Öğretmen Adaylarının Öğretimin Bireyselleştirmesine İlişkin Görüşleri

Year 2007, Volume: 32 Issue: 32, 89 - 99, 01.06.2007

Bülent Güven M. Akif Sözer

Abstract

Günümüzde okullar, öğrencilerinin sahip olduğu bireysel özellikleri ortaya çıkarabildiği ve onlara uygun biçimde hazırlanacak öğretim etkinliklerini sunabildiği ölçüde eğitimde fırsat eşitliğini ve başarıyı yakalamış sayılacaklardır. Temel olarak öğrencilerin öğrenme – öğretme sürecinde gereksinimlerinin göz önüne alındığı ve kendi hızlarında ilerlemelerine olanak tanındığı öğretimde bireyselleştirme çalışmaları bu düşünceden hareketle ortaya çıkmış ve uygulama fırsatı bulmuştur. Bu araştırma ilköğretim kurumlarında görev yapacak öğretmen adaylarının öğretimde bireyselleştirmeye dönük olarak gerçekleştirmeleri beklenen etkinliklere ilişkin görüşlerini belirlemeyi amaçlamıştır. Betimsel bir çalışma olan bu araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Bu amaçla Güven (2003) tarafından geliştirilen ölçme aracı ilköğretim bölümüne bağlı dört anabilim dalında öğrenim gören 158 son sınıf öğrencisine uygulanmıştır. Öğretmen adaylarının ölçme aracına verdikleri yanıtlar bilgisayar ortamında SPSS yardımıyla analiz edilmiş, elde edilen bulgular tablolaştırılarak yorumlanmıştır. Bulgular ve yoruma dayalı olarak sonuçlar ifade edilmiş, sonuçlara ilişkin olarak çeşitli öneriler getirilmiştir

Keywords

öğretimin bireyselleştirilmesi, öğretmen adayları, öğretim

References

• Balcı, A. (1995). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara.
• Bloom, B. S. (1979). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme. (1. baskı.). (çev. Durmuş Ali Özçelik). İstanbul: MEB Basımevi.
• Caine, R. N., Caine, G. (1991). Making connection: Teaching and the human brain. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Demirel, Ö. ve Mehmet G. (Eds.). (2002). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını. 716, 123 – 142.
• Deveci, H. (2002). Sosyal bilgiler dersinde probleme dayalı öğrenmenin öğrencilerin derse ilişkin tutumlarına, akademik başarılarına ve hatırlama düzeyine etkisi.. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları. 87.
• Güven, B. (2003). İlköğretim Öğrencilerinin Bilişsel Stillerine Uygun Etkinlikler Düzenlemenin Öğrenme Başarısı ve Tutumlar Üzerindeki Etkisi. Anadolu Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projesi, Eskişehir. TTEF: 020513. (Yayınlanmamış proje raporu.)
• Güven, B. (2003). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin öğretimin bireyselleştirilmesine yönelik görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi..
• Hamby, J. V. (1989). How to get an "A" on your dropout prevention report card. Educational Leadership. 46(5), 21-28.
• Hızal, A. (1989). Ulusal eğitimin amacı ve bu amacı gerçekleştirmede okulun yeri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2(2), 119–123.
• Morgan, H. (1997). Cognitive styles and clasroom learning. Westport, Conn: Praeger.
• Pugach, M., ve Warger, C. (Eds.). (1996). Curriculum trends ,special education, and reform. New York: Teacher College Press.
• Saban, A. (2000). Öğrenme öğretme süreci yeni teori ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel yayınları.
• Sağlam, M. ve Mehmet G. (Eds.). (2001). Öğretimi Etkileyen Etmenler. Öğretimde planlama ve değerlendirme. Eskişehir: Açıköğretim Fakültesi Yayınları 716.
• Schargel, F. P., ve Smink, J. (2001). Strategies to help solve our school dropout problem. Larchmont, NY: Eye on Education.
• Stainback, W., ve Stainback, S. (1992). Controversial issues confronting special education. Boston: Allyn & Bacon.
• Switzer, D. (2004). Individualized instruction. In Smink, J. ve F.P. Schargel (Eds.), Helping students graduate: A strategic approach to dropout prevention. (pp. 225-233). Larchmont, NY: Eye on Education.
• Tezbaşaran, A. (1996) Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği.
• Yaşar, Ş. (1990). Öğretimin Bireyselleştirilmesinde Yaklaşımlar. Ders notları. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Yaşar, Ş. ve Mehmet, G. (Eds.). (2002). Öğrenme ve öğretme sürecinin kuramsal temelleri: Öğretimde planlama ve değerlendirme. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını. 16, 59-76.