GÜRSEL KORAT’IN KALENDERİYE ROMANINDA HALK BİLİMİ UNSURLARININ İNCELENMESİ

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 2, 223 - 249, 30.08.2020

Salih Gülerer , Hatice Altun Alkan

Öz

Halk bilimi araştırmaları halkın yaşadığı olayları, kültürel yaşantısını araştırarak toplumsal kimliğin oluşmasını sağlar. Gürsel Korat, 12. yüzyılda daha çok Kapadokya bölgesindeki tarihi, toplumsal, dini durum ve olayları çiftaslan dörtlemesi olarak bilinen Zaman Yeli (1995), Güvercin Ağıt (1999) Kalenderiye (2008) Rüya Körü (2010) adlı romanları aracılığı ile anlatmıştır. Bu çalışmanın amacı Gürsel KORAT’ın Kalenderiye romanında yer verilen halk bilimi unsurlarını tespit etmek, elde edilen veriler dahilinde halkın, yaşam biçimini, etnik kimlik farklılıklarını, inanışlarını ve folklorik unsurlara bakış açısını tahlil etmektir. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda Gürsel Korat’ın yaşadığı dönemi, ele aldığı coğrafyayı ve halkın kültürünü, inanışlarını romanda başarılı bir biçimde işlediği, romanda pek çok halk bilimi unsuruna rastlandığı ve daha çok inanışlar ile ilgili unsurların yer aldığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Gürsel Korat, Kalenderiye, Halk bilimi, Roman, Kapodokya

Kaynakça

• ALDEMİR, E. (2019). Reşat Nuri Güntekin’in Gökyüzü romanında yeni insan tipinin eleştirisi üzerine bir inceleme. Uluslararası Hakemli Kültür-Sanat-Mimarlık Dergisi, 2(3): 101-109.
• ATASOY, M. (2013). Ülkemizde müzik eğitimi anabilim dallarında geleneksel nefesli çalgılarımızdan kaval'ın yeri ve önemi. Erciyes iletişim Dergisi, (3) 2: 88-98.
• BANARLI, N. S. (1987). Resimli Türk edebiyâtı târihi, I, II, İstanbul: Milli Eğitim Yayınları.
• ÇAKMAK, T. (2011). Mustafa Necati Sepetçioğlu’nun romanlarında tasavvuf. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• ÇETİN, N. (2009). Roman çözümleme yöntemi, Ankara: Öncü Kitap.
• ÇETİN, N. (2019). Roman çözümleme yöntemi, Ankara: Akçağ Yayınları.
• ÇOPUR, G. (2014). Gürsel Korat’ın romanlarında yapı ve izlek. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Ardahan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• DEMİRYÜREK, M. (2013). Kurgusal metinlerde ikinci kişili anlatıcı ve bakış açısı. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, 2: 119-139.
• EKİCİ, M. (2007). Halk bilgisi (folklor) derleme ve inceleme yöntemleri, Ankara: Geleneksel Yayınları.
• EKİCİ, M. (2013). “Araştırma Yöntemleri”, Türk Halk Edebiyatı El Kitabı, ed. Öcal Oğuz, 4. Bs., Ankara: Grafiker Yayınları, ss. 69-112.
• ELÇİN, Ş. (1986). Halk edebiyatın giriş, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
• ERKAL, M. M. (2018). Halkbilimi unsurları açısından bir roman incelemesi: “Yaban Yemişleri”. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• GÜLERER, S. ve KAPLAN, K. (2018). İhsan Oktay Anar’ın Galîz kahraman adlı romanı üzerine bir inceleme. Uluslararası Dil, Edebiyat ve Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 6(13):241-275.
• GÜNAY, U. (1999). Osmanlı İmparatorluğu ve halk kültürü, Osmanlı Kültür ve Sanat, Ankara: Yeni Türkiye.
• KALAYCI, B. (2016). Halk bilimi/folklor tarihsel süreç.Çukurova Üniversitesi Türkoloji Araştırma Merkezi. http://turkoloji.cu.edu.tr/HALKBILIM/26.php adresinden erişilmiştir.
• KARASAR, N. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayınları.
• KORAT, G. (2008). Kalenderiye. İstanbul: İletişim Yayınları.
• NURSEL, K. ve KORAT, G. (2000). Edebi metnin görselleşmesi. ASOS Kongeresi, s. 2191.
• ÖRNEK, S. V. (2016). Türk halkbilimi, Ankara: Bilgesu.
• PEHLİVAN, G. (2015). Durağan olanı tanıma macerasında bir akademisyenin son sözü: Türk Halkbilimi. Folklor/Edebiyat Dergisi, 21 (82), 271-298.
• ŞENGÜL, M. B. (2010). Romanda mekân kavramı. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(11):528-539.
• TAN, N. (2000). Folklor ( halk bilimi ) genel bilgiler, İstanbul: Artmedia.
• YAĞMUR, S. K. (2011). Elif Şafak’ın dört romanında halk bilimi unsurları. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Dicle Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• YALÇIN, A. (2002). Siyasal ve sosyal değişmeler açısından Cumhuriyet dönemi Türk romanı (1920-1946). Ankara: Akçağ Yayınları.
• YARMAN, O. (2002). “16. ve 17. yüzyıllarda Türk çalgıları”, İstanbul.