PAREMEDİKLERİN KANIT TEMELLİ UYGULAMALARI KULLANMA DÜZEYLERİ

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 1, 1 - 11, 04.05.2023

Yeter Çuvadar Baş , Esra Demirci Ecevit

https://doi.org/10.54409/hod.1210806

Cited By: 1

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı, paramediklerin hastanın iyileşmesi, hizmetin iyi bir şekilde planlanması ve yürütülmesi için alanları ile ilgili olarak yayınlanmış güncel ve en iyi kanıtları kullanma düzeylerini belirlemektir.

Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte olan araştırmanın evrenini, özel ve kamu ambulans istasyonlarında çalışan paramedikler oluşturmaktadır. Örneklem yöntemi olarak kartopu örnekleme yöntemi kullanılmış, literatür doğrultusunda hazırlanmış olan 17 soruluk veri toplama formu Google Form aracılığıyla doldurtulmuştur. Araştırmaya katılmayı kabul eden 163 paramedik çalışmaya dâhil edilmiş ve elde edilen veriler bilgisayar ortamında SPSS 22.0 istatistik programı aracılığıyla değerlendirilmiştir.

Bulgular: Paremediklerin % 39,9 ‘unun eğitim sürecinde, %52,1’sinin ise çalıştıkları kurumda kanıta dayalı uygulama eğitimi almadığı görülmüştür. Çalışmaya katılan paramediklerin %31,9’u kanıta dayalı uygulama kavramını bilmemektedir ve bilgi edinme kaynağı olarak çoğunluğu (%27) deneyimlerden faydalandığını ifade etmiştir. Paramediklerin %66,3’ü güncel kılavuzları takip etmediğini , %90,2’si hiç bilimsel yayını olmadığını iletmiştir.

Sonuç: Çalışmamız sonucunda paramediklerin kanıta dayalı uygulamaları konusunda farkındalıklarından, kanıta dayalı uygulama tanımını bilme, mezun olunan okulda ve çalıştığı kurumda kanıta dayalı uygulamalarına yönelik eğitim alma, literatür tarama, güncel kılavuzları takip etme, bilimsel yayın yapma, bilimsel toplantılara katılma durumlarında çok düşük olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kanıt, Paramedik, Kanıta Dayalı Uygulama, Kılavuz

LEVELS OF USE OF EVIDENCE-BASED PRACTICES BY PARAMEDİCS

Öz

Objective: The aim of this study is to determine the level of paramedics' use of current and good published evidence in their fields for patient recovery, good service planning and execution.

Method: In the research using the descriptive research model; The universe of the research consists of paramedics working in private and public ambulance stations. The snowball sampling method was used as the sampling method, and the data collection form consisting of 17 questions prepared in line with the literature was filled out via Google Forms. 163 paramedics who agreed to participate in the study were included in the study and the obtained data were evaluated in a computer environment using SPSS 22.0 statistical program.

Results: It was observed that 39.9% of the paramedics did not receive evidence-based practice training in the education process, and 52.1% of them did not receive evidence-based practice training in the institution they work. 31.9% of the paramedics participating in the study did not know the concept of evidence-based practice and the majority (27%) stated that they benefited from the experience as a source of information. 66.3% of paramedics stated that they do not follow current guidelines, and 90.2% have no scientific publications.

Conclusion: As a result of our study, the awareness of paramedics about evidence-based practices; has been determined that it is very low in knowing the definition of evidence-based practice, receiving training on evidence-based practices in the graduated school and in the institution where it works, literature review, following up-to-date guidelines, making scientific publications, and participating in scientific meetings.

Anahtar Kelimeler

Evidence, Paramedic, Evidence-Based Practice, Guide

Kaynakça

• Bayın, G, Akbulut, Y.(2012). Kanıta dayalı yaklaşım ve sağlık politikası. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 115–132.
• Çopur, EÖ, Kuru, N, Seyman, ÇC.(2015). Hemşirelikte kanıta dayalı uygulamalara genel bakış.Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 51–55.
• Gregory, P.(2006). Training for emergency care practitioners: BSc degree. Journal of Emergency Primary Health Care, 4(1), 2.
• Gündüz, T, Arselim, SK, Limoncu, ME, Balcı, Ö.(2018). İlk ve acil yardım teknikerlerinin eğitiminin değerlendirilmesi. Hastane Öncesi Dergisi, 3(2), 121-129.
• Karaca, P, Şahin,N.(2015). Kanıta dayalı bakımın geliştirilmesinde Lowa modelinin kullanılması.Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 12(1), 2–6.
• Ovayolu, N, Kaplan, Ö, Ovayolu, Ö.(2009).Hemşirelikte kanıta dayalı uygulama.Nefroloji Hemşireliği Dergisi, 6(1), 11-16.
• Kocaman, G.(2013). Hemşirelikte kanita dayali uygulama. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 5(2), 61–69.
• Munroe, D, Duffy, P, Fisher, C.(2008). Nurse knowledge, skills, and attitudes related to evidence-based practice: before and after organizational supports. Medsurg Nur.,(17), 55-60.
• Ramıs, MA.(2017). Factors that ınfluence and predıct undergraduate nursıng and paramedıc students’ ıntentıon and use of evıdence-based practıce. Thesis submitted in fulfilment of the requirements of Doctor of Philosophy (IF49) School of Nursing Faculty of Health. Queensland University of Technology.
• Smedt, A, Buyl, R, Nyssen, M.(2006). Knowledge on evidence-based practice: self-assessment by primary care workers. Journal of Evaluation in Clinical Practice, 13, 599–600.
• Smith, G, Boyle, MC.(2009). A cross-sectional study of Victorian mobile intensive care ambulance paramedics knowledge of the Valsalva manoeuvre. Emergency Medicine, 9(3),23.
• Simpson, PM, Bendall, JC.(2012). Beliefs and expectations of paramedics towards evidence-based practice and research. International Journal of Evidence-Based Healthcare, 10(3), 197-203.
• T.C. Sağlık Bakanlığı. 21 Hedef’te Türkiye: Sağlıkta Gelecek.2007. T.C. Sağlık Bakanlığı Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü. http://sbu. saglik.gov.tr/Ekutuphane/kitaplar/200801212206080_hedef.pdf (14.12. 2022).
• Yılmaz, E, Çöl, M.(2014). Kanıta Dayalı Tıp. J Clin Anal Med, 5(6), 537-42.
• Yıldırım, D, Sarı, E, Gündüz, S, Yolcu, S.(1984). Paramedik eğitiminin dünü ve bugünü. Smyrna Tıp Dergisi, 51–53.