Açık Agresyon Ölçeği’nin Türk Psikiyatrik Hasta Grubunda Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Year 2019, Volume: 6 Issue: 3, 513 - 526, 01.10.2019

Leman Kutlu Nesrin Aştı

Abstract

DOI: 10.5152/hsp.2019.537792

Amaç: Bu çalışma Psikiyatri hastalarının
sağlığı ile ilgilenen profesyonel kişi, kurum ve kuruluşlara agresyon
/ajitasyon değerlendirmede, yönetmede kolaylık sağlayacak ve rehber olacak bir
araç olarak ‘’Açık Agresyon Ölçeği’nin (The Overt Aggression Scale) geçerlik ve
güvenirlik çalışmasını yapmak amacı ile gerçekleştirildi.

Gereç ve Yöntem: Metodolojik ve tanımlayıcı
tasarımda olan çalışmanın örneklemini bir üniversite hastanesinin psikiyatri
kliniğinde yatan 80 agresyon epizoduna denk gelecek sayıda 27 hasta oluşturdu.
Veriler, araştırmacı tarafından hazırlanmış bir ön görüşme formu ve Yudofsky ve
ark. tarafından geliştirilen Açık Agresyon ölçeği ile (The Overt Aggression
Scale) toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde istatistiksel olarak; yüzdelik
dağılım, ortalama, sınıf içi korelasyon, Pearson Korelasyonu, Wilcoxon,
eşleştirilmiş t testi, Cronbach alfa, tek yönlü varyans analizi (ANOVA)
kullanıldı.

Bulgular: Orijinal Ölçek yedi aşamada
İngilizce’den Türkçeye çevrilerek Türkçe form ve İngilizce form arasında dil
eşdeğerliği sağlandı.Dil eşdeğerliği sağlanan ölçeğin uygulandığı hastaların
çoğunun 60 yaş üzerinde (%33), kadın (%52), bir işte çalışmadığı (%85), manik
epizod tanısı konduğu (%27), 2 agresyon epizodu olduğu (%52) saptandı.
Hastaların agresyon epizodları 08-16 vardiyasında (%54), oturma salonunda
(%71), vizit zamanı (%29) meydana geldiği belirlendi. Ölçeğin puanlarının
uygulayıcılar arasında değişmediği ve uygulayıcılar arasındaki ilişkisinin
güvenilir olduğu tespit edildi (p<0,001). Ölçeğin her bir maddesinin kendi
alt boyutu içinde iç tutarlılığının olduğu ve ölçeğin Cronbach alfa
katsayısının da her iki uygulayıcıda 0.76 olduğu belirlendi. Ölçeğin davranış
bölümü ile girişim puanları arasında pozitif ve anlamlı ilişkiler olduğu saptandı
(p<0,05, p<0,01, p<0,001).

Sonuç: Türk psikiyatrik hasta grubunun
agresyonlarını değerlendirmede uygulanması pratik olan Açık Agresyon Ölçeğinin
geçerli ve güvenilir olduğu saptandı.

Cite this article as: Kutlu L, Aştı N. The
Validity and Reliability Study of the Overt Aggression Scale in the Turkish
Psychiatric Patient Group. Journal of Health Science and Profession 2019; 6(3):
513-24.

Keywords

Agresyon, ölçek, geçerlik

Validity and Reliability of The Overt Aggression Scale for Turkish Pschiatric Patients

Abstract

DOI: 10.5152/hsp.2019.537792

Objective: The purpose of the present study
was to provide the validity and reliability of the Overt Aggression Scale (OAS)
as a tool that the health professionals in the psychiatric clinics or mental
health centers can use easily in the evaluation and management of Turkish
psychiatric patients’ aggression.

Materials and methods: The samples of the
present study consisted of 27 adult patients who had 80 aggression episodes and
were hospitalized in the psychiatric clinic of a university’s hospital. The
tools used for data collection were the pre-interview form and the OAS
developed by Yudofsky. The patient’s aggression episode was evaluated at same
time and on different forms by two raters.

Results: The OAS was translated from
English to Turkish in seven phases. Characteristics of patients whose
aggression episodes were assessed include age >60 (33%) years, female (52%),
unemployed (85%), with manic episodes of patients’ existence in 8–16 (54%)
shifts, in sitting room (571%), and on staff’s visit time (29%). It was
determined that the scale scores were no different statistically between two
raters, and that inter-rater relationship was reliability (p<0.001). Each
item of scale in its subscale had consistency, and internal consistency of
scale by Cronbach’s alpha coefficient was sufficient (0.76) in both raters. In
the scale, the relationship between the sum of the weighted scores of
aggressive behaviors and interventions was positive and had a high correlation
(p<0.05, p<0.01, and p<0.001).

Conclusion: Reliability, validity, and
practicability of the OAS were satisfactorily and sufficiently demonstrated to
evaluate Turkish psychiatric patient’s aggression in the present study.

Cite this article as: Kutlu L, Aştı N. The
Validity and Reliability Study of the Overt Aggression Scale in the Turkish
Psychiatric Patient Group. Journal of Health Science and Profession 2019; 6(3):
513-24.

