Antarktika uluslararası hukukta tüm insanlığa ait bir kıta olarak
kabul edilmektedir. Buna rağmen bir kısım ülkelerin bu kıta üzerinde
egemenlik iddiaları tartışmaları beraberinde getirmiştir. On dokuzuncu yüzyılın başından itibaren 1950’li yıllara kadar Arjantin, Avustralya, Fransa, Şili, Norveç, İngiltere ve Yeni Zelanda kıta üzerinde
hak iddia etmişlerdir. Hiçbirinin kıta üzerinde vatandaşı yaşamamaktadır. Bu hak iddiaları coğrafi yakınlık ve keşif faaliyetlerine dayanmaktadır. 1959 yılında bu yedi devlet arasında Antarktika Antlaşması imzalanmıştır. Bu antlaşma, kıtanın silahsız hale getirilmesi,
bilimsel çalışmaların desteklenmesi ve muhafazası doğrultusunda
genişleyerek elliyi aşkın ülkenin dâhil olduğu Antarktika Antlaşmalar Sistemine dönüşmüştür. Antarktika Antlaşmalar Sistemi bugün
elli dört ülkenin katılımıyla küresel bir boyuta ulaşmıştır. Fakat bu
ülkelerden sadece yirmi dokuz tanesi kıta üzerinde bilimsel araştırma
yapabilecek ekonomik güce sahip olmaları itibariyle karar mekanizması olan Antarktika Antlaşması Danışma Tarafları arasındadır. Bu
durum ise Antarktika’nın uluslararası ortak miras kavramına ters bir
durumdur. Bu çalışmamızın amacı da bu durumun analiz edilmesidir.
Ayrıca Biz bu çalışmamızda tüm insanlığın ortak mirası kabul edilen
Antarktika’nın uluslararası hukukta konumunu bu antlaşmalar sistemi çerçevesinde incelemeye çalışacağız.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Kamu Hukuku |
Authors | |
Publication Date | October 20, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 16 Issue: 2 |
Erciyes University Journal of Law Faculty by Erciyes University Law Faculty is licensed under CC BY-NC-ND 4.0