Bu çalışmada hipergliseminin Uyarılma Potansiyelleri (UP) üzerine etkisinin Streptozotosin (SZ) ile diabet oluşturulmuş sıçanlarda incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Spraque Dawley cinsi 5-6 aylık erkek sıçanlar kullanılmıştır. Sıçanlar Deney A grubu (60 mg/kg SZ uygulanan), Deney B grubu (80 mg/kg SZ uygulanan) ve plasebo [SZ’ye eşit hacimde intraperitoneal (i.p) serum fizyolojik (SF) uygulanan] olmak üzere üç gruba ayrılmıştır. Her grupta enjeksiyondan önce (0. gün) ve enjeksiyondan sonraki 1., 10. ve 20. günlerde ağırlık, idrar glukozu, kan glukozu değerleri ölçülmüş ve UP kayıtları alınmıştır. Plasebo grubuna göre deney gruplarında kan glukoz değerlerinde gözlenen artış ve ağırlık değerlerindeki düşüş istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur(p<0,05). UP kaydı poligraf, veri kazanım istasyonu ve uyarı kontrol ünitesinden oluşan deney sistemi yardımıyla alınmıştır. Uyaran olarak işitsel klasik Oddball paradigması kullanılmıştır. UP’nin endojen komponenti olan P300 amplitütü değerlendirildiğinde her iki deney grubunda da plasebo grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır. P300 latans bulguları incelendiğinde ise A grubunda 20. günde, B grubunda ise 10. ve 20. günde plasebo grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir uzama tespit edilmiştir (p<0,05). Elde edilen bulgular ışığında uzun süren ve kontrol altına alınmayan hipergliseminin merkezi sinir sistemini etkilediği sonucuna varılmıştır
This study was aims to examine the effect of hyperglycemia on Evoked Potentials (EP) in streptozotocin-induced diabetic rats. Spraque Dawley rats aged 5-6 months were used. These rats were divided into three groups: group A (60 mg./kg Streptozotocin, i.p.), group B (80 mg./kg Streptozotocin, i.p.) and placebo (equal volumed of physiological saline-0.9 % NaCl-to Streptozotocin, i.p.). In all groups weight, urine glucose and blood glucose were measured, also EP were recorded before the injection (day: 0) and after the enjection in the days:1, 10 and 20. Placebo and test groups’s weight, blood glucose values were compared. The results were found statistically significant (p<0,05). The recordings were taken with a system consisting of polygraph, data acquisition station and stimuli control unit. While recording evoked potentials, auditory oddball paradigm was used. When we compared P300 (the endogenous component of EP) amplitudes, there were no significant results. When P300 latancies were compared, in the group A, P300 latencies were found statistically longer on the 20th day. In the group B P300 latencies were found statistically longer both on the 10th. and 20th. day (p<0,05). As a result, we think that long term and uncontrolled hyperglycemia affects central nervous system
Other ID | JA27RH45KP |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2005 |
Submission Date | December 1, 2005 |
Published in Issue | Year 2005 Volume: 14 Issue: 3 |