Klasik Türk edebiyatında şairlerin yetiştiği meslek sınıflarının başında ilmiye sınıfı gelmektedir. Buna göre kadılık ve müderrislik başta olmak üzere ilmiye sınıfının çeşitli kademelerinde görev yapan şairler, bir yandan mesleklerini devam ettirirken diğer taraftan kültür ve şiir faaliyetlerinin içerisinde yer almışlardır. Bu anlamda “âlim” ve “şair” kimliklerini bir arada bulunduran bu şairler, klasik Türk edebiyatının gelişimi açısından önemli bir yere sahiptir. İlmiye sınıfından yetişen şairleri “âlim-şair” kavramı etrafında değerlendirmeyi teklif eden bu yazıda, XVI. yüzyıl şair tezkirelerinden hareketle âlim-şairlerin portresi ortaya çıkarılacaktır. İlk olarak “âlim-şair” kavramı açıklanmaya çalışılacak, ardından âlim-şairlerin portresini ortaya çıkaran üç temel özellik üzerinde durulacaktır. Bu çerçevede “ilim sahibi olma”, “çok yönlü olma” ve “farklı dillerde şiir yazabilme” olarak ele alınan bu özellikler, şuara tezkirelerinden alınan örnekler yardımıyla açıklanacaktır. Bu kapsamda Sehî Bey’in (ö. 1548) Heşt-Bihişt’i, Latîfî’nin (ö. 1582) Tezkiretü’ş-Şu’arâ’sı, Bağdatlı Ahdî’nin (ö. 1593) Gülşen-i Şu’arâ’sı, Âşık Çelebi’nin (ö. 1572) Meşâ’irü’ş-Şu’arâ’sı, Kınalızâde Hasan Çelebi’nin (ö. 1604) Tezkiretü’ş-Şu’arâ’sı, Beyânî’nin (ö. 1597) Tezkiretü’ş-Şu’arâ’sı gibi tezkirelere ve Gelibolulu Mustafa Âlî’nin (ö. 1600) Künhü’l-Ahbâr adlı eserinin tezkire kısmına sıklıkla gönderme yapılacaktır. Bunun yanında tezkirelerde âlim-şairlerle ilgili kullanılan tabir ve ifadeler de değerlendirilecektir. Ayrıca bu yazıda XVI. yüzyıl şair tezkireleriyle ilgili bazı gözlemlere de yer verilecektir.
In classical Turkish literature, the scholarly class is a significant professional group that trains poets. In light of this, poets who held positions of authority within the scholarly class—particularly as muderris and kadı—participated in literary and cultural endeavours while still upholding their careers. In this sense, these poets, who combine their identities as scholars and poets, occupy an important place in the development of classical Turkish literature. This article aims to evaluate the poets who grew up in the scholarly class around the concept of 'scholar-poet' that will reveal a portrait of the scholar-poets based on the 16th century poet tezkires. First of all, this text aims to explain the concept of scholar-poet and then highlight three key features that define scholar-poets. In this framework, these characteristics, which are considered to be "knowledgeable", "versatile" and "able to write poetry in different languages", are explained with the help of examples taken from the poet tezkires. Sehî Bey's (d. 1548) Heşt-Bihişt, Latîfî's (d. 1582) Tezkiretü'ş-Şu'arâ, Bağdatlı Ahdî's (d. 1593) Gülşen-i Şu'arâ, Âşık Çelebi's (d. 1572) Meşâ'irü'ş-Şu'arâ, Kınalızâde Hasan Çelebi's (d. 1604) Tezkiretü'ş-Şu'arâ, Beyânî's (d. 1597) Tezkiretü'ş-Şu'arâ, and the tezkire section of Gelibolulu Mustafa Âlî's (d. 1600) Künhü'l-Ahbâr will be mentioned a lot in this context. In addition, the terms and expressions used in the tezkires about scholar-poets will also be evaluated. This article includes observations about the 16th century poet tezkires.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Classical Turkish Literature of Ottoman Field |
Journal Section | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
Authors | |
Publication Date | September 30, 2024 |
Submission Date | March 22, 2024 |
Acceptance Date | June 12, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: VEFATININ 100. YILI MÜNASEBETİYLE ALİ EMÎRÎ ÖZEL SAYISI |
ULAKBİM-DERGİPARK Bünyesinde Faaliyet Gösteren HİKMET-Akademik Edebiyat Dergisi (Journal Of Academic Literature)
Türk Dili ve Edebiyatı Alanında Yayımlanan Uluslararası Hakemli Bir Dergidir.