 

Keywords

Aggression, scale, validity

References

• 1. Alexander DI. Agression (Mild, moderate, severe, extreme/violence): Farland GKM, Thomas MD (eds). Psychiatric Mental Health Nursing Application of The Nursing Process. JB Lippincott Company, USA, 1991; 127-132.
• 2. Arkanoç S. Psikoloji Zihinsel Süreçler Bilimi, Alfa , İstanbul, 1992: 265-267.
• 3. Arnold E. Communicating with clients in crisis. Inter Personal Relationships. Third Ed, E Arnold, KU Bogs (Ed), WB Saunders Company, USA, 1999: 489-493.
• 4. Aştı N. Demans (BUNAMA) ve Başaçıkma Yolları El Kitabı, Özen Dizgi, İstanbul, 1997;55-56.
• 5. Aştı N. Alzheimerli hastada ajitasyon ile başa çıkma yolları. Alzheimer Haber. 1998; 1(1): 5-6.
• 6. Atan Y. Lise öğrencilerine yönelik fiziksel şiddetin değerlendirilmesi: Bir pilot çalışma, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2002.
• 7. Aydemir Ö, Köroğlu E. Psikiyatride Kullanılan Klinik Ölçekler, Medico Graphics Ajans ve Matbaacılık Hizmetleri, Ankara, 2000;43-44.
• 8. Barlow K, Grenyer B, Lavalle IO. Prevalence and precipitanats of aggression in psychiatric inpatient units. Australian & New Zealand Journal of Psychiatry 2000; 34 (6): 967-974.
• 9. Citrome LL. Aggression and psychiatric disorders: differential diagnosis and treatment approaches. Emedicine Journal. 2001; 2 (3): 1-17.
• 10. Fava M. Psychopharmacologic treatment of pathologic aggression. The Psychiatric Clinics of North America 1997; 2: 432-444. Goldberg RJ: Managing psychosis-related behavioral problems in the elderly. Consult Pharm. 1997; 12: 4-10.
• 11. Hariri A. Lise öğrencilerinde saldırgan davranışlar ile şiddet potansiyelinin araştırılması, Sağlık Bakanlığı Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi, Uzmanlık Tezi, İstanbul, 1995.
• 12. Kunik EM, Huffman CJ, Bharani N, Hillman SL. Behavioral disturbances in geropsychiatric inpatients across dementia types. Journal of Geriatric Pscyhiatry and Neurology. 2000; 13 (1): 49.
• 13. Kutner GN, Brown PJ, Stavisky RC, Clark WS, Green RC. “Friendship” interactions and expression of agitation among residents of a dementia care unit. Research on Aging. 2000; 22 (2):188-205.
• 14. Lea HS. Working with the aggressive patient: Norman LK, Lee HS, Carol EB (eds), Mosby, USA 1999; 157-169.
• 15. Lyketsos CG, Steinberg M, Tschanz JT, Norton MC. Mental and behavioral disturbances in dementia: Findings from the Cache Country Study on memory in aging. The American Journal of Psychiatry. 2000: 157 (5); 708-714.
• 16. Öztunç G. Adana ilindeki çeşitli hastanelerde çalışan hemşirelerin çalışma saatlerinde karşılaştıkları sözel ve fiziksel taciz olaylarının incelenmesi. Cum. Ün Hem.Yük Ok Dergisi. 2001: 5 (1); 1-9
• 17. Patel V, Hope RA. Rating scale for aggressive behavior in the elderly (RAGE): Burns A, Lawlor B, Craig S. Assessment Scales in Old Age Psychiatry-Martin Dunitz Ltd, UK, 1999; 92.
• 18. Raji M, Liu D, Wallance D. Case report: Sexual aggressiveness in a patient with dementia: Sustained clinical response to citalopram: Annals of Long Term Care. 2000; 8 (1): 81-83.
• 19. Rickelman BL. Aggressive and violent behavior: Johnson BS (ed). Adaptation andGrowth Psychiatric. Mental Health Nursing. Lippincott Raven Copright, USA, 1997; 601-631.
• 20. Sadock BJ, Sadock VA. Kaplan & Sadock’s Synopsis of Psychiatry Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry. Lippincott Williams& Wilkins, USA, 2003: 150-158.
• 21. Segatore M, Adams D. Managing delirium and agitation in elderly hospitalized orthopaedic patients: Part 2-Interventions. Orthopaedic Nursing.2001;20 (2)61-75.
• 22. Segatore M, Adams D. Managing delirium and agitation in elderly hospitalized orthopaedic patients: Part I-theoretical aspects. Orthopedic Nursing. 2001; 20 (1):31-45.
• 23. Scott LC. Assessing Risk of Violence in Psychiatric Patients. Psychiatric Times. 2002:19 (4).
• 24. Silver JM,Yudofsky SC. The overt aggression scale: Overview and guding principles. Journal of Neuropsychiatry. 1991: 3 (2): 522-529.
• 25. Synder M, Egan EC, Burns KR. Interventions for decreasing agitation behaviors in persons with dementia. Journal of Gerontological Nursing. 1995; 34-40.
• 26. Tavşancıl E. Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Nobel Yayın Dağıtım Limited Şirket, Ankara, 2002: 16-58
• 27. Ürküt G. Farklı sosyoekonomik ve cinsiyet gruplarındaki üniversite öğrencilerinin engellenme karşısında geliştirdikleri agresif tepkilerinin Rozenweig Pıcture- Frustrasyon testi ile incelenmesi ve grupların agresyon yön ve türü bakımından karşılaştırılması. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü ,Yüksek Lisans Tezi, Bursa, 1988.
• 28. Wick JY. Nondrug management of aggression in nursing facilities. Consult Pharm.1998; 13:9-16.
• 29. Yudofsky SC, Silver JM, Jackson W, Endicott J, Williams D. The overt aggression scale for the objective rating of verbal and physical aggression. Am J Psychiatry.1986;143(1):35-39.