikail Batu. “KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI”. Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Medya Ve İletişim Araştırmaları Hakemli E-Dergisi, sy. 1, 2017, ss. 85-108.
Vancouver Öksüz B, Batu M. KRİZ İLETİŞİMİ VE TURİZM: 2016 YILI TERÖR SALDIRILARI. Egemia Dergisi. 2017(1):85-108.
 Kapak Resmi İndir